Όχι δε θέλω…

Στην μαγεία του βλέμματος σου αγγιστρώθηκα…
Στιγμές βρεθήκαμε, κρατηθήκαμε σφικτά,
πριν λυγίσουν τα γόνατα μας…
Άγγιξα την κάθε σου καμπύλη μαγεμένος.
Μόνο έβλεπες, καθώς η ψυχή μου άγγιζε,
μόνο κοίταζες και έφευγες για το ταξίδι σου.
Όνειρο ή αλήθεια είσαι εδώ.
Όχι δεν θα κλάψω για εκείνη την νύχτα.
Όχι… την μοναξιά σου ήθελες να γεμίσεις
και την ματαιοδοξία του “εγώ θέλω”…
Όχι δεν θέλω να κλάψεις για όλες τις όμορφες
στιγμές που έζησες.
Το αντίο σου μετράς καθώς έκλεινες τα μάτια
και χάραξες μια αυγή σε κείνη την ματιά.
Ορκίστηκες να μην χαθείς ξανά σε όνειρα σκοτεινά
και θλιμμένα.
Πέρασε καιρός και όμως σε περίμενα σαν
το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο μου…
Ήθελα να σε κρατήσω για μια στιγμή ξανά.
Ήθελα ένα βλέμμα σου ξανά να με καθηλώνει
σ΄ ένα φιλί.
Ένιωσα τα βήματα σου να με αγκαλιάζουν,
να με φυλακίζουν και εσύ να προχωράς μπρος
σ΄ έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.
Τρέμουν τα χείλη σου πάνω στα δικά μου.
Η επιθυμία μου είναι κάτι που γεννιέται
κάθε φορά που σε νιώθω.
Η μυρωδιά σου γίνεται δική μου.
Στο μυαλό μου τρέχει η σκέψη σου,
η φωνή σου και εκείνο το χαμένο βλέμμα σου
με τρελαίνει καθώς εισχωρείς μέσα στο μυαλό μου…
Χαμογελώ, γιατί κάθε φορά μου δείχνεις
τον καλύτερο χαρακτήρα σου ή τουλάχιστον προσπαθείς…

Γραφει Kostantinos Milios ®