Αναγέννηση

Την ώρα που θα λιώνουνε τα χιόνια και η ψευδαίσθηση της αγνότητας θα έχει εξαγνιστεί.

Μια Άνοιξη δειλά, δειλά θα ξεπροβάλει.

 Τα δάκρυα, νερά καθάρια θα ξεπλένουν τις λύπες και τους αναστεναγμούς.

 Τις κίβδηλες υποσχέσεις.

Τα βρώμικα μυαλά.

Τις δήθεν επώδυνες προσπάθειες.

Μα τι νομίζεις πώς ήταν;

 Μια εποχή κι αυτή..

Το λίγο χιόνι δεν ξεβρωμίζει αιμοσταγείς πράξεις και ασθενών μυαλά.

Θέλει άλλες εποχές και άλλες θάλασσες. Ταξίδια για κάπου αλλού σε ανηφορικούς και κακοτράχαλους δρόμους, τη θέα να ανταμώσεις από εκεί ψηλά και να παραδώσεις το σώμα στην αγκαλιά ενός κατακόκκινου ηλιοβασιλέματος και μιας πανώριας θάλασσας καταγάλανης.

Την ώρα εκείνη που ο οργασμός σου θα αναδύεται μια άλλη εποχή θα έρθει.

Τώρα κράτα απλά στα χέρια, το παγωμένο νερό που τρέχει από τα κλαδιά των δέντρων καίγοντας από το ψύχος, το πράσινο που δειλά κάνει την εμφάνιση του για να σηματοδοτήσει μια άλλη εποχή.

Πρώτα έρχεται ο θάνατος και μετά η αναγέννηση. Έτσι το θεωρεί απαραίτητο, ο κύκλος της ζωής.

Ειρήνη Λεοντάρα