Ζωή Λάσκαρη : Μια γυναίκα αέρας και φως

Είναι πολύ λίγες οι γυναίκες στην Ελλάδα που στο πέρασμα των χρόνων τις αναγνωρίζουμε με το μικρό τους όνομα. Είναι εκείνες που χάραξαν τους δρόμους που περπάτησαν τόσο καλλιτεχνικά όσο και προσωπικά και άφησαν το στίγμα τους ανεξίτηλο.

Οι ταινίες της, λατρεύτηκαν, ενώ οι θεατρικές παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνίστησε άφησαν παρακαταθήκη στις νεότερες γενιές.

Είτε ερμηνεύοντας μοναδικά την Άλμα Μάλερ και τη Ρόουζ, είτε στην Καινούρια Σελίδα του Νηλ Σάιμον αλλά και στο Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ.

Μια κωμωδία, φρέσκια και γεμάτη κίνηση, ευτράπελα και μηχανορραφίες που φτάνουν στο επίπεδο στρατηγικών σχεδίων προκειμένου να χωρίσει τον λατρεμένο της γιο από την… επικίνδυνη νύφη (την οποία ερμηνεύει η κόρη της, Μαρία Ελένη Λυκουρέζου).

Η Ζωή Λάσκαρη, ανήκει στο σανίδι. Είναι σαν να ήταν από πάντα εκεί. Είναι αέρας που ανυψώνει τους συμπρωταγωνιστές της και δεν τους εξαφανίζει. Άλλωστε αυτό είναι και το μεγαλύτερο προσόν μιας αέρινης παρουσίας γεμάτη από φως!

Σε ένα από τα διαλείμματά της, ζητήσαμε λίγο από το χρόνο της που με χαρά μας παραχώρησε και μας έδωσε μερικές στιγμές από τις….στιγμές της!

Ανάσες παίρνω μετά από κάθε παράσταση σε κάποιο ήσυχο ταβερνάκι παρέα με φίλους μου. Ύστερα από την ένταση του θεάτρου δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από αυτό, πριν πάω στο σπίτι. Δεν είναι πίεση με την έννοια της καταπίεσης, αλλά χρειάζομαι οπωσδήποτε μια αποφόρτιση. Και μου αρέσει μετά το έργο να είμαι με φίλους μου.

Δεν έχω νοιώσει πως δεν παλεύεται η καθημερινότητα. Κουράζομαι πολύ, αλλά δεν έχω φτάσει σε σημείο απόγνωσης ποτέ. Κρατώ μνήμες από όλες τις όμορφες στιγμές του παρελθόντος με τόσους σημαντικούς φίλους, αλλά οι μνήμες μου δεν ανακαλούνται εξαιτίας μιας φορτισμένης καθημερινότητας. Μπορώ να θυμάμαι ακόμα και σε μέρες που είμαι πολύ χαλαρή.

Δεν έχω κάνει ποτέ όνειρα. Ήθελα από πάντα να εργάζομαι και να είμαι ανεξάρτητη. Το πρόβλημα είναι πως όσα περισσότερα όνειρα κάνεις, τόσο πιο πολύ γελάει Αυτός εκεί πάνω (ο Θεός). Έζησα συγκλονιστικά πράγματα που ήρθαν από μόνα τους. Ούτε τα επιδίωξα, ούτε τα είχα ονειρευτεί.Αν δεν σκας και πολύ για κάτι, έρχεται από μόνο του. Έτσι και αλλιώς η ζωή είναι σαν κινούμενη άμμος. Έξω από τον έρωτα, την φιλία και την οικογένεια είναι σχεδόν μάταιο να επενδύεις σε ένα παραμύθι που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.

Δεν είναι ένα. Μου αρέσουν πολλοί οι κλασικοί, Έλληνες και ξένοι, η αρχαία ελληνική γραμματεία. Ο Κοέλιο, εφ’ όλης της ύλης. Κάποτε διάβαζα πολύ ανατολικό εσωτερισμό. Ο Καζαντζάκης λατρεμένος. Η ποίηση του Γκάτσου. Από τους σύγχρονους έχω πολλά αγαπημένα βιβλία, του Γιάννη Ξανθούλη, του Χρήστου Χωμενίδη, της Σώτης Τριανταφύλλου, του Κώστα Μουρσελά. Είναι πολλά.

Καταλαβαίνεις πως οι ήχοι του 60 είναι οι αγαπημένοι μου. Λαϊκά, ρεμπέτικα αλλά και ξένα. Λατρεύω την Έρθα Κίτ και την Σίρλει Μπάσεϊ. Την Μπάρμπρα Στρεϊσαντ. Και αργότερα το 70 και το 80, τον Ντέϊβιντ Μπάουι και την Μαντόνα.

Επίσης πολλές. Τι να πρωτοδιαλέξω. Μπέτι Ντέηβις και Τζέϊν Φόντα εφ’ όλης της ύλης. Αγαπώ πολύ το «Θέλμα και Λουίζ» του Ρίντλει Σκοτ.

Θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα, τα ίδια λάθη. Θα έπαιρνα ακριβώς αυτές τις αποφάσεις που πήρα και θα  έκανα τις ίδιες επιλογές.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ταξίδι μου στις χώρες της Μέσης Ανατολής και στην Κούβα.

Το ταλέντο της Ζωής Λάσκαρη

Διαβάζω, βλέπω τηλεόραση, ταινίες και παίζω θέατρο.

Επιμέλεια Κειμένου : Παπαηλιάδου Σοφία

Loveletters.gr