Το στοιχειωμένο κάστρο (Ένα μυστήριο για τον Μπούφο νο6), των Γιώργου Κωνσταντινίδη και Σωτήρη Μητρούση

Οι Γιώργος Κωνσταντινίδης και Σωτήρης Μητρουσης δημιούργησαν μια παιδική σειρά βιβλίων,με γρήγορο ρυθμο που κάνει το διάβασμα διασκεδαστικο.Στη συνέντευξη στη Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου μας μίλησαν για το παιδί,την φιλία και τη διαφορετικότητα.

Ένα εκπληκτικό παιδικό βιβλίο! Πώς σας ήρθε η ιδέα να ενώσετε το κείμενο με τα σκίτσα;

Γ.Κ.  Η αλήθεια είναι πως αυτό είναι μια προσωπική επιτυχία και έμπνευση του εικονογράφου και συνδημιουργού της σειράς Σωτήρη Μητρούση. Είναι ένας τρόπος που δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να διαβάσουν γρήγορα και εύκολα το βιβλίο. Καλύτερα όμως να σας εξηγήσει ο Σωτήρης…
Σ.Μ. Δε συμφωνώ ότι είναι “προσωπική μου επιτυχία”.  Δύο μυαλά σκέφτονται καλύτερα από ένα και αυτό αποδείχτηκε και στην περίπτωση του “Μπούφου”. Όταν συζητούσαμε για το στιλ των βιβλίων, ο Γιώργος πρότεινε να είναι όπως “Ο Μικρός Νικόλας” των Sempé – Goscinny. Μικρά και “γρήγορα” κείμενα με ασπρόμαυρα σκίτσα σε “παιδικό ύφος”. Έχοντας, λοιπόν, αυτή την αφετηρία πήγα ένα βήμα παραπέρα ενσωματώνοντας τα σκίτσα μέσα στο κείμενο, κάνοντας κόμικ κάποια από τα κείμενα του Γιώργου ή βάζοντας και σκίτσα που δεν έχουν άμεση σχέση με την ιστορία, αλλά σχολιάζουν τα τεκταινόμενα. Η εμπειρία μου ως γραφίστας με βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα ώστε η σελιδοποίηση να έχει  γρήγορο ρυθμό και το διάβασμα να είναι πιο διασκεδαστικό.

Ρεαλιστική απεικόνιση του κόσμου και των αντιλήψεων του παιδιού! Μπράβο σας! Πόσο καλά γνωρίζετε την παιδική ψυχή;
Γ.Κ. Όποιος πει ότι γνωρίζει την παιδική ψυχή καλά ή παιδοψυχολόγος θα είναι ή εκπαιδευτικός. Εγώ  ως μουσικός, που είναι το κύριο επάγγελμά μου, έχω ασχοληθεί περισσότερα από 25 χρόνια με τα παιδιά. Μέσα από τη διδασκαλία της μουσικής έρχεσαι πιο κοντά στο παιδί. Σε εμπιστεύεται. Συζητάει μαζί σου. Μοιράζεται τις αστείες και τις στενάχωρες στιγμές του. Σου μιλάει με τη γλώσσα της εποχής. Έτσι είναι ευκολότερο για εμένα να περιγράψω τον κόσμο τους. Όμως και πάλι δεν μπορώ να πω πως γνωρίζω απόλυτα την παιδική ψυχή…
Σ.Μ. Εδώ συμφωνούμε. Έχουμε και οι δύο μας παιδιά και το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνεις ως γονιός είναι ότι όσο πιο κοντά είσαι  στο παιδί σου και συζητάς  μαζί του, χωρίς επικριτικό ύφος, για τα θέματα που το απασχολούν, τόσο πιο πολύ σου ανοίγεται και σε εμπιστεύεται.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας;

Γ.Κ. Ο Στέλιος είναι ένα παιδί που προσπαθεί μέσα από τη δική του λάθος οπτική γωνία, να λύσει κάποια μυστήρια. Η αλήθεια είναι πως θα είχε οικτρή αποτυχία αν δεν είχε επιμονή. Η επιμονή του να λύσει το μυστήριο τον φέρνει τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Έχει έναν μικρότερο αδερφό, τον Ιάσονα,  ο οποίος (επειδή το συμπάν συνωμότησε ενάντια στον… “μπούφο” Στέλιο) είναι ιδιοφυία. Δυο κολλητούς φίλους και πολλά μυστήρια. Εύχομαι πάντα να βρίσκει τη λύση τους.
Σ.Μ. Θα τη βρίσκει τη λύση όσο εσύ… του τη δίνεις στο πιάτο! Ο Στέλιος είναι ένα παράδειγμα θετικού και αγνού παιδιού σε μία πολύ δύσκολη εποχή. Δεν είναι αφελής, όπως ίσως πολλοί νομίζουν, απλώς θέλει πρώτα από όλα να βλέπει το καλό στις καταστάσεις και στους ανθρώπους που γνωρίζει… κι ας σπάει τα μούτρα του με τις επιλογές του.

Μια σειρά βιβλίων μυστηρίου για παιδιά. Τα παιδιά λατρεύουν τα μυστήρια;

Γ.Κ. Φυσικά και τα λατρεύουν, γι αυτό και ρωτούν συνέχεια. Μόλις μεγαλώσουν λίγο παύουν να ρωτούν και αρχίζουν να αναζητούν μόνα τους τις απαντήσεις. Η ίδια η ύπαρξή τους είναι ένα μυστήριο!
Σ.Μ. Όλοι λατρεύουν τα μυστήρια, όχι μόνο τα παιδιά. Ίσως τα παιδιά τα λατρεύουν λίγο περισσότερο γιατί βλέπουν τα πράγματα λιγότερο καχύποπτα από εμάς τους… μεγαλύτερους. Αυτό τα βοηθάει να βιώνουν καλύτερα την πλοκή αυτού που διαβάζουν.

Τι ρόλο παίζει η φιλία για σας; Προτρέπετε τα παιδιά να έχουν φίλους… πόσο σημαντική συμβουλή στις μέρες μας;

Γ.Κ. Η φιλία μου με τον Σωτήρη κρατάει από το λύκειο. Μια φιλία ανανεώσιμη διαρκώς. Μικροί γράφαμε τραγούδια, μετά αναζητούσαμε εργασία, αργότερα φτάσαμε να κάνουμε οικογένειες, όμως η φιλία μας ήταν πάντα εκεί. Να στηρίζει τα όνειρα και τα θέλω μας. Έτσι φτάσαμε να συνεργαστούμε και να φτιάξουμε τα βιβλία μας. Αυτή λοιπόν τη πραγματική φιλία έχουμε υποχρέωση να συστήσουμε στα παιδιά μας. Μέσα από τους χάρτινους ήρωές μας τα παιδιά μαθαίνουν πως δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από έναν (ή πολλούς) καλούς φίλους.
Σ.Μ. Ίσως ακουστεί κοινότυπο, αλλά προτρέπω στα παιδιά να έχουν… “αληθινούς” φίλους. Φίλους με τους οποίους συναντώνται και συζητάνε, μιλάνε, πίνουν καφέ, διαφωνούν, τσακώνονται… Όλα αυτά όμως στον αληθινό κόσμο και όχι πίσω από μια οθόνη σε μια πλατφόρμα “κοινωνικής” δικτύωσης που, εν τέλει, τα κάνει να χάσουν την ευκαιρία τους για κοινωνικοποίηση.

Στο βιβλίο τα παιδιά γελάνε και μαθαίνουν για μεγάλα ιστορικά πρόσωπα… αλλά και ήρωες… κι όλα αυτά με τόσο έξυπνο τρόπο. Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να φέρουμε τα παιδιά μας κοντά στο βιβλίο!

Γ.Κ. Στην αρχή τα παιδιά θα πιάσουν στα χέρια τους το βιβλίο που τους «μοιάζει». Να έχει γρήγορο ρυθμό, πλάκα και φυσικά να μη κουράζει. Αν του ταιριάξει το βιβλίο έχουμε κερδίσει το πρώτο στοίχημα: να ολοκληρώσει την ανάγνωση ενός βιβλίου! Πόσες φορές, όταν ήμασταν παιδιά, ξεκινήσαμε να διαβάζουμε κάποιο βιβλίο και μετά από λίγο το παρατούσαμε αδιάβαστο; Μια; Δυο; Τρεις φορές; Μετά δεν θα ξαναπιάναμε βιβλίο, εκτός και αν… με το βιβλίο αυτό «κολλάγαμε». Ενθουσιάζομαι που έρχονται γονείς σε παρουσιάσεις και μου λένε πως το παιδί τους, ενώ δεν έπιανε βιβλίο, δεν αφήνει τον Μπούφο αν δεν τον τελειώσει. Αυτή είναι η αρχή. Όσο για τα ιστορικά πρόσωπα, προσπαθούμε σε κάθε βιβλίο να δίνουμε αφορμές για συζήτηση με μεγαλύτερους ή για αναζήτηση στο διαδίκτυο π.χ. στο «Στοιχειωμένο κάστρο» μιλάμε για το τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών.
Σ.Μ. Θεωρώ ότι τα σημερινά παιδιά είναι συνεχώς στην πίεση του “διάβασε”. “Διάβασε” για να πάρεις καλούς βαθμούς, “διάβασε”  για να πάρεις  ένα δίπλωμα στην ξένη γλώσσα, “διάβασε” για να περάσεις στις πανελλήνιες… Αυτό, ίσως, τα αποξενώνει από τα εξωσχολικά βιβλία και τα κάνει να θεωρούν το διάβασμα αγγαρεία. Πρώτη προτεραιότητα μας για τα βιβλία μας είναι να ξεφύγουν τα παιδιά από αυτό το σκεπτικό. Να διαβάσουν κάτι που θα είναι ευχάριστο, θα τα διασκεδάσει και αν, τελικά, τους δώσει το έναυσμα να μάθουν κάτι αυτό να γίνει με τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό.

Ένας ήρωας σας, μιλάει ψευδά… με το θ… τον λάτρεψα…Τα παιδιά μας πρέπει να αγαπήσουν την διαφορετικότητα.

Γ.Κ. Να την αγαπήσουν και να την αποδεχτούν. Αν συμβεί αυτό θα εξαφανιστεί και το “μπούλινγκ”. Όμως, φταίμε πρώτα εμείς οι γονείς. Βλέπουμε κάποιον παχύ άνθρωπο στο δρόμο, τη στιγμή που οδηγούμε και λέμε: που πάει ο Ελέφαντας; Ίσως και να γελάμε κοροϊδευτικά.  Αυτό δεν είναι “μπούλινγκ”; Το παιδί στο πίσω κάθισμα καταγράφει την πληροφορία του Ελέφαντα και τον παχύ συμμαθητή του θα τον πει Ελέφαντα! Άρα; ας αγαπήσουμε πρώτοι εμείς την διαφορετικότητα, τα παιδιά θα μάθουν βλέποντας εμάς.
Σ.Μ. Σωστό. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα παιδιά μας μάς παρατηρούν συνέχεια. Όλες οι συμβουλές μας θα πάνε χαμένες αν δεν τους δείξουμε πρώτοι εμείς ότι αυτά που λέμε τα κάνουμε πράξη.

Τι έχετε να πείτε για το σχολικό εκφοβισμό που πλήττει τους εφήβους μας;

Γ.Κ. Νομίζω πως αναφέρθηκα εκτενώς πριν. Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως στις σελίδες του «Ένα μυστήριο για τον… Μπούφο Νο3» υπάρχει έντονος εκφοβισμός. Ο ήρωάς μας δεν μπορεί να το διαχειριστεί και τη λύση του την δίνει ο αδερφός του και ένας φίλος του. Για να φτάσουν όμως να τον βοηθήσουν, μοιράστηκε μαζί τους το πρόβλημα. Ήταν τυχερός γιατί δεν το κράτησε μέσα του. Αυτό έχω να πω στους εφήβους. Να μιλάνε!
Σ.Μ. Ναι, αυτό είναι το σημαντικότερο. Είναι απαραίτητο  να επικοινωνούμε τους προβληματισμούς μας, τους φόβους, τις ανασφάλειές μας  χωρίς να ντρεπόμαστε. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και μια άλλη άποψη που πιθανόν μας βοηθήσει και να ανακαλύψουμε ότι δεν είμαστε τόσο μόνοι όσο, ίσως, νομίζουμε.

Σας στέλνουν μέιλ οι μικροί σας φίλοι; Θέλουν άλλο τέλος για την ιστορία; Τι σας λένε;

Γ.Κ. Κυρίως μας σχολιάζουν τις ατάκες και τις γκάφες του Μπούφου. Δε νομίζω πως μας έχουν στείλει κάποιο άλλο τέλος. Ας το πει όμως ο Σωτήρης καλύτερα αυτό. Επίσης, μας στέλνουν πολλές ζωγραφιές με τους ήρωες του βιβλίου.
Σ.Μ. Η αλήθεια είναι πως… δε μας στέλνουν πολλά mail! Μην ξεχνάμε ότι τα βιβλία απευθύνονται σε παιδιά μικρής ηλικίας που θα πρέπει να συνεννοηθούν με τον μπαμπά ή τη μαμά πριν μας στείλουν κάποιο μήνυμα. Πολλά mail είναι από γονείς και θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε για τα καλά τους λόγια! Ευχαριστούμε και εσάς για τη φιλοξενία!