Άνθρωποι είμαστε…

Άνθρωποι είμαστε…
Μοναχικές ψυχές
που αναζητούμε την αγκαλιά, το χάδι…
Θάλασσα μου έγινες και άρχισα
να βουτάω μέσα σου,
ταξιδεύοντας σε όλα τα κύτταρα σου,
σε όλο το ψυχικό βάθος σου.
Θάλασσα μου είσαι και κομματιάζουμε
τους βράχους όταν αγριευουν τα μέσα μας.
Αγκαλιαζόμαστε όταν οι αγέρηδες προσπαθούν
να μας τσακίσουν…
Θάλασσα μου είσαι, με τις σιωπές σου
και τς κραυγές.
Θάλασσα μου, μόνο δική μου
και ας πνιγόμαστε σε μια αγκαλιά μόνο…

Κωνσταντίνος Μήλιος (Kostantinos Milios) ®