Μαίρη Κόντζογλου:Η ζωή μου είναι ομαδική δουλειά Ο προπονητής όμως είμαι εγώ

H επιτυχημένη και δημοφιλής συγγραφέας των best sellers σε μια συνέντευξη γεμάτη αλήθειες και εκπλήξεις. 
Η Μαίρη Κόντζογλου είναι μια πολυαγαπημένη συγγραφέας, που έχει το ταλέντο να συνθέτει ιστορίες με αποχρώσεις αλλοτινών εποχών, και οι πρωταγωνιστές των βιβλίων της χαρακτηρίζονται για τους κρυστάλλινους χαρακτήρες τους.Αποκαλυπτεται στο statusvoice.gr
Είναι πάντα ενδιαφέρον για τους αναγνώστες να γνωρίζουμε τι κυριάρχησε στη σκέψη ενός συγγραφέα για να ασχοληθεί με τον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Η συγγραφή ήρθε ανεπάντεχα και αβίαστα, όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία πράγματα.
Βέβαια αγαπούσα τη λογοτεχνία από μικρό παιδί, διάβαζα και συνεχίζω να διαβάζω ακατάπαυστα. Επίσης, λατρεύω την ελληνική γλώσσα, τη σέβομαι και την προσκυνώ σε όλες της τις εκφάνσεις.
Δεν ξέρω αν αυτό εξηγεί το πώς άρχισα να γράφω, πάντως η λογοτεχνία ήταν το «πεδίο» μέσα στο οποίο αισθανόμουν πάντα ευτυχισμένη. Σαν αναγνώστρια. Τώρα και σαν συγγραφέας.

Πόσο χρόνο χρειάζεστε συνήθως για να ολοκληρωθεί ένα βιβλίο;
Έπειτα από 10 βιβλία μπορώ να πω πως, κατά μέσο όρο, γράφω ένα βιβλίο σε 18 μήνες. Κάποια μου πήραν περισσότερο, ένα δυο λίγο λιγότερο.

Πείτε μας λίγα λόγια για τις Μαγεμένες.
Οι Μαγεμένες –Las Incantadas στα λαντίνο, τη γλώσσα των σεφαραδιτών Εβραίων της Σαλονίκης ή Στοά των Ειδώλων για τους Έλληνες– είναι ένα ρωμαϊκό μνημείο το οποίο βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, εξαιρετικής ομορφιάς και μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.
Το μνημείο, από τα ύστερα χρόνια του 2ου μ.Χ. αιώνα που φιλοτεχνήθηκε, το σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές της πόλης –και ήταν πολλοί–, όπως και οι μεγάλοι σεισμοί που τη χτύπησαν.
Και όμως, το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Εμανουέλ Μιλλέρ, με εντολή του αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα του Γ΄ και τη σύμφωνη γνώμη του σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ –η Σαλονίκη είναι ακόμη τουρκοκρατούμενη– φτάνει στην πόλη για να μεταφέρει το μνημείο στο Παρίσι, παρά τη θέληση όλων των κατοίκων, είτε ήταν χριστιανοί, εβραίοι ή μουσουλμάνοι.
Με αφορμή λοιπόν το ιστορικό αυτό γεγονός έπλασα μια μυθιστορία που «σκαρφάλωσε» πάνω του και το σφιχταγκάλιασε. Στο βιβλίο μου ΟΙ ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ η μυθιστορία δεν είναι άσχετη με το ιστορικό γεγονός, θέλω να πω ότι οι ήρωες συμμετέχουν στην απαγωγή των Μαγεμένων είτε προσπαθώντας να την αποτρέψουν είτε συνεργαζόμενοι με τον απαγωγέα.
Στο φόντο βέβαια υπάρχει η μυστηριώδης Σαλονίκη με τους πολλούς και ποικίλους κατοίκους. Η πόλη που πίστευε σε τρεις θεούς.

Η ανάγνωση είναι θεραπευτικό ταξίδι;
Η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου είναι θεραπευτικό ταξίδι, είναι ταξίδι στο μέλλον ή στο παρελθόν, είναι διαδρομή μέσα από την ιστορία, τα συναισθήματα, τις σκέψεις, είναι ένα παράθυρο ανοιχτό στον κόσμο.

Τι είναι η Ιστορία για σας; Ποιος ο ρόλος της Ιστορίας στη ζωή μας; Πόσο βοηθά έναν λαό; Το βιβλίο αυτό κάνει τον αναγνώστη να στραφεί βαθιά μέσα του, να σκεφτεί την Ιστορία, τους μύθους, τη γλώσσα μας. Πιστεύετε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν χρέος να αφυπνίζουν συνειδήσεις;
Κατά την άποψή μου οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία της πατρίδας μας, οφείλουμε να την κατανοήσουμε για να κατανοήσουμε και τους εαυτούς μας, οφείλουμε να διδαχτούμε από αυτή.
Ναι, αυτό κάνουν ΟΙ ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ, αλλά αυτή η στροφή προς τα έσω που λέτε ξεκίνησε πρώτα από εμένα, πρώτα εγώ αναζήτησα τις αλήθειες μου μέσα από τη μελέτη του ιστορικού γεγονότος. Εξάλλου, αυτή είναι και η μαγεία της συγγραφής, η «μετάγγιση» γνώσεων, σκέψεων, συναισθημάτων.
Οι άνθρωποι του πνεύματος οφείλουν να ανοίγουν νέα μονοπάτια στη σκέψη.

Τα βιβλία σας έχουν ιδιαίτερη γλαφυρή και ρεαλιστική αφήγηση και είναι κατάλληλα για να αποτελέσουν τον βασικό σκελετό για ένα κινηματογραφικό σενάριο. Έχει περάσει από το μυαλό σας ποτέ η εκδοχή να γυριστεί ταινία, βασισμένη σε κάποιο βιβλίο σας;
Δεν αρκεί να περάσει μόνο από το δικό μου μυαλό, πρέπει να περάσει και από το μυαλό κάποιου πολύ μεγάλου παραγωγού –μιλάμε για «υπερπαραγωγή», π.χ. σκεφθείτε ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ και την Καππαδοκία– και πολλών άλλων που ασχολούνται με τον κινηματογράφο.
Πιστεύω πως κάποτε θα γίνει κι αυτό.

Έχετε αφήσει μισοτελειωμένα κείμενά σας, διότι δεν σας άρεσαν;
Υπάρχουν αρκετά κείμενα που έχω ξεκινήσει αλλά δεν βρήκα χρόνο να τα ολοκληρώσω. Δεν με ενοχλούν, είναι εκεί, ωριμάζουν και με περιμένουν. Θα συναντηθούμε επί του υπολογιστή.

Να περιμένουμε πάλι μια τριλογία από σας, μιας και τα «Παλιά Ασήμια» αγαπήθηκαν τόσο;
Αν βρω μια ιστορία που θα την ερωτευτώ και θα ενδείκνυται να γίνει τριλογία, ναι, θα τη γράψω, παρά το γεγονός πως η συγγραφή μιας τριλογίας είναι πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο έργο.

Τη μοίρα τη θεωρείτε συγγραφέα της ζωής σας;
Η ζωή μου είναι «ομαδική δουλειά». Πάντως στο team ανήκει και η μοίρα. Ο προπονητής όμως είμαι εγώ.

Πώς εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Σαν αγάπη… Με αγκαλιές, φιλιά, ενδιαφέρον, δώρα, καμιά φορά και με μαλώματα.
Η αγάπη είναι σαν τη ζωή: τα έχει όλα μέσα.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.