Να μάθεις αδερφέ, πως οι δυνατοί φαίνονται στα ζόρικα και στις κακοτοπιές.
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Να μάθεις να περπατάς μοναχός σου αδερφέ μου, να μην την φοβάσαι την μοναξιά γιατί η μοναξιά πολλές φορές λυτρώνει!
Να μάθεις μωρέ να βαδίζεις δίχως δανεικά δεκανίκια και δίχως δίχτυα ασφαλείας.
Να μάθεις, να στέκεσαι στα δικά σου τα ποδάρια και να διαλέγεις μοναχός σου τις στράτες και τις πορείες σου.
Να μην κάθεσαι κι ακούς τις ορμήνιες του ενός και τ΄ αλλουνού, να μάθεις να ακούς όσα σου λέει η ψυχή σου, γιατί οι ψυχές άνθρωπε, λαθεύουν δύσκολα.
Να μάθεις μωρέ να βαδίζεις δίχως δανεικά δεκανίκια και δίχως δίχτυα ασφαλείας.
Να μάθεις, να στέκεσαι στα δικά σου τα ποδάρια και να διαλέγεις μοναχός σου τις στράτες και τις πορείες σου.
Να μην κάθεσαι κι ακούς τις ορμήνιες του ενός και τ΄ αλλουνού, να μάθεις να ακούς όσα σου λέει η ψυχή σου, γιατί οι ψυχές άνθρωπε, λαθεύουν δύσκολα.
Βέβαια…
Τις πιο πολλές φορές, θα έρθει αυτή η ρουφιάνα που την λένε ζωή και θα φυσήξει με τέτοια λύσσα, που θα τα πάρει όλα σβάρνα και θα σε ισοπεδώσει.
Και εσύ τότε, θα μοιάζεις με ένα τόσο δα μικρό ξεριζωμένο χορταράκι, παραδομένο και έρμαιο στις άγριες ορέξεις της και θα σε πάρει και θα σε πάει εκείνη οπού της κάμει κέφι κι όπου της γουστάρει, δίχως να σε ρωτήσει.
Τις πιο πολλές φορές, θα έρθει αυτή η ρουφιάνα που την λένε ζωή και θα φυσήξει με τέτοια λύσσα, που θα τα πάρει όλα σβάρνα και θα σε ισοπεδώσει.
Και εσύ τότε, θα μοιάζεις με ένα τόσο δα μικρό ξεριζωμένο χορταράκι, παραδομένο και έρμαιο στις άγριες ορέξεις της και θα σε πάρει και θα σε πάει εκείνη οπού της κάμει κέφι κι όπου της γουστάρει, δίχως να σε ρωτήσει.
Εκεί σε θέλω καρντάση μου!
Τότε ακριβώς είναι η στιγμή που ξεριζωμένος, δαρμένος κι αναμαλλιασμένος, θα πρέπει να στυλώσεις, τα από πριν έτοιμα και δυνατά ποδάρια σου και να βαστήξεις κόντρα γερή.
Τότε ακριβώς είναι που θα πρέπει να δείξεις πως την ψυχή σου την έχει προικίσει με πυξίδα σωστή, που πάντα όταν πέφτει, είτε εύκολα είτε δύσκολα την ματαβρίσκει την περπατησιά της.
Ακριβώς τότε θα είναι η στιγμή, που θα κοιτάξεις γύρω σου και δεν θα υπάρχει ούτε ένας τρομάρα σου, μήτε φίλος, μήτε και εχθρός, για να σε γλιτώσει, μόνος σου θα πρέπει να γλιτώσεις το τομάρι σου.
Τότε θα ΄ναι, που θα απομείνεις εσύ κι ο εαυτός σου εκεί και θα σε δέρνει η μοναξιά, εσύ κι η στιγμιαία ή η παντοτινή σου απελπισία, ποιος ξέρει…
Κι αν δεν έχεις μάθει από πρωτύτερα να στηρίζεσαι στα δικά σου τα δυναμάρια, τότε, μαύρο φίδι και κολοβό που σε έφαγε κακομοίρη μου.
Τότε ακριβώς είναι η στιγμή που ξεριζωμένος, δαρμένος κι αναμαλλιασμένος, θα πρέπει να στυλώσεις, τα από πριν έτοιμα και δυνατά ποδάρια σου και να βαστήξεις κόντρα γερή.
Τότε ακριβώς είναι που θα πρέπει να δείξεις πως την ψυχή σου την έχει προικίσει με πυξίδα σωστή, που πάντα όταν πέφτει, είτε εύκολα είτε δύσκολα την ματαβρίσκει την περπατησιά της.
Ακριβώς τότε θα είναι η στιγμή, που θα κοιτάξεις γύρω σου και δεν θα υπάρχει ούτε ένας τρομάρα σου, μήτε φίλος, μήτε και εχθρός, για να σε γλιτώσει, μόνος σου θα πρέπει να γλιτώσεις το τομάρι σου.
Τότε θα ΄ναι, που θα απομείνεις εσύ κι ο εαυτός σου εκεί και θα σε δέρνει η μοναξιά, εσύ κι η στιγμιαία ή η παντοτινή σου απελπισία, ποιος ξέρει…
Κι αν δεν έχεις μάθει από πρωτύτερα να στηρίζεσαι στα δικά σου τα δυναμάρια, τότε, μαύρο φίδι και κολοβό που σε έφαγε κακομοίρη μου.
Γι΄αυτό στα λέω…
Για να ΄σαι προετοιμασμένος!
Να μάθεις μωρέ πως ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και πως οι δυνατοί φαίνονται στα ζόρικα και στις κακοτοπιές.
Να μάθεις, να περπατάς μοναχός σου αδερφέ μου, στις δικές σου τις στράτες, στα δικά σου σοκάκια, δίχως δανεικά δεκανίκια και δίχως δίχτυα ασφαλείας.
Την ψυχή σου να ακούς και κανέναν άλλον!
Για να ΄σαι προετοιμασμένος!
Να μάθεις μωρέ πως ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και πως οι δυνατοί φαίνονται στα ζόρικα και στις κακοτοπιές.
Να μάθεις, να περπατάς μοναχός σου αδερφέ μου, στις δικές σου τις στράτες, στα δικά σου σοκάκια, δίχως δανεικά δεκανίκια και δίχως δίχτυα ασφαλείας.
Την ψυχή σου να ακούς και κανέναν άλλον!
Loveletters.gr
