Από τη μοναξιά στο φόβο
Μεγάλωσε , μικρός … πολύ μικρός …. Αφύσικα μικρός … μέσα σε κήπο μοναξιας . Με πολλες φυσικες παρουσιες τριγύρω μα ο κηπος αδειος … χωρις σταθερότητα στη παρουσία , στην αγάπη και στην αποδοχή … άρχισε να φοβάται … τελικά στο κήπο του το μόνο σταθερά παρών ήταν ο φοβος …
Εσκαψε με τα μικρά του χέρια για έναν ομορφότερο κήπο , με περισσότερη ευωδία και παρουσία …. Το περιβάλλον του ήταν αυτό που φρόντιζε πάντα με μαεστρία να τα καταστρέφει …
Σχεδίαζε ταξίδια στο χωμα … στη πλάτη μιας κατάλευκης χήνας να ταξιδέψει σε άλλους τόπους … χανόταν ώρες στο παιδικό του δωμάτιο σχεδιάζοντας ταξίδια – μουτζούρες ….
Μια μέρα κατάφερε να κάνει γόνδολα τη σκέψη και να φύγει … για τη χώρα της ασφαλείας , μακριά από την ανημπόρια του φόβου , στη χώρα του αυτοέλεγχου, της αυτοπροστασίας , και της αίσθησης ότι κανείς δεν είναι τόσο σημαντικός ώστε να είναι απαραίτητος …
Το πήγαινε έλα από τη μοναξιά στο φόβο , τον έφτασε στη χώρα των “ηρώων” . Έφτιαξε το κάστρο του με μια πανέμορφη ξύλινη και απροσπέλαστη πόρτα . Όταν η πόρτα ήταν κλειστή ένιωθε ασφάλεια αλλά όλα ήταν γνωστά , πρόβλεψιμα και βαρετά … όταν πάλι κατέβαινε χρειάζονταν να φοράει τη πανοπλία του γεμιζοντας το σώμα του με ένταση και θετοντας σε εγρήγορση ολες του τις αισθησεις …. Χωρις να απολαμβάνει ….
Η έγνοια του δεν ήταν να έρθει σε επαφή με κάποιο σημαντικό “εσυ” που θα μπορούσε να τον ενδιαφέρει αλλά να πολλαπλασιασει τις επιστημονικες του γνωσεις για να μπορεί να εναποθέσει κάθε φορά και περισσότερα από το περιβάλλον στο βεληνεκες του … ώστε να είναι ακαταμάχητος ….
Και έφτασε τελικά μετά από χρόνια να είναι ένας πετυχημένος και εξαιρετικός επαγγελματίας μα εσωτερικά ένα εύθραυστο παιδί …
Jorge