Γράφει η Χρυσάνθη Περιστερίδη

Άσε με να πεθάνω εδώ! Στην αγκαλιά που χωράω, που ταίριαξα, που γλίστρησα αθόρυβα και ήσυχα μέσα της.
Χωρίς μεγάλα λόγια και βαριές κουβέντες. Χωρίς υποσχέσεις που ξεβάφουν το πρωί. Χωρίς πρέπει και γιατί.
Στην αγκαλιά που το μαζί και το για πάντα δεν είναι θηλιά στο λαιμό αλλά είναι οι χτύποι απ΄ τις καρδιές μας που στο ρυθμό γίνονται ένας.
Άσε με να πεθάνω εδώ! Στο κενό του χρόνου που σταματά όταν με κοιτάς. Όταν μου μιλάς. Όταν σ΄ αγγίζω για να δω αν ονειρεύομαι ή αν είμαι ξύπνια και ζω. Στις στιγμές που το μυαλό και το κορμί γεμίζει από σένα. Στις στιγμές αυτές που όλα και όλοι είναι μακριά και μόνο εμείς υπάρχουμε σε όλον τον πλανήτη.
Άσε με να πεθάνω εδώ! Σε μια θάλασσά σου να πνιγώ. Σ΄ένα φεγγάρι σου να αφήσω το βλέμμα μου. Εκεί, μαζί σου. Πλάι σου. Πάνω σου. Γύρω σου… Άσε με να πεθάνω εδώ, τώρα. Τώρα που ξέρω ότι υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες. Δεύτερες ζωές. Δεύτερη φορά. Τώρα που έμαθα πως τραγουδάει η καρδιά από αγάπη. Πως βαραίνουν τα βλέφαρα από το γέμισμα της ψυχής.
Άσε με να πεθάνω τώρα. Τώρα που ξέρω πως ότι έζησα μέχρι σήμερα ήταν πρόβα για να φτάσω σ΄εσένα.
Τώρα που μπορώ να αφήσω πίσω μου ότι πόνεσε και ότι μ΄ έγδαρε.
Άσε με να πεθάνω εδώ! Και μετά να ξαναγεννηθώ για χάρη σου! Να μου δώσεις αναπνοή απ τη δική σου.
Χρώματα και μυρωδιές απ τον ήλιο σου. Κίνηση απ΄ το χάδι σου. Ζωή απ΄ τη ζωή σου! Να μηδενίσω στις στιγμές μας και να μετρήσω απ΄ την αρχή το χρόνο.
Άσε με να πεθαίνω και να ξαναγεννιέμαι μαζί σου! Άσε με να ξημερώνω και δύω τη ζωή σου κάθε μέρα. Μαζί να μετρήσουμε τα σ΄ αγαπώ με τις αναπνοές.
Τώρα μπορώ να πεθάνω και να ξαναγεννηθώ! Μαζί σου! Για μας!

loveletters.gr