Μπαμπάδες Εν δράση…

Η κοινωνία μας έχει μαθει να στιγματίζει πολλές ομάδες ανθρώπων,μια από αυτές είναι τα χωρισμένα ζευγάρια.

Οι χωρισμένοι γονείς και τα παιδιά τους  αντιμετωπίζονται πολλές φορές με λύπηση κι αλλές φορές με το στίγμα της “διαλυμένης  οικογένειας”και άλλοτε του  ατόμου που αναζητά μια σανίδα σωτηρίας σε έναν άλλον άνθρωπο.Για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις,είτε οικονομικές,είτε καθημερινότητας.

Έχουν γραφτεί άπειρα άρθρα για τις χωρισμένες μαμάδες.
Ελάχιστα για τους χωρισμένους μπαμπάδες.
Τι συμβαίνει  οταν ένας πατέρας μεγαλώνει  μόνος τα παιδιά του;
Στιγματίζεται κι εκείνος με πολλες ταμπέλες και σίγουρα μια απο αυτες ειναι αυτη του “καημένου πως τα καταφέρνει άντρας  μόνος να μεγαλώνει τα  παιδιά”.
Επειδή ούτε η κοινωνία μας ειναι συνηθισμένη να βλέπει πατεράδες να μεγαλώνουν τα παιδιά τους εντελώς μόνοι,αλλα ούτε η ίδια η νομοθεσία ειναι ύπερ των πατεράδων και σε σπάνιες περιπτώσεις τους δίνουν την επιμέλεια,υπάρχουν και θα υπάρχουν για πολύ ακόμη ταμπέλες.

Παρόλα αυτά υπάρχουν άντρες που διεκδίκησαν και κέρδισαν την επιμέλεια των παιδιών τους επάξια,σε πολλές περιπτώσεις δε,χωρίς να υπάρχει ανικανότητα απο τη μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά της. Ούτε κακοποίηση,ουτέ καμία έκθεση σε κίνδυνο αυτών.
Απλά οι μαμάδες παραιτήθηκαν του δικαιώματος,ίσως επειδή απλά το άξιζαν περισσότερο.

Και συνήθως αυτοί οι μπαμπάδες τα κατάφεραν μόνοι τους,χώρις κανένα γυναικείο χέρι να παρεμβαίνει στο νοικοκυριό,χωρίς καμία γυναικεία αγκαλιά για τα παιδιά τους.Καμια γυναικεία οπτική στο σπίτι τους.
Κι όμως τα κατάφεραν ακριβώς οπως τα καταφέρνει μια γυναίκα,σε πολλες περιπτώσεις ίσως και καλύτερα.
Έμαθαν να βάζουν πλυντήριο,να μαγειρεύουν τα αγαπημένα φαγητά και γλυκά των παιδιών τους,κατάφεραν να ανταπεξέλθουν ανάμεσα σε δουλειά,παιδιά καθαριότητα και δραστηριότητες.
Διάβασαν μαζί μαθηματικά και ιστορία με υπομονή και ψυχραιμία.
Τα κοίμησαν δίπλα τους πολλά βράδια,τους σκούπισαν τα δάκρυα,τους έμαθαν πως να είναι καθαρά,ευγενικά….και όπως λεει κι ένας φίλος μονογονέας … πέρασαν  την εφηβεία χωρίς χάπια και αλώβητοι σαν ήρωες πολέμου.
(Δύσκολη εποχή κατα κοινή ομολογία)

Κι εκείνοι οπως πολλές γυναίκες με αξιοπρέπεια,δεν έψαξαν καμιά γυναίκα να κρεμαστούν πάνω της,να αναλάβει την περιποίηση του σπιτιού τους και των παιδιών τους.
Ανέλαβαν τα πάντα με ευκολία  χωρίς να προβληματιστούν ιδιαίτερα ή να πελαγώσουν.
Υπάρχουν άντρες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν ξαφνικά μια τέτοια κατάσταση μετα απο τον θάνατο της συζύγου,ακόμη πιο δύσκολη κατάσταση μιας, που πρέπει να ισσοροπίσει και να ανταπεξέλθει στα δικά του τραύματα λόγω της απώλειας και σε αυτα των παιδιών του.

Δε ξέρω πόσο δύσκολο ειναι να είσαι και μάνα και πατέρας,σίγουρα ομως ειναι το ίδιο δύσκολο να εισαι και πατέρας και μάνα….
Και συνέχισαν τη ζωή τους με τις συνθήκες να αλλάζουν συνέχεια.
Με παιδιά που ερωτεύτηκαν και πληγώθηκαν. Κι αυτοί ήταν  εκει να τους παρηγορήσουν,ισως να μην τα αγκάλιασαν και να μην είπανε οτι μια μάνα λεει,να τους κέρασαν ενα ποτήρι ουίσκι γιατι οι άντρες  ετσι κάνουν… μα ήταν εκεί!!!!
Δεν υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες του Σαββατοκύριακου πλέον,ευτυχώς τα πράγματα αλλάξανε.
Οι άντρες αναλαμβάνουν ίσες υποχρεώσεις μετα το διαζύγιο,αν οχι εξολοκλήρου.
Καλο σημάδι,δείχνει πως η κοινωνία μας αλλάζει συμπεριφορά.
Δεν πρέπει να υπάρχουν πλέον στερεότυπα που λένε,πως οι άντρες δεν μπορούν να μεγαλώσουν παιδιά μόνοι τους,ουτε ταμπέλες προς τις γυναίκες που έδωσαν την επιμέλεια, επειδή ήθελαν να τα ξεφορτωθούν.
Δεν είναι πάντα θεμα ανικανότητας ή μεγαλύτερης ικανότητας τους ενός απο τους δύο.
Τα παιδιά έχουν λόγο σ’αυτο και πρέπει να ακούγεται.

Πολλά παιδιά θα προτιμούσαν να ζούνε με τον πατέρα για πολλούς λόγους, πολλά απο αυτά τα παιδιά ζούνε με τους μπαμπάδες και μεγαλώνουν καλά.
Γιατι η γονεϊκοτητα δεν ειναι προνόμιο των γυναικών,αλλά δικαίωμα και των δύο φύλων.
Οι εποχές αλλάζουν και το μόνο που αξίζουν οι άντρες, που παρότι μακριά απο τα παιδιά τους ειναι ενεργοί στην ζωή τους και καλύπτουν μεγάλο κομμάτι της ,ειναι σεβασμός.
Οι δε άντρες που εχουν την επιμέλεια των παιδιών τους και αφιέρωσαν την ζωή τους για να τα μεγαλώσουν χωρίς καμία παρεμβολή και βοήθεια,αξίζουν εκτός απο τον σεβασμό και συγχαρητήρια ….

Αφιερωμένο στον Φίλο μου Γιάννη….συνοδευόμενο απο ενα μεγαλο Ευχαριστώ!!!!!

J.Iakovidou