Νύχτωσε η μέρα.
Νύχτωσε η μέρα.
Κι όταν νυχτώνει
και βγαίνουν τ’ άστρα.
Μες την ψυχή μου
γκρεμίζουν κάστρα.
Μοιάζει όλη η πόλη
σαν μπλέ οθόνη.
Μοιάζουν οι ανθρώποι
έρημοι, μόνοι.
Κι εκείνο στέκει
μισό από αγάπη.
Μισό φεγγάρι…
Μισή καρδιά.
Σαν πέφτει η νύχτα
κι εσυ κοιμάσαι.
Εκείνο στέκει
και σε φυλά.
Σ’ άλλο κρεβάτι
κοιμάσαι μόνος.
Και το χαζεύεις
και δε μιλάς.
Ξέχασες όρκους…
Μαζί κι εμένα…
Κι αυτή η νύχτα
κλαίει βουβά.
Πέφτουν τ’ αστέρια
πάνω στην άμμο.
Φέγγουν δυό μάτια
που είναι μελιά.
Νύχτωσε η μέρα
μόνη εδώ πέρα.
Να ξεφυλλίζω
τα χθεσινά.
Γιώτα Κλουτσούνη
Σεπτέμβρης ’19💋