Ξέχασες να αγαπάς …

Τόσα άσχημα που πέρασες και σε τσακίσανε,σχέδον σε άφησαν ενα κενό δοχείο.

Χωρίς συναίσθημα ιδιαίτερο κοιτάζεις εναν  άστεγο.Φτιάχνεις ιστορίες με το μυαλό σου.
Τι να πήγε λάθος με τη ζωή του;
Μήπως ήταν τεμπέλης ;
Μήπως μια αγάπη τον άφησε νεκρό και τα έχασε ολα,μαζι και το μυαλό του;
Μήπως ηταν μεγάλος επιχειρηματίας και μια φωτιά του τα έκαψε ολα;
Λυπάσαι ελαφρώς μα πάντα σκέφτεσαι τα χειρότερα, εκείνα τα παιδιά που πεινάνε… εκείνους που έχασες εςυ τοσο νωρίς,η ζωή δεν ειναι δίκαιη σχεδον με κανέναν…  και προχωράς.

Πιο κάτω ενα ζευγάρι αγκαλιασμένο κοιτάζει μια βιτρίνα,η τρυφερότητα στο πιάσιμο των χεριών φωνάζει κι ας μαλώνουν επειδή στη γυναικά δεν αρέσουν τα παπούτσια που ο άντρας κοιτάζει με ενθουσιασμό.
Δεν εχει γούστο του λεει σε έντονο ύφος…
και ποιος εχει σήμερα σκέφτεσαι;
Τόση ασχήμια διπλα σου κοπέλα μου, ενα παπούτσι δε θα κάνει τη διαφορά.

Χθές στην παραλία δίπλα σου υπήρχε ενα ζευγάρι μάτια, τοσο κουρασμένα,ηταν ομως εκεί επειδή εσενα σου αρέσει η θάλασσα.
Έκλεισαν για κάμποση ώρα,νευριάσες φυσικά. Αλλη μια φορά που δεν εχει τίποτα να πεί…
Γύρισες και δίπλα μόλις είχε απλώσει πετσέτα μια ηλικιωμένη,ηταν σίγουρα πανω απο 70.
Πάλι κακία πηγες να σκεφτείς … τι κουράγιο Θεέ μου.
Σου άπλωσε ενα μπουκάλι αντηλιακό…
Μπορείς να με βοηθήσεις ;
Για κλάσματα δευτερολέπτου πάγωσες,ευτυχώς σύντομα θυμήθηκες πως ειναι να εισαι ευγενική …

-Ειμαι 71 χρονών,τα χέρια μου δεν βοηθάνε,βέβαια χωρίς τον Άγγελο και στα 25 δε θα έφτανα την πλάτη μου.
(Να τη και η απώλεια,καποτε ειχε σύντροφο… Άγγελος… ειρωνία της ζωής)
Χαμογελάς άχνα…
-Σωστά την πλάτη του μονο ένας τυραμόλας θα την έφτανε λες,σα μεγάλη αγγαρεία.
-Τον πήρε ο ύπνος Ε;
-Πάντα τον παίρνει ο ύπνος απαντάς με αγανάκτηση και οργή μαζι!!!
-Ανεκτίμητες στιγμές εκείνες που οταν ξυπνάει ο αντρας,εισαι η πρώτη που αντικρίζει και χαμόγελα οπως σε κανέναν αλλον στον κόσμο…Ευχαριστώ για τη βοήθεια γύρνα στη θέση σου πρίν ξυπνήσει .. δε πρέπει να χαθεί η στιγμή…
Ενω εχεις ηδη σηκωθεί και την κοιτάς με απορία … τι ρομαντική ψυχή μεγάλη γυναίκα.

Μόλις κάθεσαι και κάνεις να πιάσεις τα τσιγάρα ανοίγουν τα μάτια… συγνώμη με πήρε ο ύπνος…
να το το χαμόγελο
Λες και ειναι η πρώτη φορά απαντάς σχεδόν ψυθιριστά ..
εξακολουθεί να χαμογελάει ….
Σφιχτηκες για μερικά λεπτά,πέρασαν τοσα χαμόγελα απο μπροστά σου,αμέτρητα … κι εσυ πάντα να απαντάς το ίδιο με θυμό…
Μια αγκαλιά τιποτα αλλο δεν χρειαζόταν …μια αγκαλιά και κατανόηση.

Έγινες ένα με τα προβλήματα σου,έπεσες σηκώθηκες,μάτωσες,γέλασες,έκλαψες…ξέχασες να νιώθεις ;
Χάνεις καθε τι σημαντικό και ασήμαντο που σου προσφέρουν επειδή έπαιξες κάποτε κι έχασες ;
Και τωρα που κερδίζεις ;
Τοσα χαμόγελα ; Τοσα χατήρια ; Τοσα μη φύγεις ; Τοσα που θα σε παω σήμερα ;
Εκδικείται η ζωή εσένα τελικά ή εσυ τη ζωή;
Τιποτα απο τα δύο,τον εαυτό σου εκδικείσαι… τόση ομορφιά γύρω σου κι εσυ βλέπεις μονο τα άσχημα,η ζωή σου χαμογελάει κι εσυ σκέφτεσαι πως ειναι άδικη… πως σου στέρησε αρκετά πράγματα και κουράστηκες να τρέχεις πάντα κάτι να σώσεις… γυρίζεις παλι στην ηλικιωμένη ετών 71 και τη βλέπεις να σου χαμογελάει… Ευχαριστώ της λες και επιστρέφεις ενα τεράστιο χαμόγελο στα μάτια διπλα σου που τωρα σε κοιτάνε με απορία … “τι έγινε;”
Τιποτα σήκω παμε να βουτήξουμε…με πάθος σαν να μην υπάρχει αύριο … πρώτη φορά μετα απο χρόνια ένιωσες τόση ζέστη μέσα σου… θυμήσου να αγαπήσεις λίγο ακόμη.

Πηγή φωτογραφίας:ελεύθερο πνεύμα

J.Iakovidou