Από μένα για σένα…Χωρίς αγάπη! !!
Για να γράψω αυτό το γράμμα περίμενα πέντε χρόνια…
Τόσα χρειάστηκαν μέχρι να σε σβήσω εντελώς από μέσα μου…
Πέντε ολόκληρα χρόνια για να διαγράψω κάθε σου ίχνος από καρδιά και μυαλό…
Η ειρωνεία είναι ότι μου πήρε μόλις πέντε λεπτά για να σε ερωτευτώ και πέντε χρόνια για να σε γκρεμίσω από το βάθρο που σε είχα τοποθετήσει…
Και ήσουν τόσο ψηλά μέσα μου…
Ίσως να άργησα περισσότερο από όσο το υπολόγιζα αλλά ήθελα να σε αποβάλλω συνειδητά…
Να είμαι σίγουρη ότι κάνω την σωστή επιλογή, ότι δεν θα σε αδικήσω και δεν θα το μετανιώσω…
Να σε αποβάλλω χωρίς θυμό…
Χωρίς απωθημένα οργής για να μην σε πληγώσω φεύγοντας…
Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Τα τρία πρώτα χρόνια ομολογώ πέρασαν πολύ δύσκολα…
Με υποχωρήσεις για να δικαιολογώ απαράδεκτες συμπεριφορές σου…
Με υπερβολική προσπάθεια να ερμηνεύσω σιωπές σου, φωνές σου, παρουσίες χωρίς να είσαι ουσιαστικά εδώ…
Να σε χρειάζομαι και να μην σε έχω…
Να σε εκλιπαρώ για βοήθεια σε όσα μας συνέβαιναν και η απάντηση σου πάντα η ίδια…
Δεν έχεις ανάγκη εσύ…
Είσαι δυνατή…
Θα τα καταφέρεις πάλι…
Θα τα καταφέρουμε…
Κι ας μην έκανες καμιά προσπάθεια για αυτό…
Δεν μπήκες ποτέ σου στην διαδικασία να σκεφτείς, να ρωτήσεις πως και με ποιο κόστος τα κατάφερνα…
Κι αν κάποια στιγμή το έκανες, ποτέ σου δεν μου το έδειξες…
Δεν ενδιαφέρθηκες ποτέ σου να μάθεις τι έχανα από μένα, τι θυσίαζα, ποια όνειρα και ανάγκες αναγκαζόμουν να εγκαταλείψω…
Δεν έκανες τον κόπο να αναρωτηθείς που έβρισκα αυτό το πείσμα, την αντοχή να σηκώνομαι ξανά και ξανά και να κουβαλάω και σένα στις πλάτες μου…
Και όλα αυτά για να κρατήσω αυτό το μαζί…μόνη μου…
Ώσπου στο τέλος σταμάτησα και εγώ να προσπαθώ…
Με ξόδεψες και δεν ήθελα πια να σου δώσω το παραμικρό…
Και είχα τόσα ακόμα…
Και κάπως έτσι πάγωσα…
Δύο χρόνια τώρα με έβαλα στην κατάψυξη…
Θες από εγωισμό, θες από συντήρηση δυνάμεων, σημασία έχει ότι πάγωσα…
Και ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω…
Διαφορετικά θα σε μισούσα…
Θα σε πολεμούσα…
Και θα έχανες…
Άρχισα να σε λυπάμαι…
Ένα συναίσθημα που δεν πίστευα ποτέ πως θα ένιωθα για σένα…
Εσένα που θαύμαζα…
Που λάτρεψα σαν Θεό…
Που ορκιζόμουν στην αγάπη μας…
Μια αγάπη που τελικά άντεξε μόνο στα εύκολα…
Έναν έρωτα που στα δύσκολα τον εγκατέλειψες…
Δεν μετάνιωσα για όσα έκανα για εμάς…
Μετάνιωσα για όσα δεν έκανα για μένα…
Για όλα αυτά πρώην αγαπημένε μου…
Έφυγα…
Έφυγα με το κεφάλι ψηλά και την συνείδηση μου καθαρή…
Έφυγα γιατί…
Δεν με παίρνει να χάσω άλλη ζωή…
Άλλη ευτυχία…
Έφυγα γιατί πιστεύω ακόμη στην αγάπη…
Έφυγα για να αγαπήσω…
Να νιώσω ξανά…
Να αγγίξω ξανά ουρανό…
Τόσα χρόνια κρατούσα την σχέση μας από μια κλωστή την στιγμή που δεν μπορούσε να κρατηθεί ούτε με το Γόρδιο Δεσμό…
Μέχρι που δεν άντεξε κι αυτή και έσπασε…
Σε ευχαριστώ που μέσα από την απραξία σου ανακάλυψα δυνάμεις που ποτέ δεν γνώριζα ότι είχα…
Σε ευχαριστώ για όσα δεν έκανες για μένα…
Σε ευχαριστώ που με τελειοποίησες για τον επόμενο…
Νάνσυ Καρέλα
