Έρωτας με το στανιό και πόθος με το ζόρι δεν γίνεται κορίτσι μου.
Ή τα νιώθεις, ή δεν τα νιώθεις.
Ή υπάρχουν, ή τα ξεχνάς.
Τι θα πει “προσπαθούμε”;
Ο έρωτας δεν θέλει προσπάθεια. Η σχέση, ναι. Η διάρκεια, ναι. Η αγάπη, ο σεβασμός, η εκτίμηση, θέλουν δουλειά και χρόνο. Θέλουν προσπάθεια και είναι μάχη καθημερινή.
Ο έρωτας, ο πόθος, η επιθυμία ή υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Δεν μπορείς να προκαλέσεις τον έρωτα.
Δεν μπορείς να τον παίξεις με τερτίπια και συνταγές.
Ο έρωτας είναι αυτόνομος, επαναστάτης, αναρχικός θεός και δεν χωράει σε μανιέρες.
Γεννιέται μ’ένα βλέμμα, παίρνει φωτιά με μια μυρωδιά, χτίζεται μέσα μας με ένα άγγιγμα.
Δεν έχει λογική, δεν έχει εξηγήσεις, δεν έχει τίποτα να στηριχτείς.
Άπαξ και τον νιώσεις, δεν μπορείς να τον εξηγήσεις, κι αν μπορείς να τον εξηγήσεις, δεν είναι έρωτας!
Πώς να εξηγήσεις το χαμόγελο που σου δημιουργεί μια απλή “καλημέρα”;
Πώς να εξηγήσεις πώς το μόνο άγγιγμα που σε νοιάζει, το μόνο που μπορεί να σε ξεσηκώσει, είναι το δικό της;
Πώς να εξηγήσεις ότι την ξεχωρίζεις ανάμεσα σε δεκάδες άλλες χωρίς να την δεις καν, γιατί ξέρεις την αίσθηση της;
Ο έρωτας δεν εξηγείται, δεν αναλύεται, δεν υποτάσσεται σε τακτικές..
Δεν έχει ανάγκη από το τέλειο σκηνικό, την τέλεια στιγμή.
Γιατί είναι εκείνος που τα κάνει τέλεια.
Όχι εσύ, όχι η τακτική σου, όχι η τελειότητα της εμφάνισής σου.
Ο έρωτας, είναι αλήτης..

Take it or leave it..