Θυμάμαι

Θυμάμαι
ήταν ένα πρωινό
όταν την είδα
εκεί στο γαλάζιο
της θάλασσας
να ξεδιπλώνει
ο άνεμος τα μαλλιά της.
Πόση ζωή
έκρυβαν τα μάτια της.
Πόσο ήθελα
να της μιλήσω
να της πω
την αλήθεια
ότι εσύ
είσαι η Ιεριχώ
της ψυχής μου.
Να της πω
την λέξη”Αγάπη”.
Αγάπη ας χαθούμε
μαζί για ένα βράδυ
στην Καππαδοκία
της ζωής.
Ας γίνουμε
για ένα λεπτό
της ώρας
Γη και θάλασσα.
Ας χαθούμε
στα αστέρια
του ουρανού
κι ας βουτήξουμε
σαν δύο σταγόνες
έρωτα
στις πεταλίδες
των ονείρων.
Να γίνουμε ‘Ενα’
στην ακτογραμμή
του Παραδείσου .
Αγάπη
άσε για λίγο
την μαγεία της νύχτας
κι έλα κοντά
στην αγκαλιά μου
εκεί
που δεν υπάρχει
ούτε αρχή
ούτε τέλος
μόνο το όνειρο…..
Μιχάλης Δεματας