Σε ζηλεύω για όλα αυτά που ζεις μαζί της.

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης

Πέρασες τη μέρα μαζί της. Στολίσατε και δέντρο, βγήκατε και βόλτα στα μαγαζιά.
Και κάποια στιγμή αργά το βράδυ, μπήκε στα χέρια σου και είδατε ταινίες αγκαλιά.
Περπατήσατε χέρι χέρι στην πόλη.
Το μαξιλάρι σου έχει το άρωμά της και η μεριά της στο κρεβάτι σου έχει βιβλία της και πράγματά της.
Ετοιμάζεις για εκείνη ένα ταξίδι για την επέτειό σας και της διαλέγεις τα ρούχα που θες να βλέπεις πάνω της.
Την πήγες στο αγαπημένο της live και σου ψώνισε το άρωμα που φοράς.
Την κοίμησες στα χέρια σου και την ξύπνησες κάνοντάς της έρωτα ξανά και ξανά.
Σου έφερε καφέ στο κρεβάτι και την είδες αχτένιστη κι απεριποίητη.
Πιο όμορφη δηλαδη απ’ όσο μπορεί να την έχει δει κανείς.
Σου μαγείρεψε κι εσύ πήγες και βρήκες το αγαπημένο της κρασί.
Έμαθες τις παραξενιές της και σου έμαθε τη ζωή από την αρχή.
Σε τράβηξε από την θλίψη σου και έσβησε από μέσα σου κάθε προηγούμενη που νόμιζες πως είχες ερωτευτεί.
Σου στέλνει μηνύματα για το πόσο της λείπεις κι εσύ της γράφεις πόσο τη θες.
Και μοιράζεστε συναισθήματα και πάθος, καύλα και συνήθειες, καθημερινότητα και όνειρα.
Σε ζηλεύω φίλε.
Σε ζηλεύω τόσο που δεν αντέχω από τον πόνο μέσα μου.
Σε ζηλεύω γιατί όλα αυτά, ήθελα να τα κάνει μαζί μου!
Σε ζηλεύω γιατί την ζεις στην κάθε στιγμή της.
Σε ζηλεύω κι έχω τα μάτια μου πάνω σου.
Γιατί ο κώδικας τιμής μου δεν μπορεί να με αφήσει να της μιλήσω για όλα αυτά, όμως μπορώ να σου σπάσω τα μούτρα αν τη δω να κλαίει.
Γιατί αυτή, είναι το δικό μου πολύτιμο που δεν πρόλαβα να ζήσω.
Γιατί θα την εκτιμήσεις ή θα την χάσεις.
Και τότε θα γίνουμε δυο οι μαλάκες που γράφουμε πιωμένοι ένα βράδυ Χριστουγέννων για εκείνη.

LoveLetters.gr