Στη στήλη των συνεντεύξεων του statusvoice έχουμε ένα πρόσωπο έκπληξη ,την κυρία Μαριέττα Λάμπρου.Σε πρώτο πλάνο , λοιπόν ,η νομικός Μαριέττα Λάμπρου μας μιλά για τη ζωή της,την καριέρα της αλλά και τα χομπι της.
Βασιλική Παπαθανασιου ,είναι τιμή μου που είσαι εσύ το πρόσωπο που μου παίρνει τη συνέντευξη .Η επιμονή, αξιοκρατία, αυτοπειθαρχία σου αλλά κυρίως το μεγαλείο της ψυχής σου τόσα χρόνια με σκλάβωσαν που σε θεωρώ όχι απλά δεδομένη αλλά απαραίτητη στη ζωή μου. Σε ευχαριστώ Βασιλική για όσα μου έχεις προσφέρει και σου αξίζουν όλα τα αγαθα του κόσμου για εσένα και την υπέροχη οικογένεια σου.
Ξεκινάμε λοιπόν με το μεγάλο κομμάτι της "μάχιμης" δικηγορίας που εδώ και είκοσι χρόνια ασκώ πρωτίστως ως λειτούργημα και δευτερευόντως ως επάγγελμα. Η επιλογή της Νομικής Σχολής μάλλον μονόδρομος καθώς ως άριστη μαθήτρια τα τότε έτη ,ίσχυε οι άριστοι μαθητές ή νομικοί ή γιατροί. Η ιατρική δεν με ενθουσίαζε αλλά η νομική επιστήμη με γοήτευσε!!!!!! Σίγουρα αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω πάλι Νομική Σχολή θα επέλεγα, καθώς πέρασα και Τρίτη στη σειρά εισαγωγής φοιτητών στη σχολή με την πρώτη φορά, αλλά για τη δικηγορια όπως δυστυχώς ασκείτε πλέον θα έβαζα ένα ερωτηματικό...
Η Νομική Σχολή αποτέλεσε επιλογή μου, η δικηγορία ήρθε ως συγκυρία.. Την περίοδο που βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη και τελείωνα τις μεταπτυχιακές μου σπουδες στον Τομέα του Συνταγματικού και Διοικητικού Δικαίου κάνοντας παράλληλα άσκηση στο δικηγορικό γραφείο του γνωστού συνταγματολόγου, καθηγητή του ΑΠΘ και της Σχολής Δικαστών και ευρωβουλευτή, Κωνσταντίνο Χρυσογονο ήρθε η απρόοπτη εγκυμοσύνη της κορούλας μου, η οποία διέκοψε κάθε σκέψη για μετάβαση στο εξωτερικό και ενασχόληση μου με τον τομέα των Publiques Relations (Δημοσίων Σχέσεων), τον οποίο λάτρευα και συνεχίζω να λατρεύω. Φυσικά το δώρο μου ήταν μεγάλο ,η γέννηση της μονάκριβης κόρης μου.
Κάπως έτσι έμεινα στη δικηγορια, στην οποία με την βοήθεια του Θεού όλα πήγαν καλά και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ακόμη στις επαλξεις...Αν είχε χρωμα η δικηγορια θα ήταν κόκκινο με κίτρινο, δηλαδή πάθος, ένταση, αγωνία αλλά και άκρατος ανταγωνισμός.
Γενικότερα έχετε ασχοληθεί με πάρα πολλές υποθέσεις. Κάποιες μάλιστα έχουν δει και τα φώτα της δημοσιότητας. Υπάρχει κάποια υπόθεση που να την θυμάστε πολύ έντονα; Είτε γιατί ίσως ήταν πιο επικίνδυνη είτε γιατί είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις;
Πράγματι πολλές υποθέσεις που δούλεψα και μιλάω πάντα για το ποινικό κομμάτι έλαβαν τα φώτα της δημοσιότητας..Πολλές με σημάδεψαν καθώς με πολλές από αυτές φτάσαμε μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητώντας αποζημίωση για τις συνθήκες κράτησης των φυλακών στην Ελλάδα και κάποιες από αυτές κερδίσαμε!!!! Μια υπόθεση που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα ήταν με έναν νεαρό έμπορο ναρκωτικών, του οποίου η γυναίκα είχε τόση αδυναμία αλλά και κυριολεκτικά απόλυτη χειραγώγηση από τον ίδιον στη νεαρή κοπέλα που έκρυψε μέσα στο αρκουδάκι που κρατούσε το μωρό τους μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης για διακίνηση μέσα στις φυλακές και την συνέλαβαν έπειτα από κάρφωμα που έγινε στον έλεγχο της πύλης.
Καλώς έπραξαν βεβαίως αλλά φάνηκε η εξαρτησιογόνα σχέση θύτη και θύματος. Άλλη μεγάλη υπόθεση με τρομερή δημοσιότητα ήταν η μεταφορά μεγαλης ποσότητας κοκαΐνης μέσα σε κοντέινερ με οικοδομικά υλικά από Βενεζουέλα για Κύπρο και από Κύπρο για Ελλάδα. Μια από τις μεγαλύτερες μπίζνες της δεκαετίας με καταδίκες ισόβιες. Μια ακόμη τραγελαφική ερωτική ιστορία ήταν η δολοφονία του εραστή ενός τρανσέξουαλ από τον ίδιο επειδή τον απάτησε. Δεν θα αναφέρω ποτέ ονόματα λόγω του επαγγελματικού μου απορρήτου αλλά μπορώ να προσάψω και άλλες πολλές υποθέσεις που με συνεπήραν, έγιναν γνωστές στο πανελλήνιο αλλά εξίσου εξαντλητικές.
Θα συμβουλεύατε τους νέους να ακολουθήσουν το επάγγελμά σας;
Οποίος αγαπαει τη δράση, την αγωνία, τον ανταγωνισμό αλλά και το υπερβολικά πολύ διάβασμα με Χαρα ας έρθει στην παρέα μας.... Πέρασαν από τα χέρια μου γύρω στους δεκαπέντε ασκούμενους και ασκούμενες, μόνον τρεις παρέμειναν στη δικηγορια. Αυτό σίγουρα δείχνει πολλά.
Υπήρξε κάποια γυναίκα που είχατε ως πρότυπο όταν ήσασταν μικρή;
Οι γυναίκες της καθημερινής βιοπάλης για να μην πω οι ίδιες οι γιαγιάδες μου στάθηκαν για εμένα ορόσημο..
Χηρεψαν από ηλικίας 35 ετών η πρώτη με οκτώ παιδιά και η δεύτερη με τέσσερα, αγωνίστηκαν, μεγάλωσαν με απίστευτη αξιοπρέπεια τα παιδιά τους, τα σπούδασαν, τα πάντρεψαν, είδαν εγγόνια και δισέγγονα και είναι φωτεινοί παραστάτες για τη δίκη μου ζωή.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΥΜΑΜΙΚΕΣ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΟΥ, ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ δεν μπορούσαν παρά να είναι τα φανάρια στο δρόμο που θα ακολουθούσα. Είμαι σίγουρη ότι από εκεί επάνω βλέπουν όλα τα εγγόνια τους και μας προστατεύουν. ΜΑΡΙΑ, Η ΠΡΩΤΗ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, της οποίας φέρω και το όνομα της και με μεγάλωσε μέχρι τεσσάρων ετών και ΟΥΡΑΝΙΑ, Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΒΛΑΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, νοικοκυρά και αγόγγυστη αγωνίστρια.
Έχετε φίλους;Τι είναι για σας η φιλία;
ΦΙΛΙΑ ΙΕΡΗ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΛΕΞΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΓΕΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ Τους φίλους τους επιλέγουμε, τους συγγενείς μας όχι!!!!
Στηρίζομαι σε δυο κομμάτια στη ζωή μου πέρα από την οικογένεια μου, τη φιλία και τον αλτρουισμό.
Έχω πολλούς φίλους αλλά κυρίως φίλες και μοιράζομαι μαζί τους όλα τα όμορφα αλλά και δυσάρεστα γεγονότα στη ζωή μου. Έχω και τον πιο στενό κύκλο φίλων, των πολύ εμπίστων και σχεδόν αδελφών στους οποίους συγκαταλέγω και εσένα γλυκεια μου Βασιλική Παπαθανασιου.
Τέλος ο αληθινός φίλος βλέπει το πρώτο σου δάκρυ,σκουπίζει το δεύτερο και σταματάει το τρίτο!!!!
Όσα περισσότερα προσόντα διαθέτει μια γυναίκα, τόσο καλύτερα για αυτήν!!!!! Και το εννοώ!!!!! Αρκεί να γνωρίζει να τα χρησιμοποιεί με κομψό αριστοκρατικό τρόπο και να μην κηλιδώνει την υπόληψη της και αυτή της οικογένειας της.
Αγαπάτε τη τέχνη σ όλες της τις μορφές.Ποιος τομέας της τέχνης σας αγγίζει περισσότερο;
Λατρεύω κυριολεκτικά όλες τις μορφές τέχνης. Η τέχνη σε ανυψώνει, σε ταξιδεύει, σε μαγεύει... όλες της οι μορφές με μαγεύουν και για αυτό σύντομα θα προβούμε στην ίδρυση ενός νέου Συλλόγου Γραμμάτων, Φιλοσοφίας και Εικαστικών Τεχνών με την προεδρία προσωρινώς τουλάχιστον σε εμένα.
Συμμετέχω σχεδόν σε όλα τα πολιτιστικά και εικαστικά δρώμενα της περιοχής μας, ενώ παράλληλα είμαι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Νόμου Λάρισας, καθώς ως hobby απασχολουμαι με τη δημιουργία εικαστικού χειροποίητου κοσμήματος με το ψευδώνυμο Marilou, το όνομα της αγαπημένης μου σκυλίτσας...
Τα παραμύθια της Μαριλους θα εκδοθούν ή θα τα διαβάζετε μόνο στα παιδιά των φίλων σας;
Τα Παραμύθια της Μαριλους!!!!!! Ναι τα αγαπάω.... μέχρι τώρα τα έλεγα στη γλυκειά μου ανιψιά Χρυσηίδα, καθώς της έδωσα και αυτό το ονειρικό όνομα, κάποια στιγμή όμως σκοπεύω να τα εκδώσω με σκοπό βέβαια τα χρήματα να δοθούν σε κάποιο ίδρυμα.
Αγαπώ τα παραμύθια και για αυτό λατρεύω και τους παραμυθάδες...δυστυχώς λίγοι υπάρχουν στην εποχή μας εν αντιθέσει με τους παραμυθάδες των αρχαίων ελληνικών χρόνων και των βυζαντινών. Είναι μια πηγαία μορφή ψυχαγωγίας πάντα με διδακτικό σκοπό.
Είναι η σύγχρονη τέχνη δρόμος προς την ανάπτυξη; Ρωτώ γιατί μέχρι σήμερα αναφερόμαστε με περηφάνια στο ένδοξο παρελθόν, χωρίς όμως να αξιοποιούμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και χωρίς, επιπλέον, να συνδέουμε το παρελθόν μας με την σύγχρονη δημιουργία.
Φυσικά και είναι!!!!! Έχουμε καταπληκτικούς σύγχρονους δημιουργούς και εντός και εκτός Ελλάδας σε όλες τις μορφές τέχνης που δοξάζουν και εξυμνούν την Ελλάδα.... Είναι άξιοι συνεχιστές του ένδοξου παρελθόντος μας και μεταλαμπαδεύουν γνώσεις και τεχνικές άγνωστες στον υπόλοιπο κόσμο. Σε αυτούς τους άξιους καλλιτέχνες οφείλουμε ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ καθώς μας γεμίζουν περηφάνια και ταξιδεύουν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.
Η πολιτική σας γοητεύει;Θα θέλατε να ασχοληθείτε μ αυτή ή όχι;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες.... Είχα προτάσεις να ασχοληθώ αρκετές φορές αλλά μέχρι τώρα τις απέρριψα. Δε γνωρίζω για το απώτερο μέλλον αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να έχεις αποδείξει την αξία σου στον επαγγελματικό, κοινωνικό και αλτρουιστικό τομέα και μετά να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με την επίλυση των προβλημάτων των διπλανών του. Αυτή είναι η δίκη μου ταπεινή άποψη.
Εχετε δύο διαδικτυακά περιοδικά Είστε φαν της τεχνολογίας; Μπορεί η τεχνολογία να αλλάξει τον τρόπο ζωής μας;
Όντως έχω δυο διαδικτυακα περιοδικά FEMALEVOICE.GR και STATUSVOICE.GR και σύντομα θα παρουσιάζω μια νέα εκπομπή "ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ" σε web.tv καθώς θεωρώ ότι αναπόφευκτα είναι το μέλλον. Η έντυπη εφημερίδα, το έντυπο περιοδικό και τα κανάλια στην τηλεόραση σε πολύ λίγα χρόνια θα πάψουν να υφίστανται.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε αυτή.
Είναι γνωστό ότι αγαπάτε πολύ τις γυναίκες . Έχετε πολλές φίλες και τις στηρίζετε στις δράσεις τους.Τι ακριβώς είναι η ομάδα όραμα δράσης και γιατί δημιουργήθηκε;
ΟΡΑΜΑ ΔΡΑΣΗΣ είναι η επιτυχής συνέχεια της ΕΥΧΗ ΖΩΗΣ που είχε στοχεύσει περισσότερο στην κακοποίηση των γυναικών. Η ομάδα αλληλεγγύης ΟΡΑΜΑ ΔΡΑΣΗΣ στοχεύει στην αλληλέγγυα και ΟΧΙ φιλάνθρωπη στήριξη όλων των πολιτών και κυρίως γυναικών με παιδιά που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης αλλά και υγείας, ψυχολογίας και άλλων πρακτικών θεμάτων.
Ο αλτρουισμός μου έγινε τρόπος ζωής από την γεμάτη αγάπη βλάχα μανούλα μου, τη γνωστή σε όλες τις φίλες μου Κα Αγοριτσα. Ή γεννιέσαι με αυτό θα ελεγα ή αλλιώς δε γίνεται!!!! Δεν σημαίνει ότι εγώ δεν αντιμετωπίζω καθημερινά σοβαρά προβλήματα και πολλές φορές σοβαρότατα, αλλά είναι πολύ σημαντικό να γυρνάμε λίγο το κεφάλι μας και να βλέπουμε και τον διπλανό μας.
Μόνον τότε λεγομαστε πραγματικά άνθρωποι από το Άνω και θρωσκω...Αυτά εν ολίγοις διότι για την αλληλεγγύη θα μπορούσα να δώσω σελίδες συνέντευξη.
Είναι δύσκολο για μια γυναίκα μόνη να μεγαλώνει ένα παιδί στις μέρες μας;Μιλήστε μας για την προσωπική σας εμπειρία ζωής.
Δυστυχώς στάθηκα άτυχη προς το παρόν στο κομμάτι της προσωπικής μου ζωής και μεγάλωσα από ενός έτους και κάτι χωρισμένη από τον πατέρα της κόρης μου την γλυκύτατη Χρυσουλα - Κριστη μου. Δεν ανήκω στην κατηγορία των γυναικών που κομπάζουν για το διαζύγιο τους ή για το ότι μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους.
Εγώ θεωρώ μεγάλη ατυχία ένα παιδί να μεγαλώνει χωριστά από τον έναν από τους δυο γονείς του, είναι σαν κάποιον άνθρωπο που κουτσαίνει ελαφρώς.. ελαφρώς μεν, αλλά κουτσαίνει!!!! Πιστεύω στην πατροπαράδοτη οικογένεια και θα ήθελα να δω την κόρη μου σε ένα και μόνον γάμο με πολλά παιδιά κι εγώ με εγγόνια, καθώς λατρεύω τα παιδιά!!!!!! Οφείλω φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ στη μανούλα μου και στην πεθερούλα μου που βοήθησαν υπερβολικά στην ανατροφή και το μεγάλωμα της Κριστης.
Τώρα την αισθανομαι πλέον σαν την μικρή μου αδελφούλα και ο πατέρας της πλέον είναι πολύ κοντά της και χαίρομαι υπερβολικά για αυτό!!!!!! Εύχομαι κάποια στιγμή να βρω έναν σύντροφο που να αγαπαει εξίσου την οικογένεια και την αλήθεια και μαζί να δούμε και οι δυο μας τα παιδιά μας να παντρεύονται και να γινόμαστε παππούδες και γιαγιάδες με πολλά δωράκια και γλυκίσματα.
Στα 45 μου έχω αποφασίσει ότι ο κύκλος της μητρότητας έκλεισε για εμένα και περιμένω με λαχτάρα τις επόμενες εκπλήξεις στη ζωή μου χωρίς να αποκλείω έναν ακόμη νέο γάμο ή συμβίωση. Πάντως η Χρυσουλα - Κριστη θα αποτελεί πάντα το ορόσημο στη ζωή μου.
Κλείνοντας θέλω να σε ευχαριστήσω γλυκιά μου Βασιλική Παπαθανασιου για τον χρόνο που μου διέθεσες αλλά και για όλα τα μεγάλα και μικρά που έχεις κάνει για εμένα!!!!! Με πολλή πολλή αγάπη η δίκη σας ΜΑΡΙΕΤΤΑ - ΜΑΡΙΛΟΥ.....
Στη στήλη των συνεντεύξεων έχουμε καλεσμένη την Σοφία Δερέ από τις Εκδόσεις ΔΕΡΕ.
Η Σοφία Δερέ μας λέει ότι επενδύουν στα έργα στα οποία πιστεύουν και συμπορεύονται μαζί με τους συγγραφείς στον μαγευτικό, αλλά γεμάτο υφάλους, ωκεανό της λογοτεχνίας.Ας την απολαύσουμε.
Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί αρκετοί νεοσύστατοι εκδοτικοί οίκοι, όλοι με προσωπική σφραγίδα. Ποιες συνθήκες ευνόησαν τη δημιουργία του εκδοτικού οίκου;
Κατά την άποψη μου, πολλοί από τους νεοσύστατους «εκδοτικούς» στους οποίους αναφέρεστε δεν είναι πραγματικοί «οίκοι» με την έννοια που συνηθίζουμε να πιστεύουμε, αλλά αμιγώς εμπορικές επιχειρήσεις με αποκλειστικό σκοπό το χρηματικό κέρδος. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που βλέπουμε τους νέους συγγραφείς να αλλάζουν συνεχώς «στέγη» καθώς απογοητεύονται από «οίκους» που δεν εκτιμούν ούτε το έργο τους (πολλές φορές δεν το διαβάζουν καν), ούτε την προσωπικότητα τους, παρά μόνο εκμεταλλεύονται το πορτοφόλι τους και τις κοινωνικές τους γνωριμίες. Για εμάς ένας εκδοτικός οίκος πρέπει να διατελεί ταυτόχρονα κι ένα πολιτιστικό λειτούργημα αναδεικνύοντας έναν δημιουργό και το έργο του, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό ένα αντικείμενο βιβλίο που να είναι προσιτό αλλά συγχρόνως ένα πραγματικό έργο τέχνης και επιτρέποντας στον συγγραφέα να αποκομίσει τα οικονομικά οφέλη των κόπων του. Στον τομέα τον βιβλίων, όπως και σε πολλούς άλλους της κοινωνικής μας ζωής, η λέξη «πίστη» είναι αυτή που θα έπρεπε να έχει τη μέγιστη σημασία και όχι το άμεσο κέρδος και η εκμετάλλευση. Γι’ αυτό ιδρύθηκαν οι Εκδόσεις ΔΕΡΕ: για να επενδύουμε στα έργα στα οποία πιστεύουμε και να συμπορευόμαστε μαζί με τους συγγραφείς μας στον μαγευτικό, αλλά γεμάτο υφάλους, ωκεανό της λογοτεχνίας.
Σας άγχωσε το μέλλον μιας επιχείρησης στον εκδοτικό τομέα που το αγοραστικό κοινό είναι περιορισμένο;
Όπως σας εξήγησα στην πρώτη μου απάντηση, ποτέ δεν αντιμετώπισα τον αναγνώστη σαν απλό πελάτη και τον συγγραφέα σαν παραγωγό. Η λογοτεχνία είναι μια τέχνη και το βιβλίο ένα στοιχείο πολιτισμού. Δεν είναι ένα προϊόν κατανάλωσης αλλά το αντικείμενο συνάντησης ανάμεσα σε μια έμπνευση -μια προσωπική, πρωτότυπη πρόταση του ανθρώπου-καλλιτέχνη- και μια πνευματική, συναισθηματική και ψυχική αναζήτηση του ανθρώπου-αναγνώστη. Η τέχνη καλύπτει πάνω απ’ όλα την βαθιά ανάγκη, του να μοιράζεσαι που είναι στη φύση του ανθρώπου ως κοινωνικό ον. Πιστεύω λοιπόν πως ο καθένας είναι ένας εν δυνάμει αναγνώστης αρκεί το έργο που του προσφέρουμε να είναι γνήσιο και ειλικρινές ώστε να αναγνωρίσει τον συνάνθρωπό του πίσω από τις λέξεις. Ο όρος «περιορισμός» είναι για εμένα μόνο μια εύκολή δικαιολογία για να καλύψουμε την έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας. Ο κόσμος είναι απέραντος και οι ευκαιρίες στη ζωή αμέτρητες αρκεί κανείς να μην «περιορίζει» τα όνειρα του.
Μόλις σε ένα χρόνο ζωής, μετράτε πόσους τίτλους βιβλίων;
Η Εκδόσεις ΔΕΡΕ μετράνε μέχρι στιγμής εννέα τίτλους και άλλα τρία βιβλία είναι αυτή τη στιγμή σε διάφορα στάδια έκδοσης. Είμαστε ιδιαίτερα επιλεκτικοί στα έργα που αποφασίζουμε να εκδώσουμε και προχωράμε αργά και μεθοδικά ώστε να προσφέρουμε σε όλα μας τα βιβλία και στους συγγραφείς τους τον χρόνο και την προσοχή που τους αξίζει. Τα βιβλία μας τα παρουσιάζουμε στο κοινό, τα προσφέρουμε στους αναγνώστες, κάθε φορά σαν ένα νέο δημιούργημά, ένα νέο παιδί της οικογένειας μας, και το βοηθάμε με μεγάλη αγάπη και υπερηφάνεια όχι μονό στα πρώτα βήματα του, αλλά και στη συνέχεια της πορείας του. Δεν το ρίχνουμε στην αγορά, χαμογελώντας στα πρώτα του μπράβο και μετά του γυρίζουμε την πλάτη και πάμε γι’ άλλα. Εμείς, σε αντίθεση με άλλους εκδοτικούς, δεν πιστεύουμε πως τα βιβλία έχουν μια περιορισμένη διάρκεια ζωής και πως μετά από έναν-ενάμισι χρόνο πρέπει να ξεπουληθούν όσο-όσο ή με το βάρος του χαρτιού, έχοντας χάσει κάθε πνευματική αξία. Είμαστε ένας οίκος, μια οικογένεια, έστω μικρή ακόμα, που παίρνει τον χρόνο να βοηθήσει τα παιδιά της να μεγαλώσουν και που δε θα σταματήσει να τα υποστηρίζει στον δρόμο τους προς την επιτυχία. Είμαστε περήφανοι για τα έργα μας και θέλουμε να πιστεύουμε πως θα γίνουνε μια μέρα κλασσικά, αποκτώντας έτσι μια μορφή αθανασίας.
Ποια είναι η στάση του αναγνωστικού κοινού προς τις εκδοτικές σας επιλογές;
Το κοινό, έχοντας συνειδητοποιήσει πλέον πως η πληθώρα των προτάσεων που του γίνονται από έναν χώρο που κακώς ονομάζεται «αγορά», έχει επιτευχθεί πολλές φορές εις βάρος της ποιότητας. Απαιτεί πλέον πρωτίστως από κάθε έργο που του παρουσιάζεται να μην είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας να το κοροϊδέψουν. Δικό μας μέλημα είναι λοιπόν η αριστεία σε όλους τους τομείς της δημιουργίας των βιβλίων μας, από την λογοτεχνική αξία του κείμενου ως την καλαισθησία του εξωφύλλου, περνώντας από την ποιότητα του χαρτιού και την σοβαρότητα της επιμέλειας. Θέλουμε οι αναγνώστες μας πρώτα να απολαμβάνουν τα βιβλία μας με όλες τις αισθήσεις τους, σα γνήσια έργα τέχνης να τα θαυμάζουν με τα μάτια τους, να τα ευχαριστιούνται με τα δάχτυλά τους, να τα έχουν στα χέρια τους και να νιώθουν πως κρατάνε κάτι πολύτιμο και σπάνιο από κάθε άποψη. Κύριο μας μέλημα είναι να βλέπει κάποιος το λογότυπό μας πάνω σ’ ένα εξώφυλλο και αυτό να είναι αρκετό για να σκεφτεί πως είναι σίγουρα ένα καλό βιβλίο. Μέχρι στιγμής το έχουμε πετύχει και η επιτυχία αυτή μας κάνει πολύ υπερήφανους.
Μια εθνική πολιτική για το βιβλίο θα βοηθήσει;
Η εμπειρία άλλον χωρών, όπως παραδείγματος χάρη της Γαλλίας, έχει αποδείξει περίτρανα πως η κρατική στήριξη στην τέχνη σε τομείς σαν τον κινηματογράφο ή την έκδοση βιβλίων, έχει απτά και αξιοζήλευτα αποτελέσματα. Αρκεί η δημόσια πολιτική να μην καθοδηγείται από συμφεροντολογικά κριτήρια πάντως τύπου που καταλήγουν αναπόφευκτα σε μεροληπτικές επιλογές και αφορίστηκες αποφάσεις. Στις περιπτώσεις αυτές το καθεστώς λογοκρισίας που προκύπτει είναι χειρότερο από την παντελή απουσία κανόνων και βοήθειας. Εξάλλου η δημόσια στήριξη στον πολιτισμό είναι ένα ζήτημα που ξεπερνάει πλέον το Ελληνικό κράτος καθώς ανήκουμε εδώ και χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια Ευρώπη που οικοδομήθηκε εδώ και αιώνες πάνω στην Ελληνική πολιτισμική και πολιτισμική κληρονομιά. Η Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου, της γλώσσας, και προστατεύοντάς την κρατάμε με τον καλύτερο τρόπο τον πολιτισμό μας ζωντανό. Είμαστε μια μικρή χώρα με μεγάλο παρελθόν, είναι σημαντικό να στηρίξουμε, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, την τέχνη και ειδικά την τέχνη του λόγου αν δε θέλουμε να χαθούμε στην παγκοσμιοποίηση και την ολοκληρωτική κυριαρχία της αγγλικής γλώσσας.
Υπάρχει ένα βιβλίο που θα θέλατε να έχει εκδώσει ο εκδοτικός οίκος σας;
Τα βιβλία που θα θέλαμε να είχαμε εκδώσει δεν είναι ένα αλλά πολλά, καθώς υπάρχουν αναμφίβολα ταλαντούχοι συγγραφείς σήμερα στο ελληνικό (και ξένο φυσικά) λογοτεχνικό στερέωμα. Όμως για ευνόητους λόγους θα αποφύγω να αναφερθώ σε συγκεκριμένους εν ζωή λογοτέχνες. Μπορώ να σας πω ωστόσο πως αν οι Εκδόσεις ΔΕΡΕ είχαν γεννηθεί πριν από πολλά χρόνια, θα επιζητούσαν και θα ήταν υπερήφανες να εκδώσουν έργα γεμάτα δύναμη σαν του Ζολά, γεμάτα ζωή σαν του Καζαντζάκη, γεμάτα πνεύμα σαν του Μπόρχες και γεμάτα συναίσθημα σαν του Λουντέμη.
Ξεχωρίζετε ένα βιβλίο απ’ όλα όσα έχετε εκδώσει;
Αγαπάμε όλα μας τα βιβλία το ίδιο. Η απάντηση δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική, όχι επειδή δε θα ήταν σωστό να μειώσουμε κάποιον από τους συγγραφείς μας ή να ξεχωρίσουμε κάποιον άλλον, ούτε επειδή θα προωθούσε ένα βιβλίο μας εις βάρος των υπολοίπων, αλλά για τον απλό λόγο του ότι εκδίδουμε μόνο τα έργα που μας συνεπαίρνουν πραγματικά. Αν και είναι όλα τα βιβλία μας μοναδικά, άρα ιδιαίτερα και διαφορετικά, εμείς τα αγαπάμε και τα στηρίζουμε με την ίδια πίστη και την ίδια αφοσίωση. Δεν τα ξεχωρίζουμε μεταξύ τους, κι ας είναι ξεχωριστά, όμως θέλουμε να πιστεύουμε πως εσείς θα τα ξεχωρίσετε από την πλειοψηφία των υπολοίπων τίτλων που σας προσφέρονται. Επίσης ενθουσιαζόμαστε με κάθε νέο έργο μας προς έκδοση, χωρίς βεβαίως να παραμελούμε αυτά που έχουν ήδη ξεκινήσει τη ζωή τους, ακριβώς όπως θα έκανε οποιοσδήποτε γονιός με όλα τα παιδιά του.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τον άνθρωπο Σοφία Δερέ και όχι για την επιχειρηματία;
Η Σοφία αγαπάει την δημιουργία και τις προκλήσεις, μα πάνω απ’ όλα αγαπάει τον άνθρωπο. Και πιστεύω ακράδαντα πως ο άνθρωπος σαν άτομο και σαν είδος έχει δημιουργηθεί για να εξελίσσεται και να βελτιώνεται συνεχώς, να βάζει στόχους πέρα απ’ τον ορίζοντα και να τους κυνηγάει. Σ’ αυτή την συνεχή αναζήτηση έχουμε ανάγκη από γνώσεις για να μη νιώθουμε λίγοι και από συναισθήματα για να μη νιώθουμε μόνοι. Χρειαζόμαστε πνευματικά και αισθηματικά ερεθίσματα για να φουσκώνουν τα πανιά μας και μια πραγματική παιδεία για να αισθανόμαστε ασφαλείς. Η διαδρομή από την βαρβαρότητα ως τον πολιτισμό είναι ένας συνεχής αγώνας. Οι αξίες του ουμανισμού πρέπει να κατακτιούνται καθημερινά και ποτέ να μην θεωρούνται ως δεδομένες, αλλιώς πολύ γρήγορα επέρχεται η παρακμή του πνεύματος, της καρδιάς και εν τέλει ολόκληρης της κοινωνίας των ανθρώπων. Η τέχνη, στην οποία εξέχουσα θέση έχει η λογοτεχνία που υπηρετώ, μέσα από τη αγωνιώδη επιδίωξη της για οικουμενικότητα και διαχρονικότητα, μας βοηθά να απλώνουμε το βλέμμα μας στην απεραντοσύνη του κόσμου και να απλώνουμε το χέρι μας στον συνοδοιπόρο συνάνθρωπο μας. Γράφοντας, δημιουργούμε ένα-ένα τα σκαλοπάτια που θα μας οδηγήσουν πιο κοντά στη Θέωση και διαβάζοντας σιγά-σιγά τα ανεβαίνουμε.
Ποια είναι τα άμεσα εκδοτικά σας σχέδια;
Τα σχέδια μας είναι να διευρύνουμε ακόμη περισσότερο τα λογοτεχνικά είδη των εκδόσεων μας, καθώς είναι πεποίθηση μας πως η αξία ενός κειμένου δε βρίσκεται στο θέμα που πραγματεύεται, αλλά στην λογοτεχνική του ποιότητα. Μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες -σε πεζό λόγο ή σε ποιητικό-, θεατρικά έργα, προϊόντα της μυθοπλασίας, της βιογραφίας ή της ιστορίας, ακόμα και αλληγορικοί διάλογοι ή φιλοσοφικές αναζητήσεις, όλες οι μορφές του γραπτού λόγου είναι εξίσου καλοδεχούμενες στις εκδόσεις μας. Επιζητούμε τη διαφορετικότητα γιατί η ποικιλία είναι ζωή ενώ ο κομφορμισμός είναι θάνατος. Θέλουμε κάθε μας νέο βιβλίο να είναι πάντα για το αναγνωστικό κοινό μια ευχάριστη έκπληξη.
Τι ζητάτε από έναν συγγραφέα;
Ζητάμε από έναν συγγραφέα να είναι ταυτόχρονα αυθεντικός αλλά σε συνεχή αναζήτηση του εαυτού του. Να μην ξέρει τι θέλει πραγματικά αλλά να το θέλει πολύ, να το θέλει με πάθος. Ποτέ να μην επαναλαμβάνεται, ποτέ να μην αντιγράφει, ποτέ να μην εφησυχάζεται, ποτέ να μην είναι ευχαριστημένος με το τελευταίο του δημιούργημα κι ας είναι αντάξιο ενός έργου του Ντοστογιέφσκι. Δεν τον θέλουμε δυστυχισμένο, μα ούτε και κορεσμένο. Οι συγγραφείς μας είναι άνθρωποι που επιθυμούν να δώσουν αλλά που αγωνιούν και να πάρουν. Είναι εμπνευσμένοι πλάστες του κόσμου γύρω μας και ταυτόχρονα ανήσυχα πλάσματα της δημιουργίας όπως ο καθένας μας. Στον συγγραφέα αναζητάμε απλά την ουσία της ζωής, του εισπνέω και του εκπνέω, όπως και σε κάθε άνθρωπό.
Ποιο είναι το μότο σας για τη ζωή;
Όπως κάθε ανήσυχη προσωπικότητα τα μότο είναι πολλά, και εξελίσσονται με τα χρόνια που περνάνε. Ωστόσο η ακρογωνιαία λίθος της ύπαρξης μου -την οποία κληρονόμησα από τους γονείς μου και την οποία σήκωνα ανέκαθεν σα σημαία- είναι η αξιοπρέπεια. Κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας, κάθε επιλογή μας, κάθε συμβουλή που δεχόμαστε ή που δίνουμε, πρέπει να καθοδηγούνται από την αρχή της αξιοπρέπειας. Αυτήν πρέπει να υπηρετούμε, αυτήν πρέπει να διδάσκουμε, αυτή πρέπει να μας ξεχωρίζει αλλά και να μας ενώνει. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας όσο και τους άλλους, και να πράττουμε με υπερηφάνεια και ανιδιοτέλεια. Οπότε, αν ήθελα να κρατήσω ένα μότο για τη ζωή μου θα έλεγα πως μια αξιοπρεπής προσπάθεια, όποια κι αν είναι η έκβαση της, αξίζει πάντα περισσότερο από οποιαδήποτε αναξιοπρεπή επιτυχία, όσο μεγάλη και αν είναι αυτή. Γιατί στο τέλος της ημέρας δε θα ξεφύγουμε από την κρίση του πιο αυστηρού κριτή που είναι πάντα ο εαυτός μας.
Η Ηρώ Μουκίου είναι η σημερινή καλεσμένη στη στήλη των συνεντεύξεων στο περιοδικό μας και μας μιλά για όλα ,για τις «ανθισμένες μανόλιες» στο Χυτήριο ,στις οποίες πρωταγωνιστεί αλλά και για το θέατρο, την τέχνη και όλα όσα αγαπά.
Οι ανθισμένες μανόλιες είναι μια κωμική τραγωδία για την φιλία, την μητρότητα, την απώλεια, την οικογένεια και τον έρωτα, όλες οι γυναίκες θα βρούν κάτι από την δική τους ζωή. Το έργο θεωρείται από πολλούς ένα φεμινιστικό μανιφέστο, οι χαρακτήρες και οι διάλογοι μεταφέρουν μηνύματα, πέρα από οποιαδήποτε στενά κοινωνικά στερεότυπα. Οι «Ανθισμένες μανόλιες» είναι ένα βαθιά κοινωνικό έργο που αντιμετωπίζει δραστικά τη μοναξιά της σύγχρονης γυναίκας. ένα στέρεο έργο, καλογραμμένο, με εξαιρετικούς χαρακτήρες.
Όλοι οι ρόλοι στο έργο είναι πρωταγωνιστικοί και κινούνται μέσα σε χρόνο οικειότητας και κλίμα καθημερινότητας, έτσι που το κομμωτήριο γίνεται μια μικρή και κλειστή κοινωνία. Σε μια κωμόπολη του αμερικανικού Νότου, το κομμωτήριο έχει γίνει στέκι για έξι γυναίκες της διπλανής πόρτας. Εκεί μοιράζονται τις χαρές και λύπες τους, λένε τα μυστικά τους και ανταλλάσσουν συμβουλές. Όταν μία από αυτές παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, οι υπόλοιπες πέντε της συμπαρίστανται με τον πιο τρυφερό τρόπο.
Το πρόβλημα της μιας γίνεται πρόβλημα και της άλλης και έτσι γίνεται η ένωση. Αναγνωρίζουν η μια το πρόβλημα της άλλης. Αυτές οι έξι ανθισμένες μανόλιες θα συζητηθούν..Ας δούμε τι μας είπε η Ηρώ Μουκίου …
Ανθισμένες μανολιες» στο Χυτήριο μιλήστε μας για το ρόλο σας;
Η.Μ. Ο ρόλος μου είναι αυτός της Γουίτζερ. Πρόκειται για μια γυναίκα δύστροπη, εσωστρεφή ,μοναχική, γκρινιάρα , καυγατζού. Έχει καλά κρυμμένα μυστικά, που τα μοιράζεται με το σκύλο της. Η μόνη της διέξοδος και ανθρώπινη επαφή της είναι με τις υπόλοιπες πέντε γυναίκες στο κομμωτήριο. Σε αυτό το χώρο, αναπτύσσεται μια δυνατή φιλία μεταξύ τους που δεν αφήνει τη Γουίτζερ ασυγκίνητη. Το ανθρώπινο πρόσωπό της αναδεικνύεται όταν κληθεί να συμπαρασταθεί σε μια από τις φίλες της.
Μια κωμική τραγωδία για τη φιλία ,τη μητρότητα .Ένα φεμινιστικό μανιφέστο. Τι μηνύματα μεταφέρει το έργο;
Η.Μ. Το έργο « Ανθισμένες μανόλιες» του Ρόμπερτ Χάρλιγκ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού, είναι ένα μάθημα ζωής, αισιοδοξίας, φιλίας και ανθρωπιάς. Πρόκειται για ηρωίδες της διπλανής πόρτας, αναγνωρίσιμες . Δεν αφορά όμως μόνο τις γυναίκες. Η ανδρική παρουσία αν και απούσα από τη σκηνή, υπάρχει στη ζωή αυτών των γυναικών τόσο έντονα, ώστε ο θεατής να τους νοιώθει παρόντες. Είναι ένα ουσιαστικά ανθρώπινο, σύγχρονο έργο με έντονα τα κωμικά στοιχεία – ακόμη η τραγικότητα έτσι αντιμετωπίζεται- που κάνει το θεατή – άντρα ή γυναίκα- να αισθάνεται ότι υπάρχει φως στο αύριο.
Τι αγαπάτε περισσότερο το θέατρο ή την τηλεόραση;
Η.Μ . Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω γιατί είναι μη συγκρίσιμα. Είναι δυο διαφορετικές τέχνες και έτσι τις αντιμετωπίζω.
Πώς άρχισε η επαφή σας με την ηθοποιία;
Η.Μ . Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους, η πρώτη μου επαφή με την τέχνη , ήταν μέσω του χρωστήρα και όχι στα σχολικά σκετς. Ντρεπόμουν να εκτεθώ. Η ζωγραφική μου παρείχε την συναισθηματική ισορροπία αρχικά. Από την ηλικία των 13 άρχισα να βλέπω θέατρο για μεγάλους και μέχρι τα 19 είχα διαμορφώσει άποψη. Δεν μετάνιωσα ποτέ που δεν έγινα κάτι άλλο.
Βγαίνοντας από τη σχολή του θεάτρου σας ήρθαν εύκολα τα πράγματα;
Η.Μ. Τελείωσα τη δραματική σχολή το 1988. Μια περίοδο που εκκολαπτόταν η ιδιωτική τηλεόραση. Αν και οι πρώτες μου εμπειρίες ήταν θεατρικές «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή στα αγγλικά σε σκηνοθεσία Κούλας Αντωνιάδου (ρόλος Χρυσοθέμιδος), συστήθηκα γρήγορα στο κοινό με τη πρώτη τηλεοπτική σειρά με τη οποία εξέπεμψε το MEGA τους «αυθαίρετους» σε σενάριο Βασίλη Νεμέα και σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη. Εν κατακλείδι, ήρθαν αρκετά εύκολα για μένα τα πράγματα. Η δυσκολία ήταν να διατηρηθούν. Θέλει σκληρή δουλειά, το μυαλό στο κεφάλι και το κεφάλι σκυμμένο.
Στο θέατρο ονειρεύεστε ρόλους ή συνεργασίες;
Η.Μ. Ονειρεύομαι και επιδιώκω ένα συνδυασμό από ενδιαφέροντες ρόλους, με άξιους συνεργάτες που θα με πάνε ένα βήμα μπροστά.
Με ποιους τύπους, ,χαρακτήρες ανθρώπων δυσκολεύεστε να συνεργαστείτε;
Η.Μ. Με τους επιδειξιομανείς, νάρκισσους, τσιγκούνηδες, προσβλητικούς. Με αυτή την κατηγορία ανθρώπων αποφεύγω να συνεργάζομαι. Το θέατρο πρέπει να είναι ένας χώρος αγαλλίασης πρώτα για τον ηθοποιό και μετά για το θεατή. Αν ο ηθοποιός λειτουργεί υπό πίεση, ο θεατής το αντιλαμβάνεται.
Από όλους τους ρόλους που έχετε παίξει ποιός είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας εαυτό;
Η.Μ . Προσπαθώ πάντα – ακόμα και στον πλέον κόντρα ρόλο- να βρω συνδέσεις με τα δικά μου εσωτερικά χαρακτηριστικά. Σε όλους έχω βρει και από κάτι . Αυτός όμως που όχι μόνο είναι πιο κοντά σε μένα , αλλά με έκανε να ανακαλύψω κι άλλα μυστικά του πραγματικού μου εαυτού, είναι ο ρόλος της Λουντμίλα. Το έργο « Η φωνή της Λουντμίλα» σε σκηνοθεσία Αρη Μπαφαλούκα, πραγματεύεται το χρονικό του Τσέρνομπιλ και είναι πραγματική ιστορία. Νοιώθω ότι έτσι ακριβώς θα λειτουργούσα κι εγώ σε μια μοιραία καταστροφή.
Τι συμβουλή θα δίνατε σ όσους τώρα ξεκινούν;
Η. Μ. Αν και μου είναι δύσκολο να δίνω συμβουλές, γιατί προϋποθέτει σοφία αιώνων, θα τους έλεγα να προσπαθούν. Να είναι προσηλωμένοι στο στόχο. Και ο στόχος να είναι ξεκάθαρος. Η δουλειά αυτή δεν σηκώνει να μην έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου τι πραγματικά θέλεις.
Τι ευχή θα δίνατε σε όσους σας διαβάζουν;
Η.Μ. Η ευχή μου είναι πρώτα από όλα να έχει υγεία όλος ο κόσμος. Τώρα με την πανδημία συνειδητοποιούμε ότι το πολυτιμότερο αγαθό δεν είναι δεδομένο. Εύχομαι επίσης να έχουν και πνευματική και ψυχική υγεία για την οποία το θέατρο είναι πανάκεια!!!!
Την πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής τους βιώνουν σήμερα η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Σπύρος Δημητρίου.
Το ζευγάρι ανέβηκε το μεσημέρι του Σαββάτου τα σκαλιά της εκκλησίας στις Σπέτσες και επισφράγισε τον έρωτά του.
Το μυστήριο τελέστηκε στο ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στις Σπέτσες και η Ελεωνόρα Ζουγανέλημε τον Σπύρο Δημητρίου είχαν στο πλευρό τους εκλεκτούς φίλους και φυσικά τις οικογένειές τους.
Οι δύο τους θέλησαν να παντρευτούν μακριά από τα πολλά φώτα της δημοσιότητας, κάνοντας έναν παραδοσιακό γάμο.
Η νύφη έφτασε με καΐκι και συνοδεία μουσικών οργάνων στην εκκλησία και έλαμπε από ευτυχία μέσα στο εντυπωσιακό νυφικό της, δημιουργίας της Σήλιας Κριθαριώτη. Μάλιστα, η ίδια κρατούσε από το χέρι τον πατέρα της Γιάννη Ζουγανέλη.
Κουμπάροι ήταν η Σάννυ Μπαλτζή, αλλά και ο ποινικολόγος και στενός φίλος του γαμπρού, Απόστολος Λύτρας.
Τις πρώτες φωτογραφίες από τον γάμο δημοσίευσε η τραγουδίστρια στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, ενώ και κάποιοι καλεσμένοι πόσταραν στα social media εικόνες από το μυστήριο.
Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από τον γάμο της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και του Σπύρου Δημητρίου.
Follow Us
Were this world an endless plain, and by sailing eastward we could for ever reach new distances