Έρωτας είναι.

Σαν δυό άγγελοι
που αγαπήθηκαν πολύ.
Κι έμαθαν πως
άν αγαπάς αυτό πληθαίνει.
Σ’ ένα χαμόγελο
φιλάω το σ’ αγαπώ.
Και ξέρω πως
ποτέ του δεν πεθαίνει.
Μα σαν χρυσός
τη λάμψη του σκορπά.
Σαν ήλιου αχτίδα
όλα γύρω του ανασταίνει.
Κι είναι κι εκείνα
τα ταξίδια στ’ ανοιχτά.
Σε δύο μάτια
που είναι πάντα καλοκαίρι.
Κι έχουν τον ήλιο
καπετάνιο στην καρδιά.
Με μιάν ανάσα
σε σκορπά σε χίλια μέρη.
Η φεγγαρόσκονη το δέρμα μου ακουμπά.
Με πλημμυρίζει
μιά περίεργη χαρά.
Κλείνω τα μάτια
κι ονειρεύομαι ξανά.
Φρέσκα χαμόγελα
σαν ήλιο φωτεινά.
Δυό χείλη λάγνα
διψασμέναγια φιλιά.
Και μιά αγκαλιά
άλλη αγκαλιά να λαχταρά.
Κλείνω τα μάτια
και πηγαίνω στ’ ανοιχτά.
Έχει μπονάτσα απόψε.
Έχει ξαστεριά.
Μυρίζει αλμύρα η νύχτα.
Είναι μαγικά.
Το μισοφέγγαρο
στα μάτια με κοιτά.
Υγρά τα χείλη
κι ένα ρίγος στο φιλί.
Έρωτας είναι
δεν υπάρχει απειλή.
Γιώτα Κλουτσούνη Παπαδάκη