Ακόμα και τώρα.
Ακόμα σου γράφω.
Κι άς έσπασε μέσα μου ο κόσμος.
Ακόμα οι λέξεις
για σένα μιλούν.
Ακόμα υπάρχεις.
Και πάντα θα υπάρχεις για μένα.
Οι αναμνήσεις το μαρτυρούν.
Ακόμα οι στιγμές μας.
Γυρνούν στο μυαλό σα νεράιδες.
Κι ένα φτερούγισμα
μέσα στο στήθος φυσούν.
Το πρώτο φιλί…
Η πρώτη αγκαλιά…
Συμπληγάδες.
Χιλιάδες αστέρια
χρυσόσκονη γύρω σκορπούν.
Ακόμα η ανάσα
μισή μακριά απ’ τη δική σου.
Πώς να’ναι η ζωή σου;
Μου λείπει η φωνή σου.
Όμως τα μάτια σου
κάθε στιγμή τα χαζεύω.
Φωτογραφίες κοιτώ κι αλητεύω.
Ακόμα μου λείπεις.
Τώρα το ξέρω καλά.
Πάντα θα λείπεις.
Μα θα’σαι μιά σπίθα φωτιάς στην καρδιά.
Εκεί να ξέρεις ανήκεις…
Σεπτέμβρης ’19
Γιώτα Κλουτσούνη