ΖΗΤΩ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ 1821!
Σύμφωνα με τον 20χρονο Άκη Τουβλάκη και την 18χρονη Ίνα Γίδη, που ρωτήθηκαν από το Star έξω από το Rock & Roll, σήμερα το πρωί βγαίνοντας από το μπαρ, κατά τη σημερινή επέτειο γιορτάζουμε το “ΟΧΙ” που είπαμε στον Ιταλό Σουλτάνο, στις 25 Μαρτίου 1940.
Επειδή τα παιδιά δεν φταίνε ποτέ, αλλά εκείνοι που τα ανέθρεψαν και τα εκπαίδευσαν, θα ξεκαθαρίσω σήμερα μία και καλή, το ζήτημα της Εθνεγερσίας του 1821, που οδήγησε στη γενικευμένη Επανάσταση που απελευθέρωσε την πατρίδα μας. Θα τα πω σε λόγια απλά και στη γλώσσα των νέων, για να είμαι σίγουρος ότι θα τα καταλάβουν.
Καταρχήν αυτή η αθλιότητα που διαβάζουμε τόσα χρόνια στα βιβλία ιστορίας, ότι τάχα μου, η Επανάσταση ξεκίνησε από τη Μονή Αγ.Λαύρας στην Πελοπόννησο, από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, είναι ένας μύθος που πρέπει να σβηστεί από τα βιβλία μας. Αίσχος! Ως εδώ!
Η επανάσταση ξεκίνησε από τη Μονή Παναγίας της Ξαπλώστρας, στη μαρτυρική βόρεια Μύκονο. Ας πούμε όμως δυό-τρεις κουβέντες γι’αυτό το πολύπαθο νησί.
Παρότι η Ελλάδα βρισκόταν για 400 χρόνια υπό τον Τουρκικό ζυγό, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα. Οι Τούρκοι ήθελαν απλώς να πληρώνεις τα χαράτσια στη ώρα σου και να περνάνε καλά. Ήταν πολύ κοπρίτες ως κατακτητές και μόνιμα μαστούρηδες από το ναργιλέ. Μια χαρά έως εδώ και γουστάραμε.
Οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, ήταν προικισμένες με εκπληκτική φυσική ομορφιά, που έφερναν άφθονο εισόδημα στους Έλληνες που ζούσαν εκεί και ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Άλλωστε…400 χρόνια “ανοχή” είναι ύποπτα… δεν πρέπει να περνούσαμε και πολύ άσχημα… ε?…
Ονομαστό ήταν το χιονοδρομικό κέντρο της Λαμίας, οι ορεινοί οικισμοί στο Διδυμότειχο Έβρου, οι παραδεισένιες παραλίες με φοίνικες στο Πέραμα του Πειραιά (πριν το κάνουν ναυπηγο-επισκευαστική ζώνη οι Γερμανοί) και το εκπληκτικό Ενετικό κάστρο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με τα αμέτρητα cafe, εστιατόρια, πισίνες και spa, με τη μεθυστική μυρωδιά γιασεμιού και τριαντάφυλλου, να έρχεται από τα βάθη του Θερμαικού (πριν κάνουν το λιμάνι, αλάνα για κοντέινερ οι κακοί ξένοι).
Τότε μάλιστα ο Λευκός Πύργος ήταν ντυμένος με λευκό μάρμαρο Πεντέλης και περιστρεφόταν (όπως σήμερα ο πύργος του ΟΤΕ στη ΔΕΘ) και ήταν το στέκι του Σουλτάνου που διοικούσε τη Θεσσαλονίκη, του Γιαβούζ Πασσά του Χαλαρού, που έπινε τον αργιλέ του και ρέμβαζε την πόλη 360° (τον μηχανισμό περιστροφής και τα μάρμαρα του Λευκού Πύργου τα έκλεψε το λαμόγιο ο Έλγιν και μετά κατέβηκε Αθήνα και “σακούλιασε” τον Παρθενώνα).
Επίσης τότε, τα πιο ανεπτυγμένα (τουριστικά & αγροκτηνοτροφικά) νησιά ήταν τα Ίμια, ο Άη Στράτης, η Ψυτάλλεια, η Ρεβυθούσα και τα Ψαρρά. Με φανταστικές παραλίες, μαρίνες και ξενοδοχεία, που έφερναν αμύθητο πλούτο στους Έλληνες κατοίκους που τα διαχειρίζονταν και τρελούς φόρους στους Τούρκους.
Το πιο αδικημένο νησί ήταν η άγονη Μύκονος, όπου οι πάμπτωχοι κάτοικοι του, ζούσαν μόνο από την περιορισμένη καλλιέργεια φασκόμηλου. Οι ελάχιστες παραλίες με ξαπλώστρες, ανήκαν στο Σουλτάνο που τις κρατούσε για την πάρτη του και οι Μυκονιάτες δούλευαν νυχθημερόν στις παραλίες και τα beach-bar για ένα κομμάτι ξερό ψωμί και ένα πικρό Mohito. Ένδεια και μιζέρια.
Μαθημένοι λοιπόν στα δύσκολα από μικροί οι σκληροί Μυκονιάτες, δεν λύγισαν μετά από 400 χρόνια δουλείας, χωρίς καν ΙΚΑ. Οραματίζονταν μία ελεύθερη Μύκονο, να την χαίρονται οι Ρώσσοι και οι Άραβες. Και όσο περνούσε ο καιρός… τόσο έβραζαν από αγανάκτιση για τον Τούρκο κατακτητή! ΑΥΤΟΙ λοιπόν, είναι που αποφάσισαν ένα βράδυ πίνοντας Mohito και Moscato D’Asty (μπόμπα κι αυτά) να εξεγερθούν και να γίνουν η σπίθα που θα άναβε τη φλόγα της ελευθερίας σε όλη την Ελλάδα! Ναι αυτοί!
Μάλιστα κάποιοι λένε, ότι επρόκειτο για την “Επανάσταση της ξαπλώστρας” (αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί ιστορικώς).
Έχρισαν Αρχιστράτηγο έναν αιμοβόρο σκληροτράχηλο Μυκονιάτη χτίστη, τον Λάκην Γαβαλά τον Τουρκοφάγο. Λένε ότι είχε μια τρομακτική και στεντόρια φωνή και όταν φώναζε “αέεεεερααα!” κατά την επίθεση, οι Τούρκοι πάθαιναν διάρροια.
Ως Υποστράτηγο έχρισαν, έναν αδίστακτο λιμενεργάτη, από πατέρα Αυστριακό και μάνα Μυκονιάτισσα. Τον Τρύφων Σαμαρά Schwarzkopf. Λέγεται, ότι κάθε Τούρκο που σκότωνε, τον κούρευε γουλί και κρατούσε λάφυρο τα μαλλιά του. Μάλιστα εκδικούνταν ακόμη και την οικογένεια του, όπου έπιανε τη χήρα γυναίκα του και της έκανε με το ζόρι ανταύγειες στα μαλλιά. Φόβος και τρόμος.
Είναι επίσης απίστευτες οι περιγραφές των μαχών, ανάμεσα στους πάμπτωχους Μυκονιάτες επαναστάτες και τον πανίσχυρο Τουρκικό στρατό του Σουλτάνου. Μη έχοντας όπλα, οι Μυκονιάτες έφτιαξαν λόχους από τα καλύτερα παλικάρια και έχοντας ως ακόντια τα κοντάρια από τις ομπρέλλες θαλάσσης, αποδεκάτιζαν τους αιφνιδιασμένους Τούρκους. Επίσης, χιλιάδες Τούρκοι έχασαν τη ζωή τους, από ασφυξία, με τους γενναίους Μυκονιάτες Καταδρομείς, να τους πνίγουν αθόρυβα, με μαξιλάρες από ξαπλώστρες (με ύφασμα καπιτονέ σε χρώμα πρασινοτσαγαλοφυστικί). Όσοι δε Τούρκοι πιάνονταν αιχμάλωτοι, τους μαστίγωναν στην πλατεία στα Ματογιάννια, με τις μπανέλες από τις ομπρέλες και στις πληγές τους έριχναν Johnnie Black, Chivas Regal και ληγμένο αντιηλιακό Coppertone. Θηριωδείες μεν, αλλά ο σκοπός αγίαζε τα μέσα.
ΑΥΤΟΙ ήταν λοιπόν οι πρωτοπόροι, οι Ήρωες, που στη Μονή Παναγίας της Ξαπλώστρας, ύψωσαν το λάβαρο (ύφασμα σατέν φούξια με ένα μαύρο πειρατικό σεσουάρ στη μέση) και ξεκίνησαν αυτόν τον σπουδαίο αγώνα, για να μπορούμε σήμερα όλοι εμείς, να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας στο DaCappo και το Garcon. Γκέγκε? Άντε μπράβο!
Παρακαλώ να μην επανέλθουμε, ποτέ ξανά στο θέμα. Τέλος!
Χρόνια πολλά Ελλάδα! (και καλά μυαλά…)
Γιώργος Τοψης
