Θαυμάζω τους ανθρώπους με θράσος τελικα; …. #not
Πάντα θαύμαζα πολύ συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων ως παιδί και ως έφηβη….
Ας πούμε όσους δεν υπολόγιζαν τη γνώμη των άλλων,δεν είχανε ρε παιδί μου καμιά σκασίλα για το τι θα πεί ο κόσμος.
Ζούσανε σύμφωνα καθαρά με το τι τους κάνει ευτυχισμένους.
Απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε κόμπλεξ,είχανε αποδεχτεί τον εαυτό τους εσωτερικά κι εξωτερικά όπως ακριβώς είναι.
Σαν να επιλέχθηκε από το σύμπαν πως θα ζούνε για να είναι ευτυχισμένοι,κουνούσαν αδιάφορα τους δυο ώμους τους προς τα επάνω και λέγανε “τι με νοιάζει ; Εγώ περνάω καλά” και “έτσι μ’αρεσει”.
Επίσης τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες που λέει κι ο αγαπημένος Σταμάτης. Που ‘ζουν τα όνειρα τους κι έχουν στα στήθια τους ελεύθερη καρδιά …
Τους καλλιτέχνες και τους χίπηδες.
Που κάνανε ένα τους ταλέντο επάγγελμα και βάζουν την ψυχή τους στα τραγούδια,στους πίνακες,στα βιβλία τους,στο οτι σκαλίζει το χέρι τους σε απόλυτη σύνδεση με την ψυχή τους !!!!
Αυτούς που ηταν βγαλμένοι απο αλλη εποχή,τα παιδιά εκείνα με τα παντελόνια καμπάνα,με τα στρογγυλά γυαλιά ; ΑΥΤΟΥΣ ναι,που τραγουδούσαν ολη μερα στις παραλίες και στα πάρκα και κάπνιζαν και τρώγανε αμέριμνοι,λεφτά που βρίσκανε πάντα το ειχα απορία …. αλλά ήταν τόσο ζηλευτοί…
Διαχρονικά θα θαυμάζω όσους για τα πιστεύω τους και τη φιλοσοφία της ζωής τους έδωσαν με πείσμα αγώνα να πείσουν πως αξίζει να ζει κανείς για μια ιδέα.
Αξίζει να ζεί παλεύοντας να φτιάξει τον κόσμο,αξίζει να μάχεται ως μονάδα για να γινει λαός ολόκληρος. Ήρωες που αγωνίστηκαν για το κοινό καλό,αφήσανε καθε όνειρο,για χαλαρή ζωή,για μια κοινή ζωή, ώστε οι ιδέες τους να κανουν λίγο καλύτερο τον κόσμο.
Εκείνους που παραδέχονται για ήρωες όλοι σχεδόν κι ας μην προέρχονται απο την ίδια κοινωνική τάξη, την ίδια χώρα και την ίδια πολιτική παράταξη. Αυτοί που γίνανε ήρωες στα μάτια όλων παλεύοντας να σώσουν παιδιά,φτωχούς και μειονότητες.
Μα “θαυμάζω” και μια κατηγορία ανθρώπων που δε προσπάθησα ποτέ να μοιάσω κι ουτε πρόκειται.
Εκείνους τους θρασείς συντρόφους,φίλους και συγγενείς. Που ενω έχουν κάνει την κουτσουκέλα τους και σε πρόδωσαν μπορούν και σε κοιτούν ισια στα μάτια.
Σε εχει κατηγορήσει η αλλη ρε,σε εχει θάψει,εχει κάνει προσπάθεια να σε βγάλει σκάρτη λέμε. Εχει πεί ψέματα κι εχει προδώσει μυστικά προκειμένου να σε λασπώσει και πιθανόν χωρίς κανέναν απολύτως λογο.
Αλλά θα σε κοιτάξει στα μάτια σαν να ειναι ο πιο καθαρός ανθρωπος του πλανήτη …
Θρασσος το λενε ! Το πιο πιθανό ειναι να βρεί τρόπο να βγει από πάνω ακόμη κι όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια!!!!!
Γι’αυτο τους θαυμάζω !!!!
Καποια κερατώνει τον άντρα της κι όταν το μαθαίνει έχει τοσο θράσος που του αραδιάζει ενα κατεβατό επιχειρήματα,τα οποία βασίζονται κυρίως στο “με παραμέλησες”,”παρασύρθηκα” και στο “ποτε δε θα έμπαινε κάποιος ανάμεσά μας, ΑΝ δεν έβρισκε κενό Πελοπίδα μου”
Και μαντέψτε ποιος αφησε το κενό ώστε να τρουπώσει; Ο Πελοπίδας φυσικά.
Είναι τελείως απαλλαγμένοι από ενοχές,τύψεις και ηθικές αξίες.
Στο τέλος κάνουν με θράσος τους αδιάφορους και σε κοιτάνε στα μάτια χωρίς καμια ντροπή.
Συνεχίζουν ακάθεκτοι να νιώθουν περήφανοι,αξιοπρεπείς και με τουπέ του πιο σωστού ανθρώπου.
Έχουν κάψει καθε συναίσθημα δικό τους ή που μπορεί να σου προκαλούν και παρασιτοζωούν με θράσος ανάμεσα στους ανθρώπους που πληγώθηκαν από την προδοσία τους.
Οσο να πείς χρειάζεται δύναμη να πάψεις να είσαι άνθρωπος με συνείδηση και να προδίδεις τους αλλους με άνεση,να κάνεις τη ζωή τους άνω-κάτω και το βλεμμα σου,να επιμένει να κοιτάει τους αλλους με την πιο άρρωστη καθαρότητα….
J.Iakovidou
