Άδειες τσέπες!!
Την ώρα που θα γυρίσεις τις “τσέπες” σου,εκείνη τη στιγμή που θα τις γυρίσεις ανάποδα και θα πεις “δεν έχω τίποτα πια”, τότε και μόνο τότε θα δεις πόση αξία έχεις.
Όταν θα έχεις αδειάσει από κουράγιο από υπομονή.
Όταν έστω και για λίγο θα έχεις να προσφέρεις το απόλυτο τίποτα, τότε θα δεις τι σου μένει τελικά.
Θα δεις κόσμο να φεύγει,μην τρομάξεις,όσοι φύγουν όταν αρχίσεις να λες οχι, όταν θα λες δεν έχω τίποτα να σου δώσω, ήταν τίποτα για σένα τελικά.
Όλα εκείνα που θα χάσεις χαράζοντας έναν νέο δρόμο για να σώσεις την ψυχή σου,δεν τα χρειαζόσουν.
Έχεις μια ζωή μόνο,επιβάλλεται να την ζεις με οτι μόνο σου αξίζει και του είσαι απαραίτητο κι αυτό σε σένα.
Αλλά αυτό που θα σου είναι απαραίτητο θα μείνει δίπλα σου κι όταν οι “τσέπες σου” θα είναι άδειες.
Θα σου χτυπήσει την πλάτη φιλικά,θα σε χαϊδέψει τρυφερά και θα σου πει να μην φοβάσαι να είσαι εσύ.
Θα ρίχνει φώς στα σκοτάδια σου με μια λέξη, ένα βλέμμα κι ένα χαμόγελο.
Θα σου λεει συνέχεια ….προχώρησε παρακάτω, κάνε οτι θες αρκεί να είσαι ευτυχισμένος.
Θα σε αγκαλιάσει με όλη του τη δύναμη για να νιώσεις ασφαλείς.
Αυτοί που δε θα το κάνουν,δε σε έμαθαν ποτέ παραδέξου το.
Πικραινεσαι αλλά έτσι είναι,κι όλα όσα τους ψιθυρίζες δεν τα άκουσαν γιατί δεν είχανε το αυτί τους ανοιχτό για τους ψιθύρους σου, γιατί άκουγαν μόνο τα φωναχτά λόγια.
Όχι εκείνα που έλεγες η ψιθυριστά γιατί δεν είχες κουράγιο να τα φωνάξεις, γιατί τα σημαντικά τα ψιθυρίζεις , αυτά που σε πονάνε και ζητάς βοήθεια πάντα τα ψιθυρίζεις.
Αλίμονο αν κάθε φορά που πόναγε ο άνθρωπος έβγαινε ουρλιάζοντας στον δρόμο.
Όλοι οι εμπνευσμένοι συγγραφείς και ποιητές,γράψανε τα καλύτερα βιβλία και ποιήματα με ημίφως και πόνο στην ψυχή,αυτο λέει πολλά.Όταν είσαι χαρούμενος φωτεινός και ευτυχισμένος βγαίνεις και γλεντάς,όταν είσαι βυθισμένος στο τίποτα από τον πόνο όμως,ζεις στα δικά σου σκοτάδια,εκείνος που θα σου ανάψει λοιπόν το φως είναι που σε αγαπάει περισσότερο.
Κανείς δεν στρίβει το μαχαίρι στις πληγές όταν αγαπαει πραγματικά.
Κανείς δε φεύγει όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις, όταν βουλιάζεις.
Γι’αυτό μάτια μου πρόσεξε, άκου προσεκτικά τη στιγμή που θα γυρίσεις τις τσέπες σου και θα είναι άδειες,θα ακούσεις βήματα να απομακρύνονται και βήματα να πλησιάζουν.
Θα δεις ένα φως να φεύγει κι ένα φως να ερχέται, εκείνα τα βήματα,εκείνο το φως κράτησε. Και μετά ξανά γύρνα τις τσέπες προς τα μέσα και ξεκίνα πάλι να τις γεμίζεις.
Αυτή τη φορά όμως πρόσεχε με τι θα τις γεμίσεις,οι τσέπες και οι ψυχές δε χωράνε πολλά,μην τις γεμίζεις με περιττά που δεν αξίζουν.
Λίγοι θα μείνουν επειδή δε αποδέχονται όπως είσαι,ακόμη πιο λίγοι όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις.
Κι αν προσποιήθηκες δεν είναι πιθανά γιατί είσαι ένας ψεύτης, αλλά επειδή πολυ αγάπησες,κι αυτό το τίμημα θα πληρώσεις και θα χάσεις ανθρώπους.
Όμως όσοι μείνουν σκέψου … σε δέχονται ακριβώς όπως είσαι … με άδειες τσέπες και τσακισμένο από τον πόνο … και με εκείνο το βλέμμα “λυπάμαι δεν έχω κάτι άλλο …”
Κι εσύ … εσύ θα σηκωθείς κάποτε ακόμη πιο δυνατός και συνειδητοποιημένος και θα ζεις πια ευτυχισμένος!!!!
J.Iakovidou