Σε “θέλω” ρε …μου χε πει.

Μελαχρινή σγουρομάλλα , είχε κάψει δεν ξέρω και  ‘γω πόσες ισιωτικές για την αφάνα της, βήμα πεταχτό απ’ το κλασσικό μπαλέτο, βλέμμα ονειροπόλο , χαρακτήρας αναρχοαυτόνομος  .
Κόρη κοσμηματοπώλη μετά γαλλικών .
Βασικά μια κούκλα.
Τότε βέβαια δεν είχα ιδέα από εκτίμηση ακατέργαστων πολύτιμων λίθων .
Βρισκόμαστε κάθε φορά που επέστρεφα Ελλάδα , καλοκαίρια , θα ταν δεν θα ταν μήνας μαζί της .
Στο πιάνο , χωρίς ουρά , έπαιζε πάντα “τα γαλάζια σου γράμματα” .
Στα μεσοδιαστήματα ο καθένας μας έκανε τα διάφορα “ακροβατικά” του ,εκείνη ήταν έτοιμη για γάμο , με γόνο Ιατρού μετά κλινικής ,εγώ βολόδερνα με το μπλουζάκι “the man & the legend”…(βελάκι πάνω , βελάκι κάτω ) .
Ένα τυχαίο , δήθεν κατά λάθος , τηλεφώνημα την έφερε  στο Ναύπλιο , φαντάρος εγώ , παντρεμένη με γιο εκδότη εκείνη , ο γόνος Ιατρού μετά κλινικής είχε πάει καλιά του .
Ήταν δεν ήταν μια μέρα μαζί γιατί κατά το απόγευμα μ’ έπιασε ο πουριτανισμός μου …τρομάρα μου …σχέση με παντρεμένη? Εγώ!!! …ποτέ .
Το βράδυ έπεσαν οι χαιρετισμοί , μετά δακρύων ,αν και το Πάσχα ήταν μήνες πριν.
Πέρασε ο καιρός χάθηκε , χαθήκαμε .
Χάθηκα και εγώ στο φτιάξιμο καριέρας , στη δίνη της ρουφήχτρας του συστήματος .
Ασχολήθηκε με σκηνοθεσία, το ‘μαθα όταν, εντελώς τυχαία, είδα το όνομα της στην τηλεόραση σε σειρά με μεγάλη επιτυχία και ακροαματικότητα .
Αν και αντιτηλεορασάκιας άρχισα να βλέπω τη σειρά περιμένοντας τίτλους αρχής και τίτλους τέλους, μόνο και μόνο να δω ξανά το όνομα της να “τρέχει” στην οθόνη .
Το μπλουζάκι δεν το φόραγα πια, τώρα ήμουν ένα από τα “golden boys” της αγοράς με γραβάτες επώνυμες και πληθώρα κουστουμιών και μανιώδης τηλεορασόπληκτος της συγκεκριμένης σειράς .
Ακυρώσεις επαγγελματικών ραντεβού, σβήσιμο κινητών, κατάλληλος φωτισμός και βουτιά στην πολυθρόνα απέναντι από την τηλεόραση.
Χαμένοι σε άλλους δρόμους και μονοπάτια, κατασκεύαζα σενάρια επιστημονικής φαντασίας … “Αν..” αν είχαμε μείνει μαζί … “Αν”… χωμένος βαθιά στην πολυθρόνα απέναντι από την τηλεόραση.
Σε “θέλω” ρε …μου χε πει.
Και εγώ σε “θέλω” ρε…
…αλλά τώρα …βάλτο στη… θυρίδα να παραμείνει …πολύτιμο.-
Γιάννης Ποταμούσης