Τι ειδα,τι άκουσα και τι δε θα πω ποτε !!!

Είδα ανθρώπους να πονάνε σιωπηλά,να σέρνονται σε σκοτεινές γωνιές και να κλαίνε ξεσπώντας έτσι τον πόνο τους,την πίκρα τους και τα πιο μεγάλα τους συναισθήματα,συναισθήματα που δεν εξέφρασαν ποτέ,επειδη δεν θα έβρισκαν ανταπόκριση και κατανόηση.
Και έμειναν εκει ώσπου βρήκαν τη δυναμη να βγούνε ξανά στο φώς.Να τους σέβεστε.

Είδα ανθρώπους να χαμογελούν ευτυχισμένοι,να αγαπούν και να αγαπιούνται δυνατά,να γεμίζουν τον κόσμο καλοσύνη και αγάπη.
Είδα ανθρώπους να προσφέρουν απλόχερα βοήθεια,χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση.Με την αισιοδοξία τους να κάνουν τους γύρω τους να βλέπουν τη ζωή με άλλο μάτι.Ξεχωριστοί και σπάνιοι δεν το βάλανε ποτέ κάτω,δε ζήτησαν ποτέ  κι όμως έλαβαν.Να τους αγαπάτε τους χρειαζόμαστε!!!!

Άκουσα ανθρώπους να υπόσχονται αιώνια φιλία και αγάπη,να λενε μεγάλα λόγια σαν άλλοι Αλέξανδροι και σαν άλλοι Λεωνίδες!!!
Τους άκουσα να φωνάζουν πως έχουν για σημαία τους την αλήθεια,πως δεν προδίδουν ποτέ,μα τελικά φάνηκαν λίγοι μπροστά στις καταστάσεις!!!!

Άκουσα ανθρώπους να ψυθιρίζουν,πως η αγάπη ειναι φαινομενικά εύκολη,μα στην πραγματικότητα πονάει.
Μα ο ψυθιρος  τους δεν χάθηκε ποτέ,γιατί την αγάπη δεν την φωνάζεις,την ψυθιρίζεις τις νύχτες, ανάμεσα σε γέλια και κλάματα.Την αποδεικνύεις με πράξεις οχι με βροντερά λογια και φανταχτερές πινακίδες!!!

Άκουσα μάνες να μιλούν  για τα παιδια τους,να τα στηρίζουν και να τους χαμογελούν πάντα!! Να τους μιλούν για να γίνουν σωστοί άνθρωποι!!! Μικρές ηρωίδες της διπλανής πόρτας!!!
Άκουσα πατέρες,γυρίζοντας κατάκοποι απο τη δουλειά,να ψυθιριζουν τις νύχτες στα παιδιά τους, πως θα κάνουν τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα,να τα εχουν όλα.
Ήρωες της ζωης κι αυτοί.Τους θαύμασα και τους υποκλίνομαι.

Άκουσα κραυγές απο απελπισμένους ανθρώπους,έσκυψα το κεφαλι μου γιατι η απελπισία τους ηταν τόση που δεν ηξερα τι να πω!!! Αποτύπωσα το απελπισμένο τους βλεμμα και το εκανα ιστορίες πολλές!!!
Άκουσα γέλια βροντερά,που με κάνανε  να γυρίσω το κεφαλι μου να δω,ποιος γελάει με τόση ευτυχία!!!
Και αποτύπωσα την ευτυχία από τα πρόσωπα τους,την έκανα ιστορία  κι αυτη.

Αυτα που δε θα πω ποτε ειναι δυο πράγματα.
Ενα απο αυτα ειναι πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν … οι καταστάσεις τους αλλάζουν τελικα. Και οι άνθρωποι που περνάνε απο τη ζωή τους!!!
Και το δεύτερο πως δεν μπορεί κανείς να παραμείνει για πάντα παιδί στην ψυχή,το είδα,το άκουσα και δε θα το ξαναπώ  ποτε!!!!

Καλη Ανάσταση ψυχής σε όλους!!!

J.Iakovidou