Marilou’s book:η αβάσταχτη ελαφρότητα της υποκρισίας
ΓPAΦEI H MAPIETTA ΛAMΠPOY
Υποκρισία, υποκρισία,… Πόσες φορές δεν την νιώσαμε στο πετσί μας ακόμα κι από δικούς μας ανθρώπους… αλλά και πόσες φορές και εμείς τη χρησιμοποιήσαμε έναντι άλλων!!!
Το ζήτημα δεν είναι το πόσο συχνά το κάνουμε ή μας το κάνουν αλλά το ποιους σκοπούς εξυπηρετεί και και κατά πόσο μπορεί να καταστεί επικίνδυνη και καταστροφική για τις ανθρώπινες σχέσεις μας. Πολλές φορές κάτω από το μανδύα της υποκρισίας προσπαθούμε να σώσουμε καταστάσεις που αν αναφέραμε τις πραγματικές τους διαστάσεις θα ήταν ολέθριες για εμάς και τους άλλους και με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούμε κάτι αθέμιτο για να σώσουμε κάτι πολυτιμότερο.Το ζήτημα βέβαια είναι πως θα αντιδράσει ο άλλος ή οι άλλοι αν μάθουν την πραγματικότητα αλλά μέχρι τότε ευελπιστούμε ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος θα βάλει το χεράκι του και μαζί με λίγη τύχη όλοι θα κρατήσουν την ισορροπία που εμείς επιθυμούμε. Φυσικά ισχύει πάντα ο κανόνας ότι”ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται,τον δεύτερο μαραίνονται..”.
Η χειρότερη όμως μορφή υποκρισίας είναι όταν εμείς ή οι άλλοι την χρησιμοποιούμε με σκοπό να προκαλέσουμε κακό στους άλλους είτε οικονομικό, είτε οικογενειακό,είτε προσωπικό, είτε ψυχικό. Τότε έρχεται και επιβεβαιώνεται ο κανόνας της αρχαιοελληνικής”ύβρεως”και οι επιπτώσεις της είναι η συμπαντική συνέχεια των πράξεών μας, καθώς “ουδέν κρυπτόν υπό ηλιου”…
Το θέμα είναι η ελαφρότητα με την οποία χρησιμοποιούμε συχνά την υποκρισία στην καθημερινότητά μας και πόσο βλαπτική συνήθεια μπορεί να καταστεί.Για το λόγο αυτό όλοι μας πρέπει να φροντίζουμε να γινόμαστε υποκριτές το λιγότερο δυνατόν πρωτίστως για το δικό μας συμπαντικό καλό και δευτερευόντως για το καλό των άλλων και όποιος πει ότι ποτέ δεν υπήρξα υποκριτής,ας κοιτάξει μια δεύτερη ματιά τον εαυτό του στον καθρέφτη και θα υποστηρίξω “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλετω”…
