Η UNESCO ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΝΗΣΩΝ, η International Action Art και το μέλος τους συγγραφέας Λητώ Τσακίρη Παπαθανασίου υλοποιούν εκπαιδευτικό πρόγραμμα βιωματικής μάθησης με ερέθισμα το υπέροχο νέο παραμύθι «Η ΡΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ» με θέμα την πολύτιμη αξία της προσφοράς. Η συγγραφέας είναι παιδαγωγός με εξειδίκευση στην Ψυχική Υγεία, μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και με την υπογραφή της κυκλοφορούν πολλά παραμύθια, αρκετά από αυτά μουσικά και με σημαντικές βραβεύσεις.
Το βιβλίο της «Η ΡΑΛΛΟΥ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ» έχει γραφτεί, τιμώντας το πολύτιμο έργο της UNESCO Πειραιώς και Νήσων στην οποία είναι ενεργό μέλος του Τμήματος Παιδιού τα τελευταία χρόνια .Το κλασσικό αυτό παραμύθι κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τζιαμπίρης Πυραμίδα και το έχει εικονογραφήσει μοναδικά η Ναταλία Καπατσούλια, το έχει επιμεληθεί ο Χρήστος Βάρφης, ενώ το σχολιάζει στο οπισθόφυλλο του ο ίδιος ο πρόεδρος του ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων κος Ιωάννης Μαρωνίτης.
Με μηνύματα για τη φιλαλήθεια, την ανιδιοτέλεια και την αλληλεγγύη, η συγγραφέας ενεργοποιεί με τα γραφόμενα της, τη συνείδηση μεγάλων και μικρών αναγνωστών και προάγει την πολύτιμη αξία του εθελοντισμού, που είναι θείο δώρο και μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο πληρότητα.Η Ραλλού των αστεριών είναι μία υφάντρα προικισμένη με αξιοσύνη και υψηλές ηθικές αξίες, μέσα από τις πράξεις και τα λόγια της, μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να δίνουμε ο ένας το χέρι στον άλλον και να προχωράμε μπροστά με αλληλοβοήθεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
Το βιβλίο το ακολουθεί και το όμορφο τραγούδι σε στίχους της συγγραφέως, το οποίο ερμηνεύει η παιδική χορωδία «Νότες με Χρώμα» , συντροφιά με την εξαίρετη ερμηνεύτρια Έλενα Γκατζά. Τη μουσική έχει γράψει η Θώμη Μπουμπάρη ενώ στο φλάουτο συνοδεύει η Ειρήνη Τσερώνη.
Μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι αυτό, στην παρακάτω διαδρομή από το κανάλι της κας Τσακίρη στο youtube https://youtu.be/j5InkuJS3kA
Στόχος του βιβλίου της Ραλλούς, είναι να ευαισθητοποιήσει τα μικρά παιδιά μας, μαθαίνοντας τους αξίες ζωής που θα τα κάνουν αύριο
ευαισθητοποιημένους και υπεύθυνους πολίτες.
Φέτος έχουν ενεργοποιηθεί πανελλαδικά αρκετά σχολεία εθελοντές, που θα τραγουδήσουν το τραγούδι της Ραλλούς των αστεριών και θα στείλουν βίντεο με την ερμηνεία τους, συνοδευόμενο από εικόνες με εικαστικά των μαθητών, τα σχολεία δουλεύουν και διαδικτυακά τη δράση με τους μαθητές τους και την περίοδο του lockdown. Σίγουρα το αποτέλεσμα θα είναι ξεχωριστό αφού τα μικρά και μεγαλύτερα παιδιά με την αγνότητα που τα διακατέχει θα μας δείξουν πως αντιλαμβάνονται το θέμα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προσφοράς στο συνάνθρωπο.
Οι εκπαιδευτικές δομές των μικρών μας εθελοντών που συμμετέχουν στη δράση αυτή, παράλληλα με την προετοιμασία του τραγουδιού θα συλλέξουν, κουπόνια ΑΒ Βασιλόπουλος ώστε να στρώσουν το τραπέζι στα παιδιά των αστέγων του Πειραιά, της Νίκαιας και της Κορίνθου για τα Χριστούγεννα τη δύσκολη αυτή φετινή χρόνια . Οι υπεύθυνοι της δράσης από τις δομές και τα σχολεία που θα συμμετέχουν μπορούν να επικοινωνούν στα τηλέφωνα 2410546568 – 6972271968 ώρες 13.30 -15.00 ή στο mail magikokleidi01@gmail.com ώστε να τους αποστέλλει περεταίρω υλικό για τη δράση ή να λάβουν διευκρινήσεις στις ερωτήσεις τους .
Τα σχολεία που συμμετέχουν στη δράση και στη ανθρωπιστική βοήθεια των δόμων του Ομίλου για την Unesco Πειραιώς και Νήσων θα βραβευθούν την Άνοιξη και το υλικό τους θα τρέξει διαδικτυακά στα κανάλια των εμπλεκόμενων φορέων. Ο Όμιλος UNESCO Πειραιώς και Νήσων συνεχίζει να διανέμει, τρόφιμα, ενδύματα, είδη ατομικής υγιεινής, παιδικά παιχνίδια, καθώς και βιβλία σε κατοίκους με βιοποριστικό πρόβλημα. Στην τράπεζα τροφίμων που έχουμε δημιουργήσει στην έδρα της Νίκαιας προσέρχονται όλο και περισσότεροι νέοι άνεργοι, ηλικιωμένοι, οικογένειες που ζουν αβοήθητες με σοβαρό βιοποριστικό πρόβλημα, καταθέτουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα που πιστοποιούν την οικογενειακή και οικονομική τους κατάσταση και εγγράφονται στις λίστες μας. Η προτεραιότητα στη διανομή βοήθειας έχει να κάνει με το μέγεθος του προβλήματος κάθε οικογένειας. Το Διοικητικό Συμβούλιο του ομίλου και όλοι οι ωφελούμενοι που συμμετέχουν στις διανομές μας, ενημερώνονται πάντα για την προσφορά σας. Με την ουσιαστική συμμετοχή, την πολύτιμη στήριξη και τις ευγενικές χορηγίες των εθελοντών , συμβάλλουμε όλοι καθοριστικά στο έργο του Ομίλου Ευχόμαστε καλή επιτυχία! Στα σχολεία εθελοντές !!
Λίγα ακόμη λόγια για τη συγγραφέα και διευθυντικό μέλος του τμήματος παιδιού στον Όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων.
Τα δύο τελευταία χρόνια κυκλοφορούν πανελλαδικά και στην Κύπρο σε συνεργασία με τον εκδοτικό οργανισμό Τζιαμπιρής Πυραμίδα. «Η κυρά Διατροφή πρώτη στη μαγειρική», 2018 Ένα βιβλίο εργαλείο στα χέρια γονέων και εκπαιδευτικών που μαθαίνει στα παιδιά με έμμετρο κείμενο την πολύτιμη αξία της σωστής διατροφής. » Ο Ιντερνετούλης στην παρέα μας» 2019 το βιβλίο που με υλικό βραβευμένο από το saferinternet4kids.gr και το ΥΠΕΠΘ, βάζει σε τάξη τη σχέση μικρών και μεγάλων με το διαδίκτυο, και η ιστορία της Ραλλούς που ξεκίνησε το ταξίδι της μέσα, στο δύσκολο για όλους μας 2020 και μας μιλά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση του ανθρώπου, χωρίς αποκλεισμούς και βία.
Παράλληλα η συγγραφέας έχει υλοποιήσει την επιμέλεια σε αρκετά βιβλία ξένων συγγραφέων, με την απόδοσή τους στην ελληνική γλώσσα. Κάποια από αυτά είναι “Το Μίκρο Γιατί” του Jonny Lambert για το οποίο δημιούργησε και ομώνυμο τραγούδι που είναι κοινοποιημένο στον λογαριασμό της στο youtube ΛΗΤΩ ΤΣΑΚΙΡΗ , ”Οι πειρατές δεν πάνε σχολείο” του Alan Mac Donald ένα βιβλίο για την ενθάρρυνση των παιδιών μας κατά την ένταξη τους στο σχολικό περιβάλλον και «Το κόκκινο γιλέκο του μικρού Ρόμπιν» του Jan Fearnley που κι αυτό μιλά για την όμορφη εμπειρία και την ικανοποίηση που χαρίζει η προσφορά μας στον συνάνθρωπο .
Αναμένουμε σύντομα τα επόμενα γραφόμενα της αγαπημένης συγγραφέως, που από όσα μας εκμυστηρεύτηκε θα είναι πολύ ενδιαφέροντα τόσο για τους ευαισθητοποιημένους γονείς όσο και για τα παιδιά μας
Στις ομάδες των Σωμάτων Ασφαλείας θα συμπεριληφθούν και οι εκπαιδευτικοί,όσον αφορά την προτεραιότητα εμβολιασμού , για την Covid-19 ,του ελληνικού πληθυσμού.
Αυτό ανακοίνωσε η Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών Μαρία Θεοδωρίδου, στη κοινή Συνέντευξη Τύπου με τον υπουργό Υγείας Β. Κικίλια, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου .
Δημοσιογράφος: Έχετε σκεφτεί να χορηγηθεί το εμβόλιο κατά προτεραιότητα και στους εκπαιδευτικούς;
Μαρία Θεοδωρίδου: Υπάρχουν πολλές ομάδες συμπολιτών μας οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στον εμβολιασμό κατά προτεραιότητα, όπως ας πούμε τα Σώματα Ασφαλείας ή οι Πυροσβέστες. Οπωσδήποτε και οι εκπαιδευτικοί που έχουν ένα τόσο σημαντικό έργο θα είναι από τις ομάδες που θα συμπεριληφθούν στις προτεραιότητες.
Η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εμβολιασμού τόνισε ότι αν η ανοσία φτάσει σε ένα επίπεδο 60% του γενικού πληθυσμού, τότε θα μιλάμε για ικανή αντιμετώπιση της πανδημίας.
Ο υπουργός Υγείας δήλωσε ότι ο πρώτος που θα κάνει το εμβόλιο θα είναι ο ίδιος , ενώ σε ερώτηση δημοσιογράφου για πιθανές επιφυλάξεις πολιτών, απάντησε:
«Πρέπει να υπάρχει σωστή στρατηγική καμπάνια ενημέρωσης. Πρέπει να εξηγήσουμε ξανά και ξανά, με τρόπο καθαρό και πειστικό, με επιχειρήματα, το πόσο σημαντικό είναι να εμβολιαστούν. Εάν κάποιοι έλεγαν ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχοι, αντιδρούν ή δεν ακολουθούν τις οδηγίες, η πανδημία απέδειξε πόσο υψηλό ποσοστό στηρίζει αυτήν την προσπάθεια, σε σχέση με άλλες χώρες. Στόχος της καμπάνιας θα είναι να ενεργοποιήσουμε και να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός, ώστε να καταφέρουμε να πάρουμε τις ζωές μας πίσω, να επιστρέψουμε σε μία κανονικότητα. Λίγο ακόμα να αντέξουμε, μαζί μία γροθιά».
EΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΤΟΠΟΘΈΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟY Chris Liapis ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΌ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ STATUSVOICE. GR. ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΥΣΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΠΡΟΣΈΓΓΙΣΗ.
Ο Ψυχίατρος και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει το σύγχρονο νοσηρό φαινόμενο του Revenge Porn.
Η προσωπικότητα του «δράστη» του revenge porn.
Ποτού φτάσουμε στο απαράδεκτο σημείο, της εκδικητικής δημοσίευσης μιας προσωπικής - ερωτικής στιγμής, θα πρέπει να σταθούμε στην αρχική φάση της ηλεκτρονικής καταγραφής αυτών των στιγμών. Όπως έχει υποστηριχθεί από πολλούς επιστήμονες ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης (Cooper 1998, Lasch1979, Rinsley 1986, Stone 1998), δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ζούμε σε έναν ναρκισσιστικό πολιτισμό. Είμαστε δέσμιοι των ηλεκτρονικών πολυμέσων που επιβάλλουν και διογκώνουν επιφανειακές εικόνες και αγνοούν την ουσία και το βάθος των πραγμάτων. Δεν είναι, λοιπόν, απροσδόκητο να βλέπουμε αυτήν την τάση ψηφιακής αυτό- και έτερο-καταγραφής προσωπικών στιγμών να κατακλύζει την ερωτική ζωή, κυρίως των νεαρών ατόμων, τα οποία αναζητούν διαρκώς αυτοεπιβεβαιωτικές εξεικονίσεις των ερωτικών τους κατακτήσεων και επιδόσεων. Εξεικονίσεις, στις οποίες να μπορούν, μάλιστα, να προσφύγουν και στο μέλλον, ανασύροντάς τες από τα κινητά και τα tablets τους ή από τους ηλεκτρονικούς δίσκους των υπολογιστών, ακόμη και όταν το ερωτικό τους αντικείμενο θα έχει χαθεί ή δεν θα είναι πια διαθέσιμο.
Πρόκειται για ένα είδος «διαπροσωπικής εκμετάλλευσης» του άλλου, η οποία αποτελεί ένα από τα κριτήρια – κλειδιά στην ανίχνευση ναρκισσιστικών στοιχείων και η οποία βρίσκει καινούριες καθημερινές εκφάνσεις, χάρη στην προσιτότητα των βιντεολήψεων και φωτογραφήσεων που προσφέρουν τα σύχγρονα «έξυπνα» κινητά, των οποίων, όμως, οι χρήστες - χρήστριες και οι βιντεοσκοπούμενοι – βιντεοσκοπούμενες, δεν αποδεικνύονται και τόσο έξυπνοι – έξυπνες, τελικώς, αν αναλογιστούμε το μεγάλο ηθικοκοινωνικό και ποινικό βάρος του revenge porn.
Στη βάση, λοιπόν, αυτών των κατακριτέων συμπεριφορικών μοτίβων που εμπλέκουν το revenge porn, στη διαπροσωπική επικοινωνία και στην ερωτικο-συναισθηματική αλληλεπίδραση, τοποθετούνται στοιχεία ναρκισσιστικής παθολογίας του θύτη. Οι παθολογικές μορφές του ναρκισσισμού αντανακλώνται στην ποιότητα των σχέσεων που συνάπτει το άτομο. Όπως αναφέρει ο Gabbart (2005), μια τραγωδία που ζουν αυτά τα άτομα είναι η ανικανότητά τους να αγαπούν. Το άτομο με ναρκισσιστική δoμή προσωπικότητας προσεγγίζει τους άλλους ως αντικείμενα που, αφού τα εκμεταλλευθεί, τα εγκαταλείπει, ανάλογα με τις ανάγκες του, χωρίς να ενδιαφερθεί για τα συναίσθημά τους.
•Αυτά που κρύβονται πιάσω από αυτού του τύπου τη συμπεριφορά.
Όλοι μας, αναζητούμε το «καθρέφτισμά» μας στον ερωτικό μας σύντροφο, ως επιβεβαίωση αποδοχής. Όταν ο ναρκισσιστής –συνήθως άνδρας- νιώσει εγκαταλειμμένος από τη σύντροφό του, ή αν κατά οποιονδήποτε τρόπο, ασθανθεί αποστερημένος από την αποδοχή που εκείνη του προσέφερε, τότε εκδηλώνει επιθετικότητα, ως αντίδραση στη μη ικανοποίηση των αναγκών του για κατοπτρισμό και εξιδανίκευση. Τα υψηλά αυτά επίπεδα της επιθετικότητάς ωθούν ένα άτομο με έντονα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά στο να γίνεται επιβλαβές προς το ερωτικό του αντικείμενο, αισθανόμενο πως έτσι αμύνεται στην πραγματική ή φαντασιακή απόρριψη που εισέπραξε. Με τον τρόπο αυτόν, μπορεί να το δούμε να προβαίνει στη δημοσιοποίηση βιντεοσκοπημένων ερωτικών στιγμών, θεωρώντας πως έτσι εκδικείται τη σύντροφό του που το εγκατέλειψε. Παρόλο που υπάρχουν και γυναίκες εμφανίζουσες παρόμοια ναρκισσιστική παθολογία, οι θύτες του revenge porn είναι συνήθως άνδρες, με τα θύματα της ψηφιακής τους εκδίκησης να είναι γυναίκες, καθώς τα κοινωνικά στερεότυπα είναι πολύ λιγότερο ανεκτικά στις ερωτικές «παρεκτροπές» και περιπέτειες του γυναικείου φύλου, σε σχέση με το αντρικό, για το οποίο, η καταγεγραμμένη σεξουαλική δραστηριότητα –ακόμη και η διαδικτυακή δημοσιοποίηση και διακίνησή της- λειτουργεί περισσότερο ως επιβράβευση, παρά ως μομφή.
Πρώιμα στοιχεία συμπεριφοράς, τα οποία εκδηλώνονται μέσα στη σχέση, πριν την τέλεση του revenge porn.
Ξεκινώντας από το συγκεκριμένο υπόβαθρο της μειωμένης ανοχής στη ματαίωση που χαρακτηρίζει τους θύτες του revenge porn, μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό που ο Kohut (1971,1977,1984) περιγράφει ως έναν ναρκισσιστικά ευπρόσβλητο τύπο, επιρρεπή στη διάσπαση εαυτού. Αυτός ο τύπος ψυχοσεξουαλικής συμπεριφοράς, στερείται ενσυναίσθησης, δηλαδή, ικανότητας αναγνωρίσεως και ταυτίσεως με τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων. Έτσι, λοιπόν, οι θύτες του revenge porn, φαίνεται πως δεν έχουν πραγματική επίγνωση του οποιουδήποτε (αρνητικού) αντίκτυπου προκαλούν στους άλλους. Δεν βλέπουν τους άλλους ανθρώπους ως ξεχωριστές υπάρξεις ή ως άτομα με δικές τους ανάγκες. Αυτά τα στοιχεία μπορούν να αναζητηθούν έγκαιρα, από την αρχή ακόμη της ερωτικής σχέσης, καθότι αποτελούν χαρακτηριστικό δυσλειτουργικό συμπεριφορικό μοτίβο που ακολουθεί το άτομο με ναρκισσιστική παθολογία, σε όλες τις εκφάνσεις του διαπροσωπικού «σχετίζεσθαι». Τα άτομα αυτά, συχνά εμφανίζουν υπεροπτικές και περιφρονητικές στάσεις και συμπεριφορές προς τους άλλους και δη προς τους ερωτικούς τους συντρόφους.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει όμως να τονίσουμε και την ύπαρξη αντικοινωνικών στοιχείων προσωπικότητας στους θύτες του revenge porn, ιδιαίτερα όταν το σχετικό ανέβασμα σε πορνογραφικούς ιστοτόπους γίνεται υπό το δέλεαρ οικονομικών ανταλλαγμάτων, ενώ οι ερωτικές στιγμές –συχνά- έχουν καταγραφεί κρυφίως, εν αγνοία της συντρόφου.
Τέλος, για τις περιπτώσεις που το θύμα του revenge porn έχει συναινέσει για την καταγραφή των ερωτικών του στιγμών, θα πρέπει να επισημάνουμε, προειδοποιητικά, τα στοιχεία υποβολιμότητας, ευκολοπιστίας, παρορμητικότητας και ενδοτικότητας που δύνανται να το χαρακτηρίζουν, ωθώντας το στο να "αφεθεί και να ενδώσει" στις ψηφιακές καταγραφικές ορέξεις του θύτη. Πολλά από τα θύματα του revenge porn εμφανίζονται, καθόλη τη διάρκεια της σχέσης, αλλά και γενικότερα στις κοινωνικές και προσωπικές τους αλληλεπιδράσεις, έτοιμα να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να κερδίσουν τη φροντίδα και την υποστήριξη, μέχρι του σημείου να προβούν ακόμη και σε πράξεις που τους είναι δυσάρεστες, δυσκολευόμενα να εκφράσουν τη διαφωνία τους, από φόβο μήπως χάσουν την υποστήριξη ή την αποδοχή. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν κριτήρια της Εξαρτημένης Διαταραχής της Προσωπικότητας, περιγράφοντας ένα μοτίβο υποτακτικής και προσκολλημένης συμπεριφοράς, σε διαρκή αναζήτηση «φροντίδας» και «αποδοχής», λόγω των αγχωτικών καταστάσεων που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια. Ειναι χρήσιμο, λοιπόν, να γίνει κατανοητό πως άτομα με εξαρτητικά στοιχεία προσωπικότητας συνάπτουν συχνά υποτακτικές σχέσεις με ερωτικούς συντρόφους οι οποίοι εμφανίζουν ναρκισισστικά, αντικοινωνικά και σαδιστικά στοιχεία, αναζητώντας ένα παθολογικό συμπλήρωμα της παθητικότητάς τους, μέσα από μια παθολογικώς συγκοιτιακή σχέση, με νοσηρές εκφάνσεις σε όλες τις πτυχές των προσωπικών και ερωτικών στιγμών.
Γιατί, η οριακόμορφη απογύμνωση, από το συναισθηματικό τους βάθος, των ερωτικών στιγμών, πρέπει να γίνει αντιληπτό πως δεν επισυμβαίνει την ώρα που αυτές γίνονται –βάναυσα και αποκρουστικά- κοινόχρηστο ψηφιακό κτήμα της διαδικτυακής δημόσιας, πορνογραφικής πληροφοριόσφαιρας, αλλά την ώρα της, επίσης, βάναυσης και κακοποιητικής, για το πραγματικό νόημα του έρωτα και για την ανθρωποποιότητά μας, καταγραφής τους. Έτσι, το revenge porn αποτελεί ένα χαρακτηριστικό, νοσηρό σημείο των καιρών, όπου προσωπικά ψυχοπαθητικά στοιχεία, εκφράζονται ως κοινωνιοπαθητικές ψηφιακές συμπεριφορές.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο (Αν. Με –Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λιβυή), με σημαντικότερες την πρωτοβουλία της Αιγύπτου για την επίτευξη εκεχειρίας στη Λιβυή, την Ελληνοιταλική συμφωνία για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών και τη συσσώρευση πολεμικών πλοίων και ναυτικών επεισοδίων μεταξύ Κρήτης και Λιβυής, οι οποίες ακολούθησαν τη σημαντική προώθηση των δυνάμεων της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GNA) της Λιβυής, αποτυπώνουν την ένταση των διεργασιών που συντελούνται στην περιοχή. Παράλληλα η κατανόηση του χαρακτήρα και των συνεπειών που επιφέρουν αυτές οι διεργασίες, απαιτεί την εξέταση των παραπάνω εξελίξεων στο φόντο των γενικότερων τάσεων που παρατηρούνται στο Διεθνές Ιμπεριαλιστικό Σύστημα (ΔΙΣ) και ειδικότερα στην περιοχή.
Συγκεκριμένα προύποθέτει να ληφθούν υπόψιν:
Η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων (ΗΠΑ-Κίνα-ΕΕ-Ρωσία), που τροφοδοτούν οι ενέργειες των ΗΠΑ για τη διασφάλιση της πλανητικής τους πρωτοκαθεδρίας, αλλά και η διογκούμενη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στη διεθνή οικονομία.
Η αύξηση της σημασίας της Αν. Με στη διαμόρφωση της πλανητικής ισορροπίας ισχύος, από στρατιωτική, διαμετακομιστική (εμπορεύματα, άνθρωποι) και ενεργειακή άποψη.
Η ιεράρχηση της Κίνας ως απειλή από τις ΗΠΑ. Συνακόλουθα οι σχεδιασμοί τους στην Αν. Με, για την οποία ενδιαφέρονται, επενδύουν περισσότερο στους ενδοπεριφερειακούς (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ελλάδα) και εξωπεριφερειακούς [ΕΕ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ), Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας (ΒΣΑ), Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ)] συμμάχους και στις αντιθέσεις μεταξύ των διάφορων δρώντων (Ρωσία-Τουρκία).
Η άνοδος της επιρροής της Ρωσίας στην Αν. Με, ως απόρροια της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία, της συνεργασίας της με το Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA), των στενών της σχέσεων με το Ιράν και της προσέγγισης της με συμμάχους των ΗΠΑ (Τουρκία).
Η εντονότερη δραστηριοποίηση των κρατών της Αν. Με, την οποία προκαλεί ο ανταγωνισμός των παγκόσμιων/περιφερειακών δυνάμεων, αλλά και ο βαθμός ισχύος που προβάλλουν ΗΠΑ και Ρωσία σε αυτήν, ο οποίος δημιουργεί τον αναγκαίο «χώρο».
Όσον αφορά το τελευταίο στοιχείο ξεχωρίζουν:
Η απόπειρα της Ελλάδας και της Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), να ωφεληθούν της επιδείνωσης των σχέσεων Δύσης-Τουρκίας, Τουρκίας-Ισραήλ και Τουρκίας Αιγύπτου, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση των Δυτικών σχεδιασμών και εμβαθύνοντας τις σχέσεις τους με Ισραήλ-Αίγυπτο. Η συγκεκριμένη πολιτική επιχειρεί να εξασφαλίσει τη στήριξη της Δύσης στην προσπάθεια τους να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός με την Άγκυρα. Ο τελευταίος πιστεύεται ότι θα επιβεβαιώσει την παραμονή της Τουρκίας στη Δύση και έτσι θα ανοίξει το δρόμο για την οικονομική συνεργασία των χωρών της Αν. Με και άρα για την εκμετάλλευση του Υ/Ακικού της δυναμικού, σε μια περίοδο που η Αθήνα ιεραρχεί την οικονομική ανάπτυξη.
Η φιλορωσική & φιλοιρανική πολιτική Συρίας & Λιβάνου (όσο κυριαρχεί η Χεσμπολάχ). Για το καθεστώς Άσσαντ αυτή συνδέεται με τον στόχο της πλήρους ανάκτησης της εδαφικής του κυριαρχίας, ενώ για τη Χεσμπολάχ σχετίζεται με την πολιτική της κυριαρχία.
Οι δεσμοί που αναπτύσσουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ με τη Ρωσία και το «παζάρι» που διεξάγουν με τις δύο δυνάμεις. Συγκεκριμένα η Τουρκία ασκεί αυτή την πολιτική, συμμαχώντας με Κατάρ, GNA, αντιπολίτευση Συρίας και Μουσουλμανική Αδελφότητα, ενώ συνεργάζεται με το Ιράν σε πολλά ζητήματα. Επιδίωξη της είναι η περιφερειακή ηγεμονία και η ανάδειξη της σε ηγέτιδα δύναμη του Μουσουλμανικού κόσμου, με τη δική της σφαίρα επιρροής. Αντίστοιχα δραστηριοποιείται και η Αίγυπτος, συμμαχώντας με LNA, ΒΣΑ και ΗΑΕ, ενώ διατηρεί επαφές με το Ισραήλ και υποστηρίζεται από τη Γαλλία. Για το στρατιωτικό καθεστώς του Καίρου αυτή η πολιτική συνδέεται με την προστασία της εξουσίας του από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά και με τη διασφάλιση του status της περιφερειακής δύναμης, το οποίο απειλούν οι φιλοδοξίες της Τουρκίας. Τέλος και το Ισραήλ κινείται με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκοντας να επωφεληθεί του σχεδίου Trump για τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα ενδιαφέρεται για την αποδυνάμωση της επιρροής του Ιράν και της Χεσμπολάχ, τους οποίους θεωρεί πρωταρχική απειλή. Επίσης επιθυμεί την επανοριοθέτηση των σχέσεων του με την Άγκυρα, με τρόπο που δε θα αποδυναμώνεται η πολιτική του στα Παλαιστινιακά εδάφη, ενώ θα διευκολύνονται οι δράσεις του εναντίον του Ιράν και της Χεσμπολάχ.
Σε αυτά τα πλαίσια οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των κρατών και των δρώντων της Αν. Με. Παράλληλα η σύγκρουση GNA-LNA στη Λιβυή απορροφά την περισσότερη ενέργεια τους. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι η απόπειρα των ΗΑΕ και της Αιγύπτου να συντρίψουν τη GNA και την επιρροή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Τουρκίας. Ένας άλλος είναι η απάντηση της Άγκυρας, μέσω των μνημονίων που υπέγραψε με τη GNA, τα οποία της εξασφαλίζουν στρατιωτική παρουσία, ενώνουν τις θαλάσσιες ζώνες των χώρων τους και στερούν την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα από τα νησιά της περιοχής. Συνακόλουθα η θάλασσα του Λεβάντε και το Αιγαίο αναδεικνύονται επίσης σε πεδία αυξανόμενης έντασης. Την ίδια στιγμή η Συρία παραμένει τριχοτομημένη και πηγή εντάσεων, η Τουρκική κατοχή στην Κύπρο συνεχίζεται, η κατάσταση στα Παλαιστινιακά εδάφη είναι σταθερά τεταμένη, ενώ υπάρχει και η διαφωνία Ισραήλ-Λιβάνου για τις θαλάσσιες ζώνες
Παράλληλα αυτή η κατάσταση επηρεάζει με τη σειρά της τον ανταγωνισμό των παγκόσμιων δυνάμεων στην Αν. Με, από τον οποίο και τροφοδοτείται. Ως εκ τούτου ΗΠΑ και Ρωσία παρεμβαίνουν στην εξέλιξη της. Συγκεκριμένα η Ουάσιγκτον επιχειρεί να συμβιβάσει τους ανταγωνιζόμενους συμμάχους της -το σχηματισμό α) Τουρκία-Κατάρ-GNA-Αντιπολίτευση Συρίας-Μουσουλμανική Αδελφότητα με τους σχηματισμούς β) Αίγυπτος-LNA-ΒΣΑ-ΗΑΕ-Γαλλία, γ) Ελλάδα-Κύπρος και με δ) το Ισραήλ, καθώς αυτή η εξέλιξη θα διασφάλιζε την παραμονή όλων τους στο Δυτικό στρατόπεδο ή τη συμμαχική τους σχέση με αυτό. Συνακόλουθα θα έδινε ώθηση στην κινητοποίηση τους για τον περιορισμό της Ρωσικής & Κινεζικής επιρροής, για την ήττα του σχηματισμού ε) Ιράν-Συρία-Χεσμπολάχ και για την εκμετάλλευση του οικονομικού πλούτου της περιοχής με δική της συμμετοχή και εποπτεία. Ως εκ τούτου η θέση που λαμβάνουν οι ΗΠΑ στο «παζάρι» για την επίτευξη αυτού του συμμαχικού συμβιβασμού ευνοεί τους δρώντες που μπορούν ναι κινητοποιηθούν περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίστοιχα αυτές προσφέρουν στήριξη στο σχηματισμό α) και στον παράγοντα δ) στον ανταγωνισμό τους με το σχηματισμό ε).
Με βάση τα παραπάνω η Ελληνοιταλική συμφωνία βρίσκεται σε σύμπνοια με τις Αμερικανικές επιδιώξεις, καθώς θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για αντίστοιχες διευθετήσεις στο Αιγαίο και τη Θάλασσα της Λεβαντίνης, διευκολύνοντας την επίτευξη ενός ευρύτερου συμβιβασμού μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα:
Η κατοχύρωση αλιευτικών δικαιωμάτων από την Ρώμη εντός της ΑΟΖ (ασκούνται κυριαρχικά δικαιώματα) και της ενδεχόμενης Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας (ασκείται εθνική κυριαρχία), σημαίνει συνδιαχείριση μέρους του αλιευτικού πλούτου του Ιονίου. Συνακόλουθα μπορεί να αξιοποιηθεί ως παράδειγμα για μια μελλοντική συνδιαχείριση του Υ/Ακικού πλούτου του Αιγαίου και της Θάλασσας της Λεβαντίνης.
Το γεγονός ότι η ΑΟΖ συμφωνήθηκε με κλειστούς τους Ιταλικούς κόλπους (η Αιγιαλίτιδα Ζώνη ξεκινάει από μια νοητή ευθεία γραμμή -τη γραμμή βάσης, η οποία ενώνει τις δύο άκρες του κόλπου, όχι από την ακτογραμμή) του Τάραντα και της Καλαβρίας, οι οποίοι είναι πολύ πάνω από τα 24 ν.μ. και ανοιχτούς τους Ελληνικούς, λειτουργεί υπέρ μιας αντίστοιχης οριοθέτησης της Αιγιαλίτιδάς Ζώνης από την Τουρκία (Αττάλεια) και τη Λιβυή (Σύρτη) στο μέλλον.
Η μειωμένη επήρεια σε ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα που φαίνεται να έλαβαν τα 11 Διαπόντια νησιά και οι δύο Στροφάδες (εφόσον η συμφωνία ακολουθεί τις χαράξεις Υφαλοκρηπίδας του 1977), μπορεί να αξιοποιηθεί για οριοθετήσεις ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας μεταξύ των χωρών της Αν. Με, όχι αποκλειστικά στη βάση της μέσης γραμμής, αλλά λαμβάνοντας υπόψιν και την αρχή της αναλογικότητας. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι πολύ σημαντικό μιας και οι Οθωνοί (Διαπόντια) έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από το Καστελόριζο.
Η Ελληνοιταλική συμφωνία ξεκινά από το ύψος των Χανίων και δεν επεκτείνεται νοτίως της Κρήτης (άρα δεν εφάπτεται του Τουρκολυβικού Μνημονίου).. Έτσι λειτουργεί ως προάγγελος τμηματικών και όχι πλήρους χαρακτήρα θαλάσσιων διευθετήσεων.
Στη βάση όλων των παραπάνω ανοίγει ο δρόμος για θαλάσσιες διευθετήσεις, οι οποίες θα παρακάμπτουν ή δε θα βασίζονται πλήρως στο Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο άλλωστε δεν έχουν κυρώσει Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Λιβυή αλλά και ΗΠΑ, Ιράν και ΗΑΕ.
Αντίθετα η Ρωσία παρεμβαίνει στους ανταγωνισμούς μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ, με σκοπό να τους εντείνει και να δημιουργήσει όσο το δυνατό μεγαλύτερο ρήγμα στη συνοχή και τις συμμαχίες του Δυτικού στρατοπέδου, διεκδικώντας παράλληλα ρόλο στις απόπειρες διευθέτησης τους. Παράλληλα δεν είναι προς το συμφέρον της η επικράτηση κάποιου μέρους σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, καθώς σε αυτή την περίπτωση αυτό θα εξελισσόταν σε ισχυρό ανταγωνιστή της. Ταυτόχρονα η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει και το σχηματισμό ε) για τον πολλαπλασιασμό της επιρροής της, για τη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ και άλλων ανταγωνιστικών δυνάμεων, αλλά και για τη συμμετοχή της στον έλεγχο-εκμετάλλευση του πλούτου της περιοχή.
Συνεπώς το επόμενο διάστημα αναμένεται ένταση της δράσης των ΗΠΑ για την επίτευξη ενός συμβιβασμού μεταξύ των συμμάχων τους γύρω από τις θαλάσσιες ζώνες. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Λευκός Οίκος μπορεί να χρησιμοποιήσει το “καρότο” των ανταλλαγμάτων αλλά και το “μαστίγιο” των πιέσεων. Παράλληλα η σημασία που αποδίδει στη συμμαχία με την Τουρκία, όσον αφορά την επιτυχία των σχεδιασμών του, προμηνύει ότι τα ανταλλάγματα και η ανεκτικότητα θα αξιοποιηθούν περισσότερο προς τη μεριά της Άγκυρας και οι παραινέσεις και πιέσεις προς τις άλλες πρωτεύουσες.
Αντίθετα η Μόσχα αναμένεται να δραστηριοποιηθεί για να μην τελεσφορήσουν οι επιχειρούμενες διευθετήσεις. Συνακόλουθα πιθανά να προσφέρει ορισμένη υποστήριξη στους λιγότερο ισχυρούς δρώντες, ώστε να μη συναινέσουν σε κάποιον Αμερικανικής εμπνεύσεως συμβιβασμό και να κρατήσουν πιο φιλορωσική στάση. Ταυτόχρονα θα εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις της και μια ορισμένη παρότρυνση των αναθεωρητικών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, προς την υιοθέτηση πιο φιλόδοξων στόχων, κίνηση που θα μπορούσε να συμπληρωθεί και με ορισμένη υποστήριξη τους σε σημεία τριβής τους με τις ΗΠΑ.
Τέλος οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αναμένεται ότι θα προσπαθήσουν να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα από την Ουάσιγκτον σε αυτή τη διαδικασία, αξιοποιώντας την αντιπαράθεση της με Ρωσία-Ιράν, αλλά και το βαθμό ισχύος που οι ίδιοι μπορούν να προβάλλουν στην περιοχή. Έτσι η Τουρκία επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τις, φιλικές προς τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, στρατιωτικές της επιχειρήσεις σε Ιντλίμπ και δυτική Λιβυή, αλλά και τις φιλικές, προς τις επιδιώξεις της Ρωσίας, ενέργειες της όσον αφορά την οικονομική και ενεργειακή τους συνεργασία, αλλά και την απόπειρα της Δύσης να την περικυκλώσει και να την εκπαραθυρώσει από τη Μέση Ανατολή, επιχειρώντας να προώθηση τη θέση της, η οποία αποτυπώνεται στο Τουρκολυβικό μνημόνιο και αντικρούει στην Ελληνοιταλική συμφωνία, ότι τα νησιά δε δικαιούνται Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Παράλληλα οι Τουρκικές απαιτήσεις συνοδεύονται από μια άνευ προηγουμένου δραστηριοποίηση των αεροναυτικών της δυνάμεων στην Αν. Με.
Εν κατακλείδι η περίοδος που διανύει η Αν. Με χαρακτηρίζεται από την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε παγκόσμιες (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ) και άλλες σημαντικές εξωπεριφερειακές (Γαλλία, Ιράν, ΗΑΕ) δυνάμεις, αλλά και των ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη της περιοχής, οι οποίοι κλιμακώνονται από τη διαδικασία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ. Η συγκεκριμένη διαδικασία αυξάνει την ένταση του παζαριού ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, αλλά και μεταξύ των τελευταίων, με σκοπό να προκύψει ένας ευρύτερος συμβιβασμός. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι εις βάρος της Ρωσίας, η οποία παρεμβαίνει στις διεργασίες διεκδικώντας να έχει μεγαλύτερο λόγο στις εξελίξεις. Την ίδια στιγμή η απειλή ή ακόμη και η χρήση της στρατιωτικής ισχύος λειτουργεί ως εργαλείο στην εξέλιξη των διεργασιών, καθώς μπορεί τελικά να αναδειχτεί στον κρίσιμο παράγοντα που θα εξαναγκάσει τους εμπλεκόμενους σε όχι αμοιβαίες, αλλά επαρκείς υποχωρήσεις. Ωστόσο το μέγεθος των αντιθέσεων μεταξύ των συγκεκριμένων δρώντων, αλλά και μεταξύ των εξωπεριφερειακών δυνάμεων δημιουργεί ερωτηματικά για τη δυνατότητα τελεσφόρησης αυτού του συμβιβασμού δίχως ή και με τη χρήση της στρατιωτικής ισχύος, όπως και για την αντοχή που αυτός θα μπορέσει να επιδείξει στο, όπως όλα δείχνουν, περισσότερο συγκρουσιακό μέλλον. Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύεται ότι οι διεργασίες για την επίτευξη των όποιων διευθετήσεων στην περιοχή θα συντελούνται “με το πιστόλι στον κρόταφο“, εγείροντας σταθερά τον κίνδυνο μετεξέλιξης των ανταγωνισμών σε γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο (Αν. Με –Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, Συρία, Λίβανος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Λιβυή), με σημαντικότερες την πρωτοβουλία της Αιγύπτου για την επίτευξη εκεχειρίας στη Λιβυή, την Ελληνοιταλική συμφωνία για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών και τη συσσώρευση πολεμικών πλοίων και ναυτικών επεισοδίων μεταξύ Κρήτης και Λιβυής, οι οποίες ακολούθησαν τη σημαντική προώθηση των δυνάμεων της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GNA) της Λιβυής, αποτυπώνουν την ένταση των διεργασιών που συντελούνται στην περιοχή. Παράλληλα η κατανόηση του χαρακτήρα και των συνεπειών που επιφέρουν αυτές οι διεργασίες, απαιτεί την εξέταση των παραπάνω εξελίξεων στο φόντο των γενικότερων τάσεων που παρατηρούνται στο Διεθνές Ιμπεριαλιστικό Σύστημα (ΔΙΣ) και ειδικότερα στην περιοχή.
Συγκεκριμένα προύποθέτει να ληφθούν υπόψιν:
Η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων (ΗΠΑ-Κίνα-ΕΕ-Ρωσία), που τροφοδοτούν οι ενέργειες των ΗΠΑ για τη διασφάλιση της πλανητικής τους πρωτοκαθεδρίας, αλλά και η διογκούμενη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στη διεθνή οικονομία.
Η αύξηση της σημασίας της Αν. Με στη διαμόρφωση της πλανητικής ισορροπίας ισχύος, από στρατιωτική, διαμετακομιστική (εμπορεύματα, άνθρωποι) και ενεργειακή άποψη.
Η ιεράρχηση της Κίνας ως απειλή από τις ΗΠΑ. Συνακόλουθα οι σχεδιασμοί τους στην Αν. Με, για την οποία ενδιαφέρονται, επενδύουν περισσότερο στους ενδοπεριφερειακούς (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ελλάδα) και εξωπεριφερειακούς [ΕΕ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ), Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας (ΒΣΑ), Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ)]συμμάχους και στις αντιθέσεις μεταξύ των διάφορων δρώντων (Ρωσία-Τουρκία).
Η άνοδος της επιρροής της Ρωσίας στην Αν. Με, ως απόρροια της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία, της συνεργασίας της με το Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA), των στενών της σχέσεων με το Ιράν και της προσέγγισης της με συμμάχους των ΗΠΑ (Τουρκία).
Η εντονότερη δραστηριοποίηση των κρατών της Αν. Με, την οποία προκαλεί ο ανταγωνισμός των παγκόσμιων/περιφερειακών δυνάμεων, αλλά και ο βαθμός ισχύος που προβάλλουν ΗΠΑ και Ρωσία σε αυτήν, ο οποίος δημιουργεί τον αναγκαίο «χώρο».
Όσον αφορά το τελευταίο στοιχείο ξεχωρίζουν:
Η απόπειρα της Ελλάδας και της Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), να ωφεληθούν της επιδείνωσης των σχέσεων Δύσης-Τουρκίας, Τουρκίας-Ισραήλ και Τουρκίας Αιγύπτου, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση των Δυτικών σχεδιασμών και εμβαθύνοντας τις σχέσεις τους με Ισραήλ-Αίγυπτο. Η συγκεκριμένη πολιτική επιχειρεί να εξασφαλίσει τη στήριξη της Δύσης στην προσπάθεια τους να επιτευχθεί ένας συμβιβασμός με την Άγκυρα. Ο τελευταίος πιστεύεται ότι θα επιβεβαιώσει την παραμονή της Τουρκίας στη Δύση και έτσι θα ανοίξει το δρόμο για την οικονομική συνεργασία των χωρών της Αν. Με και άρα για την εκμετάλλευση του Υ/Ακικού της δυναμικού, σε μια περίοδο που η Αθήνα ιεραρχεί την οικονομική ανάπτυξη.
Η φιλορωσική & φιλοιρανική πολιτική Συρίας & Λιβάνου (όσο κυριαρχεί η Χεσμπολάχ). Για το καθεστώς Άσσαντ αυτή συνδέεται με τον στόχο της πλήρους ανάκτησης της εδαφικής του κυριαρχίας, ενώ για τη Χεσμπολάχ σχετίζεται με την πολιτική της κυριαρχία.
Οι δεσμοί που αναπτύσσουν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ με τη Ρωσία και το «παζάρι» που διεξάγουν με τις δύο δυνάμεις. Συγκεκριμένα η Τουρκία ασκεί αυτή την πολιτική, συμμαχώντας με Κατάρ, GNA, αντιπολίτευση Συρίας και Μουσουλμανική Αδελφότητα, ενώ συνεργάζεται με το Ιράν σε πολλά ζητήματα. Επιδίωξη της είναι η περιφερειακή ηγεμονία και η ανάδειξη της σε ηγέτιδα δύναμη του Μουσουλμανικού κόσμου, με τη δική της σφαίρα επιρροής. Αντίστοιχα δραστηριοποιείται και η Αίγυπτος, συμμαχώντας με LNA, ΒΣΑ και ΗΑΕ, ενώ διατηρεί επαφές με το Ισραήλ και υποστηρίζεται από τη Γαλλία. Για το στρατιωτικό καθεστώς του Καίρου αυτή η πολιτική συνδέεται με την προστασία της εξουσίας του από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά και με τη διασφάλιση του status της περιφερειακής δύναμης, το οποίο απειλούν οι φιλοδοξίες της Τουρκίας. Τέλος και το Ισραήλ κινείται με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκοντας να επωφεληθεί του σχεδίου Trump για τη Μέση Ανατολή. Παράλληλα ενδιαφέρεται για την αποδυνάμωση της επιρροής του Ιράν και της Χεσμπολάχ, τους οποίους θεωρεί πρωταρχική απειλή. Επίσης επιθυμεί την επανοριοθέτηση των σχέσεων του με την Άγκυρα, με τρόπο που δε θα αποδυναμώνεται η πολιτική του στα Παλαιστινιακά εδάφη, ενώ θα διευκολύνονται οι δράσεις του εναντίον του Ιράν και της Χεσμπολάχ.
Σε αυτά τα πλαίσια οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ των κρατών και των δρώντων της Αν. Με. Παράλληλα η σύγκρουση GNA-LNA στη Λιβυή απορροφά την περισσότερη ενέργεια τους. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι η απόπειρα των ΗΑΕ και της Αιγύπτου να συντρίψουν τη GNA και την επιρροή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Τουρκίας. Ένας άλλος είναι η απάντηση της Άγκυρας, μέσω των μνημονίων που υπέγραψε με τη GNA, τα οποία της εξασφαλίζουν στρατιωτική παρουσία, ενώνουν τις θαλάσσιες ζώνες των χώρων τους και στερούν την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα από τα νησιά της περιοχής. Συνακόλουθα η θάλασσα του Λεβάντε και το Αιγαίο αναδεικνύονται επίσης σε πεδία αυξανόμενης έντασης. Την ίδια στιγμή η Συρία παραμένει τριχοτομημένη και πηγή εντάσεων, η Τουρκική κατοχή στην Κύπρο συνεχίζεται, η κατάσταση στα Παλαιστινιακά εδάφη είναι σταθερά τεταμένη, ενώ υπάρχει και η διαφωνία Ισραήλ-Λιβάνου για τις θαλάσσιες ζώνες
Παράλληλα αυτή η κατάσταση επηρεάζει με τη σειρά της τον ανταγωνισμό των παγκόσμιων δυνάμεων στην Αν. Με, από τον οποίο και τροφοδοτείται. Ως εκ τούτου ΗΠΑ και Ρωσία παρεμβαίνουν στην εξέλιξη της. Συγκεκριμένα η Ουάσιγκτον επιχειρεί να συμβιβάσει τους ανταγωνιζόμενους συμμάχους της -το σχηματισμό α) Τουρκία-Κατάρ-GNA-Αντιπολίτευση Συρίας-Μουσουλμανική Αδελφότητα με τους σχηματισμούς β) Αίγυπτος-LNA-ΒΣΑ-ΗΑΕ-Γαλλία, γ) Ελλάδα-Κύπρος και με δ) το Ισραήλ, καθώς αυτή η εξέλιξη θα διασφάλιζε την παραμονή όλων τους στο Δυτικό στρατόπεδο ή τη συμμαχική τους σχέση με αυτό. Συνακόλουθα θα έδινε ώθηση στην κινητοποίηση τους για τον περιορισμό της Ρωσικής & Κινεζικής επιρροής, για την ήττα του σχηματισμού ε) Ιράν-Συρία-Χεσμπολάχ και για την εκμετάλλευση του οικονομικού πλούτου της περιοχής με δική της συμμετοχή και εποπτεία. Ως εκ τούτου η θέση που λαμβάνουν οι ΗΠΑ στο «παζάρι» για την επίτευξη αυτού του συμμαχικού συμβιβασμού ευνοεί τους δρώντες που μπορούν ναι κινητοποιηθούν περισσότερο προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίστοιχα αυτές προσφέρουν στήριξη στο σχηματισμό α) και στον παράγοντα δ) στον ανταγωνισμό τους με το σχηματισμό ε).
Με βάση τα παραπάνω η Ελληνοιταλική συμφωνία βρίσκεται σε σύμπνοια με τις Αμερικανικές επιδιώξεις, καθώς θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για αντίστοιχες διευθετήσεις στο Αιγαίο και τη Θάλασσα της Λεβαντίνης, διευκολύνοντας την επίτευξη ενός ευρύτερου συμβιβασμού μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα:
Η κατοχύρωση αλιευτικών δικαιωμάτων από την Ρώμη εντός της ΑΟΖ (ασκούνται κυριαρχικά δικαιώματα) και της ενδεχόμενης Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας (ασκείται εθνική κυριαρχία), σημαίνει συνδιαχείριση μέρους του αλιευτικού πλούτου του Ιονίου. Συνακόλουθα μπορεί να αξιοποιηθεί ως παράδειγμα για μια μελλοντική συνδιαχείριση του Υ/Ακικού πλούτου του Αιγαίου και της Θάλασσας της Λεβαντίνης.
Το γεγονός ότι η ΑΟΖ συμφωνήθηκε με κλειστούς τους Ιταλικούς κόλπους (η Αιγιαλίτιδα Ζώνη ξεκινάει από μια νοητή ευθεία γραμμή -τη γραμμή βάσης, η οποία ενώνει τις δύο άκρες του κόλπου, όχι από την ακτογραμμή) του Τάραντα και της Καλαβρίας, οι οποίοι είναι πολύ πάνω από τα 24 ν.μ. και ανοιχτούς τους Ελληνικούς, λειτουργεί υπέρ μιας αντίστοιχης οριοθέτησης της Αιγιαλίτιδάς Ζώνης από την Τουρκία (Αττάλεια) και τη Λιβυή (Σύρτη) στο μέλλον.
Η μειωμένη επήρεια σε ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδα που φαίνεται να έλαβαν τα 11 Διαπόντια νησιά και οι δύο Στροφάδες (εφόσον η συμφωνία ακολουθεί τις χαράξεις Υφαλοκρηπίδας του 1977), μπορεί να αξιοποιηθεί για οριοθετήσεις ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας μεταξύ των χωρών της Αν. Με, όχι αποκλειστικά στη βάση της μέσης γραμμής, αλλά λαμβάνοντας υπόψιν και την αρχή της αναλογικότητας. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι πολύ σημαντικό μιας και οι Οθωνοί (Διαπόντια) έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από το Καστελόριζο.
Η Ελληνοιταλική συμφωνία ξεκινά από το ύψος των Χανίων και δεν επεκτείνεται νοτίως της Κρήτης (άρα δεν εφάπτεται του Τουρκολυβικού Μνημονίου).. Έτσι λειτουργεί ως προάγγελος τμηματικών και όχι πλήρους χαρακτήρα θαλάσσιων διευθετήσεων.
Στη βάση όλων των παραπάνω ανοίγει ο δρόμος για θαλάσσιες διευθετήσεις, οι οποίες θα παρακάμπτουν ή δε θα βασίζονται πλήρως στο Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο άλλωστε δεν έχουν κυρώσει Τουρκία, Συρία, Ισραήλ, Λιβυή αλλά και ΗΠΑ, Ιράν και ΗΑΕ.
Αντίθετα η Ρωσία παρεμβαίνει στους ανταγωνισμούς μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ, με σκοπό να τους εντείνει και να δημιουργήσει όσο το δυνατό μεγαλύτερο ρήγμα στη συνοχή και τις συμμαχίες του Δυτικού στρατοπέδου, διεκδικώντας παράλληλα ρόλο στις απόπειρες διευθέτησης τους. Παράλληλα δεν είναι προς το συμφέρον της η επικράτηση κάποιου μέρους σε αυτούς τους ανταγωνισμούς, καθώς σε αυτή την περίπτωση αυτό θα εξελισσόταν σε ισχυρό ανταγωνιστή της. Ταυτόχρονα η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει και το σχηματισμό ε) για τον πολλαπλασιασμό της επιρροής της, για τη μείωση της επιρροής των ΗΠΑ και άλλων ανταγωνιστικών δυνάμεων, αλλά και για τη συμμετοχή της στον έλεγχο-εκμετάλλευση του πλούτου της περιοχή.
Συνεπώς το επόμενο διάστημα αναμένεται ένταση της δράσης των ΗΠΑ για την επίτευξη ενός συμβιβασμού μεταξύ των συμμάχων τους γύρω από τις θαλάσσιες ζώνες. Σε αυτή την κατεύθυνση ο Λευκός Οίκος μπορεί να χρησιμοποιήσει το “καρότο” των ανταλλαγμάτων αλλά και το “μαστίγιο” των πιέσεων. Παράλληλα η σημασία που αποδίδει στη συμμαχία με την Τουρκία, όσον αφορά την επιτυχία των σχεδιασμών του, προμηνύει ότι τα ανταλλάγματα και η ανεκτικότητα θα αξιοποιηθούν περισσότερο προς τη μεριά της Άγκυρας και οι παραινέσεις και πιέσεις προς τις άλλες πρωτεύουσες.
Αντίθετα η Μόσχα αναμένεται να δραστηριοποιηθεί για να μην τελεσφορήσουν οι επιχειρούμενες διευθετήσεις. Συνακόλουθα πιθανά να προσφέρει ορισμένη υποστήριξη στους λιγότερο ισχυρούς δρώντες, ώστε να μη συναινέσουν σε κάποιον Αμερικανικής εμπνεύσεως συμβιβασμό και να κρατήσουν πιο φιλορωσική στάση. Ταυτόχρονα θα εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις της και μια ορισμένη παρότρυνση των αναθεωρητικών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, προς την υιοθέτηση πιο φιλόδοξων στόχων, κίνηση που θα μπορούσε να συμπληρωθεί και με ορισμένη υποστήριξη τους σε σημεία τριβής τους με τις ΗΠΑ.
Τέλος οι σύμμαχοι των ΗΠΑ αναμένεται ότι θα προσπαθήσουν να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα από την Ουάσιγκτον σε αυτή τη διαδικασία, αξιοποιώντας την αντιπαράθεση της με Ρωσία-Ιράν, αλλά και το βαθμό ισχύος που οι ίδιοι μπορούν να προβάλλουν στην περιοχή. Έτσι η Τουρκία επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τις, φιλικές προς τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, στρατιωτικές της επιχειρήσεις σε Ιντλίμπ και δυτική Λιβυή, αλλά και τις φιλικές, προς τις επιδιώξεις της Ρωσίας, ενέργειες της όσον αφορά την οικονομική και ενεργειακή τους συνεργασία, αλλά και την απόπειρα της Δύσης να την περικυκλώσει και να την εκπαραθυρώσει από τη Μέση Ανατολή, επιχειρώντας να προώθηση τη θέση της, η οποία αποτυπώνεται στο Τουρκολυβικό μνημόνιο και αντικρούει στην Ελληνοιταλική συμφωνία, ότι τα νησιά δε δικαιούνται Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Παράλληλα οι Τουρκικές απαιτήσεις συνοδεύονται από μια άνευ προηγουμένου δραστηριοποίηση των αεροναυτικών της δυνάμεων στην Αν. Με.
Εν κατακλείδι η περίοδος που διανύει η Αν. Με χαρακτηρίζεται από την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε παγκόσμιες (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ) και άλλες σημαντικές εξωπεριφερειακές (Γαλλία, Ιράν, ΗΑΕ) δυνάμεις, αλλά και των ανταγωνισμών ανάμεσα στα κράτη της περιοχής, οι οποίοι κλιμακώνονται από τη διαδικασία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ. Η συγκεκριμένη διαδικασία αυξάνει την ένταση του παζαριού ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της, αλλά και μεταξύ των τελευταίων, με σκοπό να προκύψει ένας ευρύτερος συμβιβασμός. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι εις βάρος της Ρωσίας, η οποία παρεμβαίνει στις διεργασίες διεκδικώντας να έχει μεγαλύτερο λόγο στις εξελίξεις. Την ίδια στιγμή η απειλή ή ακόμη και η χρήση της στρατιωτικής ισχύος λειτουργεί ως εργαλείο στην εξέλιξη των διεργασιών, καθώς μπορεί τελικά να αναδειχτεί στον κρίσιμο παράγοντα που θα εξαναγκάσει τους εμπλεκόμενους σε όχι αμοιβαίες, αλλά επαρκείς υποχωρήσεις. Ωστόσο το μέγεθος των αντιθέσεων μεταξύ των συγκεκριμένων δρώντων, αλλά και μεταξύ των εξωπεριφερειακών δυνάμεων δημιουργεί ερωτηματικά για τη δυνατότητα τελεσφόρησης αυτού του συμβιβασμού δίχως ή και με τη χρήση της στρατιωτικής ισχύος, όπως και για την αντοχή που αυτός θα μπορέσει να επιδείξει στο, όπως όλα δείχνουν, περισσότερο συγκρουσιακό μέλλον. Σε κάθε περίπτωση αναδεικνύεται ότι οι διεργασίες για την επίτευξη των όποιων διευθετήσεων στην περιοχή θα συντελούνται “με το πιστόλι στον κρόταφο“, εγείροντας σταθερά τον κίνδυνο μετεξέλιξης των ανταγωνισμών σε γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΟΜΟΡΦΙΑ
ΥΓΕΙΑ
ΥΓΕΙΑ
ΥΓΕΙΑ
ΥΓΕΙΑ
ΥΓΕΙΑ
ΥΓΕΙΑ
Follow Us
Were this world an endless plain, and by sailing eastward we could for ever reach new distances