Βανίλια υποβρύχιο

Βανίλια υποβρύχιο.
Κάτω στο πεζούλι της αυλής.
Μύριζε βαριά ο φρέσκος δυόσμος.
Σ’ ένα ποτηράκι από γυαλί.
Ζαχαρένιος φάνταζε ο κόσμος.
Τρέχει η βανίλια στο νερό.
Να’ταν η ζωή δίχως μιά λύπη.
Μέσα στη ζεστή καλοκαιριά.
Τρελαμένοι να’τανε οι χτύποι.
Είχαμε ένα όνειρο κρυφό.
Στης καρδιάς τα ροζ τα φύλλα.
Να γνωρίσουμε έναν έρωτα τρελό.
Να φέρνει στην ψυχή ανατριχίλα.
Διάφανη η βανίλια στο γυαλί.
Έλιωνε και γλύκαινε η ζωή μας.
Έμοιαζε υποβρύχιο σωστό.
Γλύκαινε στα χείλη το φιλί μας.
Πέρναγαν τα χρόνια κι η ζωή.
Είχε ανατροπές σε κάθε μέρα.
Πότε έφερνε μπόρα στη ματιά.
Πότε είχε το γέλιο της για βέρα.
Κέρασμα γλυκό σαν την ψυχή.
Νά’χα όλον τον κόσμο να φυλέψω.
Να’ταν τότε όλα πιό γλυκά.
Να’παιρνα κουράγιο να αντέξω.
Βανίλια υποβρύχιο κι εσύ.
Μου’δωσες στα χείλη να φορέσω.
Ήρθε στη ζωή μου η χαρά.
Μόνο εσένα θέλω να αρέσω.
Γιώτα Κλουτσούνη