Τα δυό της χείλη.
δυό ανθισμένα τριαντάφυλλα.
Με τις δροσοσταλιές
της πρωινής ημέρας.
Τα μάτια της
δυό παιχνιδιάρες φλόγες.
Να με αγγίζουν
ώς το βάθος της καρδιάς.
Μαζί της ήρθε η άνοιξη.
Κι έφερε χίλια αρώματα.
Όταν με κράτησε
πρώτη φορά απ’ το χέρι.
Κι όταν με φίλησε.
Γλυκιά ανατριχίλα με πλημμύρισε.
Κι άς ήταν άνοιξη.
Το’ νοιωθα καλοκαίρι.
Και τώρα, η ανάσα της ανάσα μου.
Σαν ένα σώμα
Και αδιάφορα όλα τ’ άλλα.
Αρκεί να βλέπω το χαμόγελο στα χείλη της.
Ν’ ανθίζουν όλα
σαν τριαντάφυλλα μεγάλα.
Γιωτα Κλουτσούνη Παπαδάκη