Αναπνέω…
Γράφει η Γιώτα Κλουτσούνη Παπαδάκη
Αναπνέω μέσα από σένα.
Κοιτώ τα μάτια σου
και ταξιδεύω.
Και το ταξίδι μου
είναι συναρπαστικό.
Αναπνέω…
Κι η κάθε ανάσα μου
κάθε φορά
που κοιτώ τα μάτια σου
γίνεται όλο και πιο γρήγορη.
Και το χτυποκάρδι μου
σαν πεταλούδα
φτερουγίζει στο στήθος μου.
Αναπνέω…
Αναπνέω μέσα από σένα.
Σε διεκδικώ.
Και ελπίζω.
Ελπίζω πως
μέσα από σένα
θα αναπνέω
μέχρι το τέλος του κόσμου.
Αναπνέω…
Για μένα.
Ναι αγάπη μου…
Για μένα.
Μέσα από σένα αναπνέω.
Γιατί κοντά σου ζω.
Γεννιέται κάθε φορά
απ’ την αρχή η αγάπη.
Το πάθος του έρωτα
κάθε φορά αναριχάται
και πιο δυνατό.
Μόνο πιο πολύ
κάθε φορά σε αγαπώ.
Και σαν ουράνιο τόξο
μετά από συννεφιά
σε λατρεύω.
Αναπνέω…
Για να σου ψιθυρίζω
σ’ αγαπώ στ’ αυτί.
Για να σου δίνω
αλμυρά φιλιά στα χείλη.
Για να σε κάνω
να δονείσαι από πόθο.
Αναπνέω…
Στα λόγια σου.
Στα χέρια σου.
Στα φιλιά σου.
Για μένα…
Για σένα…
Για μας…
Αναπνέω.