Το πρόσωπο σου αρκεί…
Βουλιαγμένος στην απελπισία μου,ανάμεσα στα σκοτάδια και το τίποτα…
Οτι πληγή είχαν ανοίξει ως τώρα στην ψυχή μου έρωτες εφήμεροι και ψεύτικοι,ήρθες και τα ξέχασα ολα.
Με τράβηξες απο την κινούμενη άμμο που περπατούσα,φώτισες τα σκοτάδια μου και έκλεισες καθε πληγή !!!!
Εκεί που είχα παρατηθεί από καθε προσπάθεια να ζήσω ξανά χαρούμενος,να ελπίζω σε κάτι. Εκεί που τελειώνουν τα όνειρα και αρχίζουν να σε πλακώνουν τα πάντα,εκεί ακριβώς ζούσα.
Στο κενό!!!
Και το πρόσωπο σου, με το μεγάλο λαμπερό χαμόγελο σου,έφτασε να σηκώσω το βλέμμα ξανά στον ήλιο.
Δεν ήθελα και δεν μπορούσα να αρπαχτώ από τίποτα,εσυ το έκανες, είδες μια θλίψη στα μάτια μου που σε πόνεσε … ήθελες να με κάνεις να σηκώσω το βλέμμα στο Θεό,ετσι ελέγες και ξανα ελεγες εκείνες τις πρώτες μερες, όταν σε ρώταγα γιατί εμενα;;;!!!
Έφτασε το πρόσωπο σου για να χαμογελάσω ξανα,το χαμόγελο σου για να ζεσταθώ ξανά,και τα μάτια σου για να ονειρευτώ ξανά!!!
Αρκεί να εισαι απέναντι μου και να μου χαμογελάς,για να ζω μια ζωή γεμάτη αγάπη,να μου μιλας κι απο τη φωνή σου να πιάνομαι και να ταξιδεύω!!!
Για όλους υπαρχει ενα πρόσωπο που αρκεί να τον κανει ευτυχισμένο…. για μένα εισαι εσυ!!!
Nichole.