Πάντα εδώ θα γυρνάς, πάντα θα σε διώχνω…

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου

Πάντα εδώ θα γυρνάς! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα κορμιά κι αν κυλιστούν στα σεντόνια σου. Όσα “σ’ αγαπώ” κι αν ακούσεις, όσα “σ’ αγαπώ” κι αν πεις. Κανένα δεν θα το ακούς με τη φωνή μου. Κανένα δεν θα το εννοείς, όταν το ξεστομίζεις.

Πάντα εδώ θα γυρνάς! Πάντα κι ας ήσουν εσύ αυτός που έφυγε. Γιατί πρακτικά αυτό συνέβη κι ας ήμουν εγώ αυτή που είπε το “τέρμα”. Αυτή που δεν άντεξε το λίγο. Αυτή που δεν δέχτηκε το μοίρασμα. Αυτή που προτίμησε το τίποτα, απ’ το μισό.

Πάντα εδώ θα γυρνάς! Οι σειρήνες που κάποτε ακολούθησες, δεν θα καταφέρουν ποτέ να σε κατακτήσουν ολόκληρο. Πάντα ένα κομμάτι σου, θα το κρατάω στα χέρια μου και θα νιώθεις μισός.

Πάντα εδώ θα γυρνάς! Πάντα κι ας ξέρεις πως όσες φορές κι αν χτυπήσεις την πόρτα μου, δεν πρόκειται να σου ανοίξω. Πάντα θα επιστρέφεις, γιατί ακόμη κι αν ξέρεις καλά πως δεν θ’ αλλάξω γνώμη, ένα κομμάτι σου θα έλκεται πάντα σαν μαγνήτης από μένα. Ένα κομμάτι σου, που δεν θα μπορείς να αγνοήσεις.

Πάντα εδώ θα γυρνάς και πάντα θα σε διώχνω. Ότι έγινε, δεν αλλάζει. Όσα άντεξες να κάνεις, δεν μπορώ να τα συγχωρήσω. Ποτέ δεν θα μπορέσω κι ας γυρνάς εδώ πάντα…
loveletters.gr